Para kay Andrea Villamor, perpekto na sana ang lahat. May maayos na buhay, marangyang bahay sa Tagaytay, at asawa niyang si Marco — isang kilalang negosyante na minahal niya mula pa sa kolehiyo. Ngunit sa likod ng magarang larawan ng kanilang pamilya, may lihim na unti-unting sumisira sa lahat.

Tatlong buwan nang buntis si Andrea nang maramdaman niyang nagbabago si Marco. Madalas itong wala sa bahay, laging abala sa “mga meeting,” at may mga gabing hindi na umuuwi. Noong una, ayaw niyang mag-isip ng masama. Pero isang gabi, habang hinahanap niya ang charger sa sasakyan ng asawa, natagpuan niya ang isang resibong may pangalan ng isang hotel — at sa ilalim nito, isang piraso ng hikaw na hindi sa kanya.

Kinabukasan, hindi siya pumasok sa ospital kung saan siya nagtatrabaho bilang nurse. Tahimik niyang sinundan ang asawa — at doon, sa mismong silid ng hotel, bumungad sa kanya si Marco kasama ang isang babaeng mas bata, naka-robe, at halatang hindi nahihiyang makita siya.

“Ako nga pala si Camille,” nakangiting sabi ng babae. “Siguro alam mo na, matagal na rin ako sa buhay ng asawa mo.”

Hindi sumagot si Andrea. Tumalikod lang siya, naglakad palabas, at hindi na muling nakita mula noon.

Tatlong araw ang lumipas. Isinumbong ni Marco sa pulis ang pagkawala ng kanyang buntis na asawa. Ayon sa kanya, baka raw napagod lang at umalis. Ngunit habang tumatagal, lumalabas ang mga kwento — na bago mawala si Andrea, nakita siya sa bus terminal, tahimik, may dala lang na maliit na bag at ultrasound photo.

Walang nakakaalam kung saan siya nagpunta. Hanggang sa matapos ang siyam na buwan.

Noong isang gabi ng Nobyembre 2024, isang luxury charity gala sa Maynila ang naganap. Isa sa mga bisitang espesyal si Marco, na ngayo’y mas lantad na ang relasyon kay Camille. Ngunit sa gitna ng programa, nang bumukas ang pinto, napalingon ang lahat.

Isang babae, naka-puting damit, mahinahon ang lakad. Payat, ngunit pamilyar.
Si Andrea.

Tahimik ang buong hall. Lumapit siya kay Marco, dala ang isang maliit na sanggol sa kanyang bisig.
“Hindi kita hinanap para magalit,” mahina niyang sabi, ngunit dinig ng lahat. “Gusto ko lang ipakita sa’yo kung sino ang anak na halos pinabayaan mo.”

Hindi makapagsalita si Marco. Lalong natigilan nang ilabas ni Andrea ang mga dokumentong dala niya — bank statements, transfer records, at mga papeles na nagbubunyag ng lihim na itinago ng kanyang asawa.

Habang siya raw ay buntis, inililipat ni Marco ang ari-arian sa pangalan ni Camille. Lahat ng negosyo, lupa, at bahay — unti-unti nitong inilipat ang yaman palayo sa legal niyang pamilya. Ngunit hindi alam ni Marco, bago siya nawala, pinirmahan ni Andrea ang special authorization bilang co-owner ng kanilang mga negosyo — at lahat ng transaksyon na ginawa nito habang siya ay “missing,” ay awtomatikong walang bisa.

Sa harap ng mga panauhin, ipinarinig ni Andrea ang mga recording ng usapan ni Marco at Camille — kung saan planong “pagtahimikin” si Andrea kapalit ng pera at bagong simula sa ibang bansa.

Nang matapos, lumakad siya papalabas, hawak ang anak na tulog sa kanyang dibdib.
“Hindi ko kailangang maghiganti,” aniya sa mga mamamahayag kinabukasan. “Ang karma, marunong magtrabaho kahit hindi mo utusan.”

Makaraan ang ilang linggo, na-freeze ang assets ni Marco. Si Camille ay umalis ng bansa matapos mag-viral ang video ng eksena sa gala. Si Andrea naman ay tahimik na namuhay sa probinsya, kasama ang anak na si Mateo.

Ngayon, tuwing tinatanong siya kung bakit siya umalis noon, lagi lang niyang sinasagot ng pareho:
“Kung minsan, kailangang mawala ka muna para mahanap mo ang lakas na matagal nang kinukulong ng takot.”

At sa mga mata ng mga taong minsan niyang pinagtiwalaan, nakita nila — hindi lang isang babaeng iniwan at niloko, kundi isang inang bumangon para ipagtanggol ang sarili, ang anak, at ang katotohanan.