Sa bawat pamilya, may mga lihim na pilit itinatago upang mapanatili ang katahimikan at dangal. Ngunit may mga kwento ring hindi kayang ikubli, dahil ang mga ito ay unti-unting sumasabog sa gitna ng katahimikan—mga pangyayaring nag-ugat sa pagnanasa, pagkasilaw sa pag-ibig, at pagkawasak ng tiwala. Isa sa mga kwentong ito ang tumulak sa pagkabaliw ng isang babae matapos mahulog sa asawa mismo ng kanyang pinsan. Ang kasong ito ay umani ng matinding atensyon dahil hindi lamang ito usaping pag-ibig, kundi usaping moralidad, pagkakapatiran, at pagkawasak ng isang tahanan.

Sa simula, maayos ang relasyon ng babae—tawagin natin siyang Leila—sa kanyang pinsang si Mara. Lumaki silang halos magkapatid, parehong nagkakampihan kapag may problema, at parehong dumaan sa hirap ng buhay bago nakaahon. Nang ikasal si Mara sa kanyang asawa na si Joel, si Leila ang isa sa pinaka-masayang saksi, at tumulong din siya sa paghahanda ng mismong kasal. Walang nakapansin na ang simpleng pagkakaibigan at respeto ay unti-unting nagiging paghanga. Ayon sa mga nakakakilala, tahimik si Joel, mabait, magalang, at tila gumagawa ng paraan para mapasaya ang lahat sa paligid niya. Doon nagsimula ang unti-unting pagkalason sa puso ni Leila.

Sa tuwing bumibisita siya sa bahay ng mag-asawa, napapansin niyang madalas siyang kinakausap ni Joel. Para kay Joel, simpleng pakikitungo iyon. Para kay Leila, unti-unti itong nagiging espesyal. Hindi niya matandaan kung kailan eksaktong nagbago ang nararamdaman niya, pero alam niyang hindi iyon tama. Dahil dito, sinubukan niyang umiwas. Tumigil siya sa pagdalaw at sinubukang iwasan ang pinsan at asawa nito. Ngunit minsan, kapag ang isang damdamin ay hindi natuldukan sa tamang oras, nagiging sugat itong lalong bumubuka.

Nagpatuloy ang mga buwan, at sa hindi inaasahang pagkakataon, nagkita muli sina Leila at Joel sa isang pagtitipon ng pamilya. Nagkamustahan sila, at para kay Leila, parang bumalik ang lahat ng emosyon na pilit niyang ibinaon. Sa gabing iyon, naramdaman niyang unti-unting nawawala ang kontrol niya sa sarili. Naging masyadong malapit ang kanilang usapan, masyadong personal, masyadong hindi nararapat. Bagama’t walang nangyaring mali sa gabing iyon, sapat na ang munting koneksyong iyon para lalong guluhin ang isip ni Leila.

Dito na nagsimula ang mabilis na pagbulusok ng kanyang isipan. Hindi na siya nakakatulog, hindi makakain, at palaging iniisip ang lalaking alam niyang bawal. May mga sandaling umiiyak siya nang walang dahilan, may mga sandaling sinusubukan niyang kumbinsihin ang sarili na wala siyang nararamdaman, subalit sa huli, siya mismo ang hindi naniniwala sa sarili niyang paliwanag.

Ayon sa mga testimonya ng pamilya, unti-unting naging agresibo si Leila. May mga pagkakataong kinukuwestiyon niya ang pinsan kung masaya ba sila ni Joel, may pagkakataong tinatanong niya kung mahal pa ba siya ng asawa nito. Nagsimula ang tensyon, nagkaroon ng komprontasyon, at tuluyang naputol ang magandang samahang magkapatid-kapatid.

Ngunit ang pinakamabigat na bahagi ng kwento ay dumating nang isang gabi, nang matagpuan si Leila na pagala-gala sa labas ng kanilang bahay, wala sa tamang pag-iisip, paulit-ulit na binabanggit ang pangalan ni Joel. Dito napagtanto ng pamilya na delikado na ang kanyang sitwasyon. Dinala siya sa ospital upang masuri. Ayon sa mga doktor, ang matinding stress, emosyonal na pagkapagod, at labis na attachment sa isang ideyang hindi naman totoo ay nagtulak sa kanya sa mental breakdown.

Habang nagpapagaling si Leila, nananatili ang bigat sa pamilya. Si Mara, bagama’t nasaktan, ay sinubukang unawain ang sitwasyon. Hindi niya tinulak ang pinsan, ngunit alam niyang kailangan muna nilang magdistansya. Si Joel naman ay nalagay sa gitna ng kontrobersya kahit hindi niya kagustuhan. Wala siyang masamang intensyon, ngunit naging simbolo siya ng emosyon na hindi kayang hawakan ng babae.

Ang pangyayaring ito ay naging babala sa maraming nakapakinig ng kwento: may mga damdaming nagsisimula nang walang masamang balak, ngunit kapag hindi napigil, maaaring maging simula ng pagkasira hindi lamang ng relasyon kundi pati ng pag-iisip. Kapag ang pag-ibig ay nauuwi sa obsession, hindi na ito pag-ibig—panganib na ito.

Patuloy na nagpapagaling si Leila, at ayon sa mga bagong ulat, dahan-dahan niyang natututunang tanggapin ang realidad. Nagsimula siyang sumailalim sa therapy, suportado ng kanyang pamilya. Ang relasyong nasira nila ni Mara ay hindi pa tuluyang naaayos, ngunit umaasa ang marami na balang araw, mabibigyan ito ng pagkakataong muling mabuo.

Sa huli, ang kwentong ito ay hindi lamang tungkol sa pag-ibig na ipinanganak sa maling pagkakataon. Isa itong paalala kung gaano kaselan ang emosyon, kung gaano ito kalakas, at kung paano ito maaaring magdulot ng pagkawasak kung hindi napangangalagaan. Ang isang maling hakbang, isang maling damdamin, at isang maling akala ay maaaring humantong sa trahedya.

Ang mga ganitong pangyayari ay alam nating hindi natatangi. Maraming kwentong tulad nito ang nagaganap sa likod ng mga pintuan, lihim na umiikot sa pagitan ng mga pamilya, at lumalabas lamang kapag huli na upang pigilan. Kaya’t mahalaga ang komunikasyon, pag-uusal ng katotohanan, at pagtanggap sa sariling kahinaan bago pa ito humantong sa sakit na walang kasiguraduhan kung kailan gagaling.