Sa loob ng isang sulok ng presinto sa Coronadal, tahimik at payat si Romeo Galvez, tatlumpu’t limang taong gulang. Bago siya naging isang bilanggo ng kalungkutan, siya ay isang masipag na driver ng traysikel sa Sultan Kudarat, na may isang asawa at dalawang anak na kanyang lubos na minamahal. Mahirap man ang kanilang buhay, nag-aaral naman sa elementarya ang kanyang mga anak.

Ngunit nagbago ang lahat nang ma-diagnose ang kanyang maybahay ng isang matinding karamdaman. Dahil sa matinding pangangailangan sa pera para sa gamutan, tinanggap niya ang alok ng isang kapitbahay na maging stay-in house helper sa Koronadal. Iniwan niya ang kanyang pamilya sa pangangalaga ng kanyang mga magulang, umaasa siyang sa mas maayos na kita ay makakabalba siya at ang kanyang asawa.

Si Romeo ay nagtrabaho sa mag-asawang Wilbert at Clarise Samanego, mga negosyanteng may malaking bahay. Maayos naman ang kanyang trato sa simula. Ngunit noong Pebrero 2017, gumuho ang kanyang mundo nang magkagulo sa bahay dahil nawala raw ang malaking halaga ng salapi. Walang pag-aalinlangan, itinuro ni Clarise si Romeo, ang bago nilang katiwala. Pinalakas pa ang paratang ng testimonya ni Ronald, ang family driver ng Samanego, na nagsabing nakita niya si Romeo na nagbibilang ng pera.

Agad na dumampot ang mga awtoridad kay Romeo matapos may makitang bungkos ng salapi at isang mamahaling kuwintas sa kanyang bag sa ilalim ng kama. Wala siyang oras para magpaliwanag—isang linggo pa lang mula nang dalhin ang kanyang asawa sa ospital dahil sa atake ng sakit. Kahit pilit siyang pinapaamin, hindi siya sumuko, alam niyang wala siyang ginagawang pagkakamali, at ni hindi niya nakita ang mga ebidensyang ibinintang sa kanya.

Ang pinakamalaking trahedya ay dumating habang siya ay nananatili sa detensyon. Paglipas ng dalawang buwan, dumating ang kanyang ina, nagdadala ng isang balita na nagpabagsak sa kanyang mundo: ang kanyang maybahay ay namayapa na. Hindi niya nakasama ang kanyang asawa sa mga huling sandali nito, at batid niya sa sarili na hindi sana ito nangyari kung hindi siya naging nakakulong.

Labis-labis ang kanyang paghihinagpis, at mula noon ay tuluyang nagbago ang kanyang disposisyon—naging tahimik at halos hindi na makausap. Ngunit bago pa man magsimula ang pagdinig, may isang bagay na pumukaw sa atensyon ng bagong volunteer na abogado: bakit walang fingerprint si Romeo sa salaping natagpuan? Sa halip, tatlong set lamang ng print ang nakita—isa kay Clarise, isa kay Ronald, at isa pa na hindi natukoy.

Kasabay ng muling paggulong ng kaso, isang babae ang lumapit sa mga awtoridad: si Myra, ang asawa ni Ronald. Nilantad niya ang kanyang natuklasan: isang lihim na pag-iibigan ang namamagitan sa kanyang asawa at kay Clarise. Napansin niya rin ang biglaang pagluwag ng buhay ni Ronald, na nagbigay ng matinding hinala. Dahil sa hindi na maayos na pagsasama nila ni Ronald, at sa takot sa pagbabanta nito, nagkaroon siya ng lakas na magsalita.

Muling sinuri ang ebidensya at lumabas na si Ronald ang isa pang taong may fingerprint sa salapi maliban kay Clarise. Ang testimonya ni Myra ang nagtulak sa pagbaliktad ng sitwasyon. Sa huling hearing, si Wilbert Samanego mismo ang tumayo at binawi ang kaso, hindi raw siya papayag na manatiling nakakulong ang isang inosenteng tao habang ang kanyang asawa at ang kasintahan nito ay malayang nagtatamasa ng kanilang pagkakanulo.

Pinalaya si Romeo, ngunit walang kapayapaan ang kanyang puso. Ang pagkawala ng kanyang asawa ay isang sentensya na mas mabigat pa sa anumang pagkakakulong. Dala man niya ang tulong-pinansyal at ang suweldo niya, wala na ang dahilan ng kanyang pagsisikap.

Nang malaman niyang tuluyan nang kinasuhan ni Wilbert sina Clarise at Ronald, ngunit nakapagpiyansa rin agad ang mga ito at patuloy na namumuhay nang walang pakialam sa isang gated subdivision sa General Santos, lalong sumiklab ang galit ni Romeo. Nanatiling malaya ang mga nandamay sa kanya, habang siya ang nagdusa sa tragikong pagkawala ng kanyang minamahal.

Hindi siya natahimik. Sinundan niya ang galaw nina Clarise at Ronald, at nakita ang kasiyahan ng dalawa. Walang pagsisisi, walang kaba. Noong gabi ng Oktubre 2018, matapos subaybayan ang galaw ng dalawa, nagpasyang kumilos si Romeo.

Bitbit ang lumang baril ng kanyang ama, pumasok siya sa tirahan ng dalawa. Sa loob ng ilang segundo, naganap ang isang marahas na insidente na bumali sa katahimikan ng gabi. Ang magkasintahan ay nawalan ng buhay. Pagkalabas ng bahay, hindi tumakbo si Romeo. Lumakad siya patungong highway at agad na sumuko sa mga awtoridad, inamin ang kanyang ginawa.

Sa presinto, hindi na siya nangatwiran, dahil nakamtan na niya ang hustisya at kapayapaan para sa pagkawala ng kanyang asawa. Sinabi ni Wilbert na kukuha siya ng pinakamagaling na tagapagtanggol para kay Romeo.

Sa korte, ipinakita ang buong record ng maling pagkakapiit ni Romeo, ang tragikong pagkawala ng kanyang asawa, at ang matinding trauma na kanyang dinanas. Tinanggap ng hukom ang mitigating circumstances. Sa huli, hinatulan si Romeo ng walong taong pagkakakulong—isang sentensyang may pagkilala sa lahat ng kanyang pinagdaanan.

Pinalaya si Romeo noong 2024 matapos ang apat na taon dahil sa good conduct. Tahimik siyang bumalik sa Sultan Kudarat, kung saan naghihintay ang kanyang mga magulang at dalawang anak. Nangako siya na hindi na muling lalayo, at nagpatuloy siya sa kanyang buhay bilang isang driver ng traysikel, natagpuan ang kapayapaan sa piling ng kanyang mga anak.