Sa isang pangkaraniwang barangay sa Binalonan, Pangasinan, noong taong 2017, may isang bahay na tila larawan ng isang simpleng pamilyang Pilipino. Isang ama, isang ina, at dalawang anak. Ngunit sa likod ng mga dinding na iyon, sa katahimikan ng gabi, isang bangungot ang paulit-ulit na nagaganap, isang sikretong sumisira sa pagkatao ng isang labinlimang taong gulang na dalagita.

Si Kimberly Narvas, sa kanyang murang edad, ay nakahiga sa kanyang papag, tila balot ng takot. Ang bawat gabi ay isang paghihintay sa impyerno. Kahit sa maalinsangang gabi, nagtatalukbong siya ng kumot, umaasang magiging invisible sa dilim. Ngunit ang dahan-dahan na pagbukas ng pintuan, ang tunog ng lumang bisagra, ay tila patalim na tumatagos sa kanyang pandinig. Napapikit siya nang mariin, hawak ang unan, dinadasal na sana ay maling akala lang ang lahat.

Subalit hindi siya nagkakamali. Ang mabibigat na yabag, ang mabahong amoy ng alak na sumisingaw sa hangin, at ang malamig na kamay na humahawak sa kanya. Ito ang parehong kamay ng kanyang ama, si Alfredo Narvas, ang kamay na ilang buwan nang lumalapastangan sa kanyang puri.

Bumubuhos muli ang kanyang mga luha. Ang unan na dapat sana’y nagbibigay ginhawa ay siya na ngayong tinatakip niya sa bibig upang sugpuin ang sigaw na gustong kumawala. Gusto niyang isigaw ang lahat, ngunit ang takot ay mas malakas. Wala roon ang kanyang ina, si Jubi Narvas, na abala sa pagbabantay ng kanilang maliit na tindahan ilang metro lamang ang layo, walang kamalay-malay sa kadilimang bumabalot sa silid ng kanyang anak.

Kinabukasan, ang lahat ay babalik sa normal—isang mapait na normalidad. Babangon si Kimberly, maghahanda ng almusal, at haharap sa kanyang ina na abala sa gawaing bahay, na para bang walang nangyari. Sa harap ng kanyang kasintahan na si Arman Ochoco, pilit niyang ipapakita ang dating masayahing dalaga, ang imahe na kilala ng lahat. Ngunit sa loob-loob niya, unti-unti na siyang nadudurog.

Ang bangungot ay nagsimula isang linggo matapos mailibing ang kanyang lolo—ang kaisa-isang tao sa bahay na kanyang kakampi at tagapagtanggol. Sa pagkawala nito, nawala na rin ang kanyang kalasag. Isang gabi, pumasok si Alfredo sa kanyang silid. Ginamit nito ang kanyang kapangyarihan bilang ama para pilitin si Kimberly sa isang karumal-dumal na bagay. Ang banta ay malinaw: kung hindi siya susunod, o kung siya ay magsusumbong, ang buhay ng kanyang ina at nakababatang kapatid na lalaki ang mapapahamak.

Walang nagawa si Kimberly kundi ang humagulgol sa tuwing wala ang ina at kapatid. Ang sakit ay doble dahil ang gumagawa nito ay ang kanyang sariling ama. Si Alfredo ay kilala sa kanilang lugar bilang isang mabait na karpintero. Palakaibigan, palabati, at kinakawayan pa ng mga kapitbahay. Isa siyang huwarang haligi ng tahanan sa paningin ng lahat. Walang sinuman ang mag-aakala na sa likod ng maamong mukha ay nagkukubli ang isang halimaw.

Dahil dito, bukod sa matinding takot para sa kanyang pamilya, alam ni Kimberly na walang sinuman ang maniniwala sa kanya. Kaya’t pinili niyang manahimik. Araw-araw siyang pumapasok sa paaralan, dala ang bigat ng kanyang sikreto. Nakangiti sa mga kaklase, nakikipagkwentuhan, nagpapanggap na ang lahat ay ayos lang. Ngunit sa bawat oras na siya’y mag-isa, ang lungkot, pagkasuklam sa ama, at pandidiri sa sarili ay bumabalik. Ang dating sigla at mga pangarap ay unti-unting pinapatay ng bawat gabi na dumaraan.

Patuloy ang pang-aabuso. Madalas itong mangyari kapag wala ang kanyang ina at kapatid. Kahit magtangka siyang umiwas, manatili sa bahay ng pinsan, o magkulong sa kwarto, palaging may paraan ang kanyang ama. Ang mga banta nito ay palaging nakabantay.

Hanggang sa dumating ang araw na hindi na niya kinaya ang bigat. Isang hapon noong Nobyembre 2017, matapos ang klase, naglakas-loob siyang umuwi nang maaga. Hinanap niya ang kanyang ina, si Jubi. Nanginginig ang boses, nanginginig ang buong katawan, isinalaysay niya ang lahat—ang bawat gabi ng impyerno, ang bawat paglapastangan ng sarili niyang ama. Umasa siyang makakahanap siya ng kakampi, ng isang ina na magtatanggol sa kanya.

Ngunit ang naging sagot ni Jubi ay mas malamig pa sa yelo. Sa halip na yakap, mga masasakit na salita ang kanyang natanggap. “Sinungaling!” sigaw ng ina. Gawa-gawa lang daw niya ang lahat para sirain ang ama. Sa harap ng mga salitang iyon, tila gumuho ang natitirang lakas ni Kimberly. Bago pa siya makasagot, marahas siyang itinulak palabas ng pintuan.

Dala ang isang maliit na bag na may lamang dalawang pirasong damit at ilang notebook, umiiyak siyang napaupo sa kalsada. Sa harap mismo ng kanilang mga kapitbahay, na tila nanonood ng isang dula, walang ni isang lumapit para aluin siya. Ang babaeng dapat sana’y kanyang kanlungan ang siya pang nagtakwil sa kanya.

Sa gabing iyon, naglakad si Kimberly nang walang patutunguhan. Gutom, pagod, at sugatan ang puso. Isang kaklase ang nakakita sa kanya at pansamantalang nagpatuloy sa kanilang bahay. Doon, sa maliit na silid ng kaibigan, muli niyang ikinuwento ang lahat. Mula roon, nagpasya siyang ipagtapat na rin ang lahat kay Arman, ang kasintahan na ilang buwan na niyang itinataboy dahil sa hiya at takot. Natulala si Arman, hindi maiproseso ang bigat ng narinig. Sa simula, umiwas din ito, lalo pang nagpabigat sa pasanin ni Kimberly.

Dalawang buwan matapos siyang palayasin, isang panibagong katotohanan ang gumising sa kanya. Napansin niya ang kakaibang pagbabago sa kanyang katawan. Ang palagiang pagkahilo at pagsusuka ay inakala niyang dala lang ng pagod at gutom. Ngunit nang makaramdam ng masamang kutob, bumili siya ng pregnancy test. Nanginginig ang kamay, halos hindi makahinga, tinitigan niya ang resulta: dalawang malinaw na linya.

Ilang gabi siyang hindi makatulog. Ang bata sa kanyang sinapupunan ay buhay na alaala ng kanyang bangungot. Naisip niyang tapusin na lang ang lahat. Ngunit ang kanyang kaibigan ay inilapit siya sa isang pastor. Ang mga salitang narinig niya mula sa pastor ang nagbigay sa kanya ng bagong pananaw at lakas. Nagpasya siyang ituloy ang pagbubuntis.

Sa paglipas ng mga buwan, unti-unting bumalik si Arman. Natutunan ng binata na tanggapin ang mapait na katotohanan at ang bigat ng pinagdadaanan ni Kimberly. Nagpasya itong manatili sa tabi niya, maging lakas sa kabila ng madilim na nakaraan.

Noong Agosto 2018, iniluwal ni Kimberly ang isang batang lalaki. Maamo ang mukha, mahimbing matulog, walang kamalay-malay sa mundong kanyang kahaharapin. Sa bawat yakap sa sanggol, ramdam ni Kimberly ang halong galit at pagmamahal. Ito ang bunga ng isang kasalanang hindi kailanman dapat nangyari. Ngunit sa katahimikan ng gabi, habang pinapatulog ang anak, isang desisyon ang nabuo sa kanyang puso. Oras na para tapusin ang bangungot.

Palihim siyang kumilos. Kailangan niya ng ebidensya. Sa tulong ng kanyang bunsong kapatid, na wala ring alam sa buong katotohanan, nakakuha siya ng isang lumang suklay ng kanilang ama na may ilang piraso ng buhok. Sa isang klinika sa siyudad, palihim niyang isinumite ang mga sample para sa DNA test—ang hair follicle mula kay Alfredo at ang DNA sample mula sa kanyang anak.

Mahaba ang mga araw ng paghihintay. At nang dumating ang resulta, walang luha. Tanging matinding lamig sa dibdib at isang desisyong matagal nang pinipigil. Bitbit ang resulta ng DNA test na nagpapatunay na si Alfredo ang ama ng kanyang anak, dumiretso si Kimberly sa himpilan ng pulisya. Nagsimula ang mahabang proseso.

Ilang linggo ang lumipas, dumating ang mga pulis sa kanilang bahay sa Binalonan, dala ang warrant of arrest. Gulat na gulat si Jubi, ang kanyang ina, nang malamang kinasuhan ni Kimberly ang ama. Ngunit nang malaman na may matibay na ebidensya—ang DNA test—wala na siyang nagawa kundi ang pagmasdan ang asawa habang pinupusasan. Sa imbestigasyon at paghahalughog, nadiskubre rin ang ilang pakete ng ipinagbabawal na gamot sa drawer ni Alfredo.

Sa presinto, nagmakaawa si Alfredo kay Kimberly. Nakiusap na iatras ang kaso alang-alang sa kanilang pamilya. Ngunit ang Kimberly na kaharap niya ay hindi na ang dating labinlimang taong gulang na kayang takutin. Matapang siyang nanindigan.

Habang nakakulong ang ama, nilapitan siya ng kanyang ina. Muli, kinumbinsi siyang iurong ang kaso. Hindi maunawaan ni Kimberly kung paanong sa kabila ng lahat, nagagawa pa rin siyang panigan ng kanyang ina. Ngunit hindi siya natinag.

Dumating ang araw ng paglilitis noong Marso 2019. Nanginginig ang tuhod ni Kimberly habang pumapasok sa korte. Sa harap ng hukom, buong tapang niyang inilahad ang lahat—ang bawat gabi, ang mga banta, ang pagbubuntis, at ang pagtatakwil ng sarili niyang ina. Walang nagawa si Jubi kundi ang umiyak sa sulok ng korte. Hanggang sa huli, kinampihan niya ang asawa, at ipinalabas pa ng depensa na si Kimberly ang “umakit” sa sariling ama. Isang depensang mabilis na ibinasura ng korte dahil sa bigat ng ebidensya.

Taong 2022 nang lumabas ang hatol. Si Alfredo Narvas ay napatunayang nagkasala at hinatulan ng habang buhay na pagkakakulong para sa kaso ng pang-aabuso sa sariling kadugo at paggamit ng ipinagbabawal na gamot. Sa araw ng sentensya, habang inilalabas si Alfredo mula sa korte, tumayo si Kimberly sa gilid ng pasilyo. Tahimik siyang nakatingin habang dinadala palayo ang lalaking sumira sa kanyang buhay.

Mula nang makamit ang hustisya, unti-unting bumalik ang katahimikan sa buhay ni Kimberly. Hindi naging madali. May mga araw na bumabalik ang alaala. Ngunit sa tulong ni Arman, natutunan niyang yakapin ang papel bilang isang ina. Tinanggap ni Arman ang bata bilang sariling anak. Pinangalanan nila itong “Arky,” mula sa pinagsamang pangalan nilang dalawa.

Hindi man nakatapos ng kolehiyo si Kimberly, hindi nawala ang pangarap niya. Naghanap siya ng trabaho bilang kahera sa isang tindahan para sa kinabukasan nilang mag-ina. Hindi na siya bumalik sa Binalonan, ngunit natutunan na rin niyang patawarin ang kanyang ina, kahit walang pormal na paghingi ng tawad.

Sa bawat gabi, habang pinagmamasdan ang anak na mahimbing na natutulog, naiisip ni Kimberly kung gaano kalayo na ang kanyang narating. Bagamat si Arky ay bunga ng isang masamang alaala, kailanman ay hindi niya nagawang magtanim ng galit sa bata. Ipinangako niya sa kanyang sarili na hinding-hindi siya magiging katulad ng kanyang mga magulang. Siya ang magiging mabuting magulang at ang unang kakampi ng kanyang anak sa anumang pagsubok na darating.