Noong Disyembre 1938, isang misyon ng sampung batang piloto ng US Air Corps ang lumipad mula sa Miami patungong Puerto Rico bilang bahagi ng isang routine navigation training. Lahat ay may mataas na morale, tumatawa sa radyo, at walang kamalay-malay na iyon na pala ang kanilang huling flight.

Ayon sa opisyal na ulat, bandang alas-tres ng hapon nang magsimulang bumigat ang ulap sa himpapawid. Bigla raw silang nilamon ng makapal na fog na parang pader—sobrang kapal na kahit ilaw ng cockpit ay hindi na makita. Sa huling transmission, maririnig ang boses ng lider nilang si Lt. William Hartman:

“We can’t see the horizon anymore. Everything’s spinning… fuel’s dropping fast…”

Pagkatapos noon—katahimikan.
Walang distress signal. Walang crash site. Walang labi.

Ang gobyerno ay nagsagawa ng tatlong linggong search-and-rescue operation, pero walang bakas ang natagpuan. Tinawag ito ng mga mamamahayag noon bilang “The Bermuda Ten Mystery”, isa sa mga unang kaso bago pa sumikat ang mas kilalang Flight 19 na nawala noong 1945.

Mula noon, nag-iba-iba ang teorya. May mga nagsabing nagulon sa compass at lumipad papuntang Atlantic hanggang maubusan ng gasolina. May ilan namang naniniwalang sila ay nalunod sa dagat. Ngunit may iilan—lalo na ang mga lokal na mangingisda sa Bermuda—ang nagsabing may kakaibang liwanag silang nakita sa dagat sa gabing iyon, parang apoy sa ilalim ng tubig.

Paglipas ng pitong dekada, noong 2008, isang grupo ng divers mula sa Florida ang nagsagawa ng expedition sa bahaging tinatawag ng mga lokal na “Devil’s Eye Deep”, isang malalim na trench 30 milya mula sa Bermuda. Sa una, akala nila’y karaniwang coral reef expedition lang. Pero noong ikatlong araw, natuklasan nila ang kakaibang anyo sa sonar—isang hugis na tila mga pakpak ng eroplano.

Paglapit nila, unti-unting lumitaw ang tanawing bumalot ng katahimikan sa buong grupo:
Sampung eroplano, maayos ang pagkakaayos, halos parang sinadyang ilapag sa ilalim ng dagat. Ang mga fuselage ay buo, ang mga insignia ng US Air Corps ay malinaw pa.

Ngunit ang higit na nakakakilabot: nasa loob pa rin ng ilan ang mga kalansay ng piloto—nakaupo, nakapuwesto, at tila naghihintay pa rin ng signal na makabalik sa lupa.

Ayon sa diver na si Mark Ellison, “Para silang hindi nag-crash. Para silang huminto lang sa ere at ibinaba ng maayos sa ilalim ng dagat. Hindi mo makikita ang tipikal na crash damage.”

Nang ibalik sa ibabaw ang isa sa mga eroplano, nagulat ang mga eksperto sa natuklasan: ang mga fuel gauge at navigation instruments ay nasa normal position, walang indikasyon ng malfunction. Ngunit ang kakaiba—lahat ng relo ng mga piloto ay huminto sa parehong oras: 3:17 PM.

Muling binuksan ng mga awtoridad ang kaso, at nang suriin ang flight log at radio recordings, napansin ang isang hindi pa naipapaliwanag na detalye: ilang minuto bago mawala ang komunikasyon, narinig ang mahinang ingay sa background, parang “low humming frequency,” na hindi umano galing sa radyo o engine.

“Possible magnetic interference,” sabi ng mga eksperto. Pero para sa iba, iyon na raw ang misteryosong signature ng Bermuda Triangle, ang rehiyon sa pagitan ng Miami, Bermuda, at Puerto Rico na kilala sa mga biglaang pagkawala ng mga barko at eroplano.

Hanggang ngayon, walang eksaktong sagot kung paano napunta roon ang sampung eroplano sa halos perpektong ayos. Wala ring indikasyon na nagka-crash sila. Ang iba’y naniniwalang inilipat sila ng kung anong natural phenomenon—isang “air pocket” o “time slip.”

Isang bagay lang ang malinaw: sa wakas, natagpuan na sila.
At sa kanilang pagkatagpo, muling nabuhay ang tanong na ilang dekada nang hindi masagot:
Ano nga ba talaga ang nasa ilalim ng Bermuda Triangle?

Ngayon, ang site ay idineklara bilang memorial zone, hindi puwedeng galawin. Ang mga eroplano ay naiwan sa kailaliman—tahimik, marangal, at misteryosong nakapahinga sa ilalim ng asul na dagat.

Minsan, kapag tahimik ang tubig, sinasabi ng mga lokal na maririnig mo pa rin sa sonar ang mahinang boses ng piloto:

“We can’t see the horizon anymore…”
at doon, sa lalim ng dagat, parang umuulit ang kasaysayan — at ang mga tanong na walang hanggan.