Sa pagsalubong ng karamihan sa Bagong Taon ng 2021, ang hangin ay puno ng pag-asa matapos ang isang napakabigat na taon. Ang iba ay nagpapagaling pa sa hangover, habang ang iba ay abala sa pag-ubos ng natirang handa mula sa Media Noche.

Subalit para sa pamilya Dacera, ang unang araw ng taon ay hindi kailanman magiging simbolo ng bagong simula. Ito ay naging isang walang hanggang paalala ng isang trahedya na yumanig sa buong bansa at nag-iwan ng isang katanungan na hanggang ngayon ay bumabagabag sa marami: Ano ang tunay na nangyari kay Christine Dacera?

Si Christine Angelica Faba Dacera, o “Ika” sa mga nagmamahal sa kanya, ay hindi isang ordinaryong dalaga. Ipinanganak noong Abril 13, 1997, sa General Santos City, siya ang tipo ng anak na ipagmamalaki ng sinumang magulang. Pangalawa sa apat na magkakapatid, si Christine ay inilarawan bilang matalino, malikhain, at labis na mapagmahal.

Ang kanyang talino ay hindi matatawaran. Nagtapos siya bilang summa cum laude sa University of Mindanao, bitbit ang kursong Communication in Media Arts.

Pagkatapos mag-aral, agad siyang nagtrabaho bilang isang marketing associate, ngunit ang kanyang ganda, kumpiyansa, at personalidad ay tila itinadhana para sa mas mataas na lipad.

Pinasok niya ang mundo ng pageantry, kung saan siya ay naging first runner-up sa isang patimpalak sa Davao noong 2017 at finalist sa Mutya ng Davao makalipas ang dalawang taon.

Ang kanyang pangarap na makita ang mundo ay natupad noong 2019 nang matanggap siya bilang flight attendant para sa pretihiyosong Philippine Airlines. Dahil sa kanyang propesyon, lumipat siya sa Pasay City.

Ang kanyang social media ay isang testamento sa kanyang masiglang buhay—isang dalagang mahilig sa fashion, napapaligiran ng maraming kaibigan, at laging handang gumawa ng mga bagong alaala sa iba’t ibang lugar.

Subalit ang lahat ng pangakong ito ng hinaharap ay biglang naglaho sa isang iglap.

Noong Disyembre 28, 2020, tinapos ni Christine ang kanyang huling lipad para sa taon. Nag-post pa siya sa Instagram na may caption na: “last flight for this one hell of a year.” Hindi niya alam, ito na pala ang magiging huli niyang post.

Nagpaalam siya sa kanyang ina na sasalubungin niya ang Bagong Taon kasama ang mga kaibigan. Noong Disyembre 31, nag-check-in si Christine sa City Garden Hotel sa Makati, sa Room 2209, kasama ang tatlong kaibigan: sina Romel Galida, Gregorio de Guzman, at John JP Dela Serna. Ang party ay nagsimula sa kainan at inuman. Di nagtagal, siyam pang kalalakihan, na nagpakilalang mga kaibigan ng kanyang mga kaibigan, ang dumating at sumali. Sila ay tumuloy sa katabing Room 2207.

Ang mga sumunod na pangyayari ay binalot ng magkakaibang pahayag at malabong alaala. Ayon sa mga salaysay, ang party ay nagpatuloy sa pagitan ng dalawang kwarto.

Bandang 6:23 ng umaga ng Enero 1, isang kaibigan ang nagdala kay Christine pabalik sa Room 2209. Ayon sa tatlong kasama niya sa kwarto, tinulungan nilang makatulog si Christine sa kanyang kama. Para sa kanila, tapos na ang party.

Ngunit hindi pa pala.

Ayon sa pahayag ni Clark Rapinan, isa sa mga dumalo, nagsuka si Christine bandang 7:30 ng umaga. Tinulungan umano niya ito sa CR. Sinabihan niya itong matulog na, ngunit tumanggi raw si Christine dahil ayaw niyang madumihan ang kama. Pinili niyang manatili sa loob ng bathtub.

10:00 ng umaga. Nagising si Romel Galida at nakita si Christine na nasa bathtub pa rin. Nilagyan niya ito ng kumot, sa pag-aakalang natutulog lang ito, at bumalik sa pagtulog.

Makalipas ang dalawang oras, bandang tanghali, muling nagising si Galida. Nang tingnan niya si Christine, nanlamig ang kanyang buong katawan. Iba na ang itsura ng dalaga. Maputla at tila hindi na humihinga. Kinapa niya ang pulso nito—wala siyang maramdaman.

Sa tindi ng panic, ginising niya ang kanyang mga kasama. Sinubukan nilang i-CPR si Christine habang si Galida ay humingi ng tulong sa hotel staff. Dito nagsimula ang isa pang kontrobersya. Ayon sa mga kaibigan, naging napakabagal ng pagresponde ng hotel. Wala man lang medical kit o sapat na kagamitan. Ang dinalang wheelchair ay maliit pa umano para kay Christine.

Isinugod nila si Christine sa Makati Medical Center. Ngunit huli na ang lahat. Siya ay idineklarang “dead on arrival.”

Ang balita ay mabilis na nakarating kay Dr. Marich Ramos, na itinuturing na pangalawang ina ni Christine sa Maynila. Pagdating sa ospital, pinayagan siyang makita ang bangkay. Agad siyang naalarma. Napansin niya ang mga pasa sa binti ng dalaga, na sa kanyang pananaw, ay maaaring resulta ng isang panlalaban. Agad siyang nagtungo sa estasyon ng pulis.

Dito nagsimula ang imbestigasyon na naging isang pambansang sirko.

Noong Enero 2, isinagawa ang autopsy sa pangunguna ni Medico-Legal Officer Police Major Michael Nick Sarmiento. Ang resulta: ang sanhi ng pagkamatay ay “ruptured aortic aneurysm.” May nabanggit na mga pasa at isang “laceration” sa ari ng dalaga na ayon sa report ay “magaling na.”

Subalit may isang kritikal na detalyeng lumabas: ang katawan ni Christine ay na-embalsamo na bago pa man isagawa ang autopsy.

Nang ilabas ang resulta, hindi ito matanggap ng pamilya Dacera. Para sa kanila, imposibleng natural na atake iyon. Ang kanilang pagdududa ay sinunog ng mga pulis mismo.

Isang araw lang matapos ang anunsyo ng aneurysm, ginulat ng Makati Police ang publiko. Bigla nilang idineklara na ang kaso ay “foul play.” Opisyal nilang sinabi na ang sanhi ng pagkamatay ay panggagahasa—at hindi lang ng isang tao. Kinasuhan ang labing-isang lalaking kasama sa hotel ng “rape with homicide.”

Nang tanungin ng media, sinabi ng pulisya na pinagbasehan nila ang mga pasa sa katawan at may “semilya” raw na nakita sa ari ng dalaga—isang bagay na hindi nakasaad sa orihinal na post-mortem report.

Sa isang matapang na press conference, inanunsyo ni dating PNP Chief Debold Sinas na ang kaso ay “solved.”

Ang publiko ay naguluhan. Ang ina ni Christine, si Sharon Dacera, ay humagulgol sa harap ng kamera, humihingi ng hustisya. “Ayokong yung mga perpetrators kung sino gumawa sa anak ko, dapat maparusahan,” aniya. “Hindi ni Christine ‘yung brutality na ginawa.”

Agad na umalma ang panig ng mga akusado. Hayagan nilang sinabi na sila ay pawang miyembro ng LGBTQIA+ community at mariin nilang itinanggi ang paratang na panggagahasa. Ngunit ang pahayag na ito ay sinagot ng mga pulis, na nagsabing “kahit sila parte ng LGBTQIA+… sila ay lalaki pa rin.”

Ang tunay na dagok sa imbestigasyon ay ang pag-embalsamo. Ayon sa pamilya Dacera, ginawa ito nang walang permiso mula sa kanila. Dahil dito, ang anumang toxicology test o pagsusuri sa bodily fluids ay naging “inconclusive” o walang katiyakan. Ang formalin na ginamit sa pag-eembalsamo ay epektibong sumira sa anumang ebidensya na maaaring makuha.

Dahil sa garapal na paghawak sa kaso, humingi ng tulong ang pamilya sa National Bureau of Investigation (NBI) para sa pangalawang autopsy. Ang tatlong suspek na unang na-detain ay pinakawalan ng Makati Prosecutor’s Office dahil sa kawalan ng matibay na ebidensya. Ang mismong NCRPO Chief noon, si Vicente Danao Jr., ay umamin na malaki ang posibilidad na kontaminado na ang mga sample.

Ang kaguluhan ay nagresulta sa pagkakasibak sa pwesto ng ilang pulis, kabilang si Makati Police Chief Colonel Harold Depositar at ang medico-legal na si Michael Nick Sarmiento, dahil sa pag-embalsamo nang walang pahintulot.

Noong Enero 27, 2021, opisyal na idineklara ng PNP na ang ikinamatay ni Christine ay “ruptured aortic aneurysm” at “undiiagnosed hypertension.” Binalikan nila ang orihinal na ulat. Lumabas na ang puso ng dalaga ay tumitimbang ng 500 grams, mas malaki kaysa sa normal na 300 grams. Binawi na rin nila ang pahayag na may drogang sangkot.

Noong Pebrero 17, 2021, idineklara nilang sarado na ang misteryo.

Ngunit noong Marso, muling binuksan ng Makati Prosecutor’s Office ang kaso dahil sa isang bagong ulat mula sa pulisya—may nakita umanong semilya sa isang kumot. Subalit ito ay sinalungat muli ng NBI.

Inirekomenda ng NBI na sampahan na lang ng kasong “Obstruction of Justice” ang 11 lalaki, at “reckless imprudence resulting in homicide” dahil sa kabiguan nilang dalhin si Christine sa ospital nang ito ay masama na ang pakiramdam. Kinasuhan din ang medico-legal officer.

Matapos ang isang taon ng demandahan at paglilitis sa media, noong Enero 31, 2022, ibinasura ng Makati Prosecutor’s Office ang lahat ng kasong isinampa laban sa mga kaibigan ni Christine dahil sa kakulangan ng sapat na ebidensya.

Ang kaso ni Christine Dacera ay higit pa sa isang trahedya; ito ay isang salamin ng isang magulong sistema ng imbestigasyon, ang kapangyarihan ng “trial by media,” at ang walang katapusang paghahanap ng isang pamilya para sa katotohanan. Opisyal man na sarado ang kaso, para sa marami, lalo na sa mga nagmamahal kay Ika, ang katanungan ay mananatili: Ano nga ba ang tunay na nangyari sa loob ng Room 2209?