Sa isang baryo sa gitna ng Pilipinas, kung saan ang buhay ay tila umiikot sa mga simpleng araw-araw na gawain, naganap ang isang pangyayari na bumago sa pananaw ng lahat sa kung paano magiging mapagmatyag ang isang nilalang sa mga bagay na hindi nakikita. Isang libing ang naging simula ng isang misteryo na sa huli ay naglantad sa madilim na katotohanan sa likod ng isang kagalang-galang na pari. Ito ang kwento nina Marco, Thor—isang tapat na aso—at Padre Lorenzo, na ang mga lihim ay nabunyag sa pinakamaliit na detalye.

Ang hapon ay tila nakikiramay sa damdamin ng mga naroroon sa libing ni Clara. Ang malungkot na ihip ng hangin ay nagpagalaw sa mga dahon, na tila nagbibigay-pugay sa yumaong kaibigan, ina, at miyembro ng komunidad. Ang katahimikan ay nakakapanindig-balahibo at punung-puno ng pagdadalamhati. Ngunit ang tahimik na gabi ay nabasag ng malakas at matinding pagtahol ni Thor, ang tapat na aso ni Clara. Si Thor, na kilala sa kanyang katalinuhan at katapatan, ay biglang naging balisa, paikot-ikot sa harap ng kabaong na para bang may nais siyang ipahiwatig.

Ang pagtahol ni Thor ay hindi ordinaryo. Ito ay isang tunog ng pagbabala, ng pag-aalala, na nagdulot ng tensyon sa hangin. Ang mga bulungan ay kumalat sa mga tao. “Ano kaya ang ibig sabihin ng pagtahol niya?” “Bakit siya ganoon?” Ang mga katanungan ay umalingawngaw sa hangin, at ang mga tao ay nagsimulang magtanong sa isa’t isa, kung saan ang takot at pagkamausisa ay nagsimulang kumalat sa buong komunidad.

Sa gitna ng kaguluhan, isang lalaki na nagngangalang Marco ang nagpakita ng kakaibang interes. Bagong dating lang siya sa baryo ngunit kilala na siya sa kanyang pagiging mahusay sa paglutas ng mga misteryo. Sa halip na matakot, lumapit siya kay Thor at kalmadong kinausap ang aso. “Hey, kaibigan,” mahina niyang bulong, “Ano ang gusto mong iparating?” Ang aso ay tumigil sa pagtahol at tinitigan siya, na tila naghahanap ng kakampi, ng isang tao na handang makinig sa kanyang mga pahiwatig.

Sa panahong iyon, isang pari na nagngangalang Padre Lorenzo, na siyang nagmamay-ari sa simbahan, ang humarap sa mga tao na may pilit na ngiti. Pilit niyang pinatahimik ang aso, at sinubukang ibalik ang kaayusan sa seremonya, ngunit ang kanyang pagbalisa ay hindi maitago. Ang kanyang panginginig na kamay at pawis sa noo ay naglantad sa kanyang takot na maibunyag ang isang bagay na itinago niya. “Ito ay isang aso lamang,” pilit niyang sabi, ngunit ang bawat kilos niya ay nagpapalabas ng pagdududa. Bakit siya natatakot? Bakit niya pilit na iniiwasan ang kabaong? Ang kanyang pagbabalisa ay lalo pang nag-udyok kay Marco na mag-imbestiga.

Sa harap ng kabaong, naramdaman ni Marco ang panginginig ng kanyang mga kamay. Sa ilalim ng matigas na titig ni Padre Lorenzo, binuksan niya ang isang bahagi ng kabaong na naglalaman ng mga dokumento at personal na gamit ni Clara. Ang pagiging mausisa ng aso ay nagdulot ng isang matinding imbestigasyon. Ang lahat ng nakatagong mga lihim ni Clara ay unti-unting nabunyag, at si Padre Lorenzo ay walang nagawa kundi ang magtanong sa sarili kung paano nabunyag ang lahat ng lihim na itinago niya sa loob ng mahabang panahon.

Ang mga tao ay nanatiling tahimik, at ang kanilang mga mukha ay puno ng pagtataka at kaba. Ang mga bata ay mahigpit na humawak sa kamay ng kanilang mga magulang, at ang mga matatanda ay nagbulungan. Ang lahat ng mata ay nakatuon kay Marco. Sa kabila ng pagbabanta ni Padre Lorenzo na itigil ang imbestigasyon, nanatiling matatag si Marco. Sa isang matapang na tono, tinanong niya ang pari, “Padre Lorenzo, maaari mo bang sabihin sa amin kung paano namatay si Clara?” Ang mga bulungan ng mga tao ay tumindi. Ang tanong ay bumalik sa isip ng lahat. Bakit namatay si Clara nang mag-isa? Bakit si Padre Lorenzo ang unang nakakita sa kanya? Ang mga katanungang ito ay lalo pang nagpalakas sa hinala ng lahat.

Sa isang desperadong pagtatangkang itago ang katotohanan, sinubukan ni Padre Lorenzo na paalisin sina Marco at Thor. Ngunit si Thor, na tila alam ang bigat ng sitwasyon, ay tumahol ng malakas, na nagbigay ng mensahe na hindi pa tapos ang lahat. Sa pag-alis nina Marco at Thor, nagpatuloy sila sa kanilang imbestigasyon. Tinungo ni Marco ang lumang bahay ni Clara, na napuno ng mga alikabok at mga bagay na naglalaman ng mga lihim. Sa paghahanap, natagpuan niya ang isang maliit na kahon na naglalaman ng mga liham at litrato. Ang mga liham ay nagbubunyag ng mga lihim na pagpupulong, at mga pag-uusap ni Clara sa mga tao sa labas ng baryo. Ang kanyang puso ay tumibok ng mabilis nang matuklasan niya ang isang liham na naglalaman ng pangalan ni Padre Lorenzo, na nag-amin na natuklasan niya ang madilim na katotohanan tungkol sa pari.

Ang masusing paghahanap ay nagdulot ng isang mahalagang tuklas. Sa ilalim ng isang lumang larawan, natagpuan ni Marco ang isang susi at isang larawan ni Clara at Padre Lorenzo. Ang larawan ay nagpakita ng isang metal na kahon na itinago ng pari. Sa puntong iyon, alam ni Marco na ang susi ay maaaring magbukas sa isang malaking misteryo. Sa pagtitiwala sa kanyang instinct, sinimulan ni Marco ang kanyang paghahanap sa simbahan.

Sa pagdating sa simbahan, naramdaman niya ang kakaibang katahimikan. Sa likod ng altar, natagpuan niya ang isang lumang estatwa. Sa ilalim nito, natuklasan niya ang metal na kahon. Ang kanyang mga kamay ay nanginginig sa pagbubukas nito. Ang laman ay hindi pera kundi mga sulat na nagsasaad ng katiwalian ni Padre Lorenzo sa simbahan. Ang mga ito ay naglalaman ng mga detalye tungkol sa mga lihim na pagpupulong, paglustay ng mga pondo, at ang katotohanan tungkol sa mga krimen na nagawa niya.

Habang naghahanap, nakakita rin siya ng isang mapa na nagtuturo sa isang tagong imbakan sa simbahan. Naramdaman ni Marco ang isang bugso ng adrenaline. Alam niya na ang susi ay para sa imbakan na iyon, at marahil, si Clara ay buhay pa. Sa pagtitiwala sa kanyang instinct, dinala niya ang mga tao sa imbakan. Doon, natagpuan nila si Clara na nakagapos. Ang mukha ni Clara ay puno ng pag-asa nang makita niya si Marco.

Ngunit ang biglaang pagdating ni Padre Lorenzo, na armado ng isang baston, ay lalong nagpakumplikado sa sitwasyon. Ang pari, na nagpanggap na banal at makapangyarihan, ay nagpakita ng tunay na kulay. Ang kanyang galit ay hindi maitago, at sinubukan niyang atakehin si Marco. Ngunit si Thor, ang tapat na aso, ay mabilis na kumilos at kinagat ang binti ng pari. Ang pari, na puno ng sakit at pagkabigla, ay tumakbo papalabas. Ngunit hindi siya tinantanan ni Thor. Sa isang matinding paghabol, naabutan ni Thor ang pari sa gitna ng plaza.

Sa gitna ng mga nagulat na taganayon, inilantad ni Marco ang buong katotohanan. Ipinakita niya ang pera sa kaha de yero, at ang mga sulat na nagpapatunay sa mga krimen ni Padre Lorenzo. Sa pagpasok ng mga awtoridad, inaresto si Padre Lorenzo. Siya ay napatunayang guilty sa katiwalian at sa pagdukot kay Clara. Si Clara, na ligtas at malaya, ay lubos na nagpasalamat kina Marco at Thor. Ang aso, na tila alam na tapos na ang kanyang misyon, ay masayang kumawag ang buntot. Ang simpleng pagtahol ng isang aso ay nagdulot ng pagbabago sa isang buong komunidad.

Ang kwento ni Thor ay nagpapakita na ang mga hayop ay mayroong kakaibang instinct na hindi kayang ipaliwanag ng tao. Sila ay mayroong sariling paraan upang magsalita, upang ipahiwatig ang mga bagay na hindi natin naiintindihan. Ang pagtahol ni Thor ay hindi isang aksidente. Ito ay isang pahiwatig, isang hudyat na nagbabalita na mayroong kakaibang nangyayari. At sa tulong ni Marco, nabunyag ang isang madilim na lihim na itinago sa loob ng mahabang panahon.