Isang gabi na sana’y payapa ang naging mitsa ng pagbagsak ng isang buong istasyon ng kapulisan sa San Rafael, Bulacan nang hindi sinasadyang makahanap sila ng katapat na hindi nila kayang sindakin. Si Judge Rehina Almario, isang respetadong hukom na kilala sa kanyang integridad at tapang, ay pauwi na galing sa isang legal forum sa Maynila nang harangin siya sa isang madilim na bahagi ng kalsada. Ang inakala niyang simpleng checkpoint ay naging isang bangungot ng pang-aabuso sa kapangyarihan. Sa halip na respetuhin, siya ay tinutukan ng ilaw, pinalabas ng sasakyan, at inakusahan ng mga gawa-gawang paglabag sa trapiko. Dahil siya ay nag-iisa at isang babae, naging target siya ng pangmamaliit ng mga otoridad na nagpilit na siya ay nagmamaneho ng walang lisensya at overspeeding kahit kumpleto ang kanyang dokumento. Ang mas malala, hiningan siya ng limang libong piso kapalit ng kanyang kalayaan, isang malinaw na senyales ng katiwalian na tila naging kalakaran na sa nasabing lugar.

Sa halip na magpakilala bilang isang makapangyarihang Hukom upang makatakas agad, pinili ni Rehina ang isang mapanganib na desisyon na nagpabago sa takbo ng lahat. Hinayaan niyang arestuhin siya at dalhin sa presinto upang maranasan mismo ang pagdurusang dinaranas ng mga ordinaryong mamamayan. Sa loob ng malamig at masikip na selda, nasaksihan niya ang tunay na kalagayan ng hustisya sa kamay ng mga mapang-abusong opisyal. Nakilala niya ang iba pang mga biktima—mga jeepney driver at simpleng manggagawa—na kinulong din dahil sa mga gawa-gawang kaso at pilit na hinihingan ng pera. Ang bawat kwento ng kanyang mga kasama sa selda ay nagbigay ng matinding galit at determinasyon sa kanya. Napagtanto niyang ang naranasan niya ay hindi isang isolated na insidente, kundi isang malalim at organisadong sistema ng pangingikil na pinamumunuan ng mismong hepe ng istasyon na si Vicente Ramos. Ang gabing iyon ay hindi lamang nagdulot ng trauma kundi nagbukas ng pinto para sa isang malawakang imbestigasyon na wawasak sa kanilang iligal na operasyon.

Sa tulong ng kanyang kapatid na abogado at ng National Bureau of Investigation (NBI), ikinasa ang isang malalimang operasyon upang mabuwag ang sindikato sa loob ng presinto. Isang whistleblower mula sa loob ang nagbunyag ng “quota system” kung saan ang mga pulis ay obligadong manghuli at mangikil araw-araw para may maipasang pera sa kanilang hepe. Hindi nagtagal, ang hustisya ay kumatok sa pintuan ng mga abusado. Sa isang sorpresang pagsalakay, natagpuan ng mga ahente ang mga ebidensya ng katiwalian, kabilang ang mga perag nakuha mula sa mga inosenteng biktima. Ang dating mayayabang na opisyal na naghari-harian sa kalsada ay biglang naging maamong tupa habang pinupusasan at dinadala sa kulungan. Ngunit ang pinakamatinding gulat ay naganap sa loob ng korte nang humarap na sila sa kanilang kaso.

Ang katahimikan sa loob ng hukuman ay nabasag ng matinding gulat at takot nang pumasok ang taong magbibigay ng hatol sa kanilang kapalaran. Walang iba kundi si Judge Rehina Almario—ang babaeng kanilang hinamak, ininsulto, at ikinulong. Tila binuhusan ng malamig na tubig ang mga akusado nang makita nila na ang kanilang “biktima” ay siya palang may hawak ng kanilang kinabukasan. Sa harap ng mga ebidensya at testimonya, walang nagawa ang mga dating may kapangyarihan kundi yumuko sa hiya. Ang pangyayaring ito ay nagsilbing babala sa lahat ng mga nasa katungkulan na huwag gamitin ang kapangyarihan sa pang-aapi, dahil hindi lahat ng inaakala nilang mahina ay walang laban. Sa huli, hinatulan sila ng mabigat na parusa at tinanggalan ng karapatang magsilbi sa gobyerno, isang tagumpay para sa lahat ng mga ordinaryong taong minsan nang naging biktima ng bulok na sistema.