Walang mas matinding sakit kaysa sa traydorang nagmumula sa loob ng sariling tahanan. Iyan mismo ang naranasan ni Althea, isang ulilang babae na pinalaki ng madrastang walang ibang iniisip kundi pera. Sa kagustuhan nitong makuha ang mana ng kanyang yumaong ama, gumawa ito ng plano—isang kasal na magpapahamak umano sa ulila. Hindi niya alam, ang lalaking minamaliit nila ay may sekreto palang kayang bumaliktad sa lahat.

Si Althea ay labing-siyam na taong gulang nang pumanaw ang kanyang ama, isang dating negosyanteng may maliit na kumpanya ng real estate. Sa kanyang pagkamatay, naiwan si Althea sa pangangalaga ng madrasta niyang si Clarissa—isang babaeng kilala sa pagiging mapanlinlang at mapanukso.

“Simula ngayon, ako na ang magdedesisyon sa bahay na ito,” malamig na sabi ni Clarissa matapos ang libing. “Wala ka nang magulang, kaya’t mabuti pang matuto kang makinig.”

Tahimik lang si Althea. Lumaki siyang masunurin, ngunit sa loob niya, alam niyang may mali. Ilang linggo ang lumipas, napansin niyang unti-unting ibinebenta ni Clarissa ang mga gamit ng kanyang ama—ang mga painting, alahas, at kahit ang sasakyan.

Nang tanungin niya, sabi lang ng madrasta, “Utang ng tatay mo ‘yan. Kailangan kong bayaran.” Ngunit nang tumingin siya sa mga dokumento, wala namang utang na nakasaad. Doon niya naunawaan: gusto siyang alisin ni Clarissa sa sariling tahanan.

Isang gabi, tinawag siya ng madrasta sa sala. “May ipapakilala ako sa’yo,” sabi nito na may ngiting may halong panlilinlang. “May lalaking gustong makilala ka. Mabait daw, at handang magpakasal sa’yo.”

Napakunot ang noo ni Althea. “Magpakasal? Hindi ko siya kilala, Tiya Clarissa.”

“Hindi mo kailangang kilalanin. Kapalit nito, hindi mo kailangang magtrabaho o mag-alala sa utang ng ama mo. Ang kailangan mo lang gawin ay magpakasal.”

Kinabukasan, ipinakilala ni Clarissa ang lalaki—isang payat, gusgusing lalaki na tila matagal nang walang tirahan. Nakasuot ito ng lumang jacket, may dalang lumang bag, at halatang pawisan. “Siya si Marco,” sabi ng madrasta. “Oo, pulubi siya, pero mahalaga ang papel na ito para sa’yo.”

Laking gulat ni Althea. Hindi niya alam kung anong klaseng biro ito. Ngunit dahil sa takot na tuluyang mapalayas, napilitan siyang pumayag. “Kung ito ang paraan para matapos na ang lahat, sige,” sabi niya sa mahinang tinig.

Isinagawa ang kasal sa isang simpleng munisipyo. Walang bisita, walang gown, walang musika. Ang tanging saksi ay ang malamig na tingin ni Clarissa at ang simpleng ngiti ni Marco, ang lalaking ipinakasal sa kanya.

Matapos ang seremonya, iniwan ni Clarissa si Althea sa lumang bahay sa labas ng siyudad—kasama ang bagong asawa. “Ayan, tapos na. Bahala na kayo sa buhay ninyo,” sabi ng madrasta habang nakangisi. Ang totoo, gusto niyang mapahiya si Althea. Ang plano niya: kapag naghirap ito, siya ang magmukhang kawawang biyuda na nagmana ng lahat.

Ngunit ang hindi niya alam, si Marco ay hindi basta pulubi.

Lumipas ang ilang araw, unti-unting napansin ni Althea na may kakaiba sa asawa niya. Maayos siyang magsalita, marunong magluto, at tila may malawak na kaalaman sa negosyo. Minsan, habang nag-aayos sila ng bahay, napansin niya ang isang mamahaling relo na nakatago sa bag ni Marco. “Saan mo nakuha ito?” tanong niya.

Ngumiti lang si Marco. “Regalo ng isang matandang kaibigan,” sagot niya. Ngunit sa loob niya, alam niyang oras na para sabihin ang totoo.

Isang umaga, dinala niya si Althea sa isang malaking gusali sa gitna ng siyudad. “Nandito tayo para makipagkita sa isang kliyente,” sabi niya. Nang pumasok sila, sinalubong sila ng mga guwardiya at sekretarya na sabay yuko. “Good morning, Sir Marco!” bati ng mga ito.

Natigilan si Althea. “Sir Marco?” bulong niya.

Ngumiti ang lalaki. “Oo, ako si Marco Santiago. CEO ng Santiago Holdings—at ang kumpanyang ito, dating pagmamay-ari ng ama mo.”

Lumuha si Althea. Hindi siya makapaniwala. “Ibig mong sabihin…”

“Alam ko ang ginawa ng madrasta mo. Noong bago mamatay ang ama mo, pinakiusapan niya akong bantayan ka. Pero gusto kong makilala ka hindi bilang tagapagmana, kundi bilang taong marunong magmahal at magpatawad kahit sa hirap.”

Kinabukasan, pinatawag ni Marco si Clarissa sa opisina. Pagdating ng babae, akala niya ay inimbitahan para sa isang negosyo. Ngunit nang makita niya si Althea, muntik na siyang mapaupo.

“Clarissa,” sabi ni Marco, malamig ngunit kalmado, “ang lahat ng pag-aari na ninakaw mo ay ibabalik sa kanya—sa tunay na tagapagmana.”

Hindi makapagsalita ang madrasta. Napahiya siya sa harap ng lahat, at doon niya lang napagtanto na ang lalaking tinrato niyang pulubi ay mas mayaman pa sa lahat ng taong nakilala niya.

Mula noon, nagsimula ang panibagong yugto ng buhay ni Althea—kasama si Marco, ang lalaking minsang itinuring niyang estranghero, ngunit nagpatunay na ang tunay na yaman ay hindi nasusukat sa pera o hitsura, kundi sa kabutihan ng puso.