Sa gitna ng Forbes Park, sa isang mansyong may lawak na 50 ektarya, nakalatag ang isang kwento na mas kumplikado pa kaysa sa anumang blueprint ng gusali. Dito, ang matagumpay na real estate tycoon na si Lorenzo Almeda ay hindi na nagtatayo ng mga estruktura; pinagmamasdan niya ang pagguho ng kanyang sariling pamilya. Ang dating construction worker na walang ibang dala kundi pangarap at sipag ay tinaguriang “Hari ng Real Estate,” ngunit ang kanyang kaharian ay tila nagiging kulungan ng kalungkutan.

Nagsimula si Lorenzo sa pagbitbit ng semento at paghalo ng buhangin. Bawat tulo ng pawis ay naging pundasyon ng Almeda Group. Sa kanyang paglalakbay, nakilala niya si Julia, isang public school teacher. Hindi pera ang nagbuklod sa kanila, kundi ang parehong pananaw na kaya nilang bumuo ng magandang kinabukasan. Ngunit habang lumilipas ang mga taon, ang ginto ay tila naging sumpa, at ang dating mainit na pagmamahalan ay napalitan ng katahimikan at distansya.

Ang Mansyong Walang Buhay:

Sa kanyang veranda, habang umiinom ng kape, hindi na ang mga kontrata ang nasa isip ni Lorenzo, kundi ang kawalan ng buhay sa loob ng kanyang tahanan. Ang dating masigla at maingay na almusal ay napalitan ng mabilisang paalam, sulyapan, at ang patuloy na pagtingin sa cellphone.

Si Nico, ang panganay, ay laging abala sa negosyo, may pilit na ngiti at hinanakit sa tono tuwing kausap ang ama. Si Sofia, ang doktor, halos hindi na makita sa bahay dahil sa dami ng operasyon at pasyente. At si Martin, ang bunso, tila mas pinili ang kanyang sining at ang katahimikan ng studio, malayo sa pamilya na hindi niya maunawaan ang pag-ibig sa negosyo. Ang mga anak na dati niyang kayakap, ngayon ay parang mga planeta na may sarili ng orbit.

Ang pighati ni Lorenzo ay umabot sa kanyang asawa. “Julia, napansin mo bang parang lumalayo ang mga bata?” tanong niya. Ngunit ang tugon ni Julia, abala sa kanyang tablet, ay mas masakit pa kaysa sa pagtataksil: “Lorenzo, hayaan mo na sila. May sarili na silang buhay. Baka ikaw ang may problema. Baka ikaw ang masyadong busy noon.”

Ang mga salitang iyon ay nag-iwan ng matinding tanong sa puso ni Lorenzo: Mahal pa ba ako ng pamilya ko dahil sa kung sino ako, o dahil sa yaman ko?

Ang Kaarawan na Puno ng Lungkot:

Dumating ang kaarawan ni Lorenzo. Granding party. May banda, artista, pulitiko. Isang selebrasyon na tila nagpapatunay ng kanyang tagumpay. Ngunit sa gitna ng lahat ng iyon, nag-iisa siya. Ang mga anak niya abala sa pag-network. Si Julia abala sa mga bisita.

Sa sulok ng ballroom, nilapitan siya ni Mang Peping, ang kanyang matagal nang kaibigang driver. “Boss, bakit parang hindi ka masaya?” tanong ni Mang Peping. Ang sagot ni Lorenzo ay isang bulong ng pagkadismaya: “Peping, alam mo bang minsan naisip ko kung para saan ko pa ito lahat kung nawawalan na ang tunay na dahilan?” Ang payo ni Mang Peping ay matalim ngunit totoo: “Wala pa akong nakitang kabaong na may kasamang vault.”

Ang Pagtataksil at ang Plano:

Ang pangamba ni Lorenzo ay naging katotohanan nang makita niyang may malaking withdrawal sa isa sa kanilang account na hindi niya pinahintulutan. “Ginamit ko lang para sa foundation,” malamig na tugon ni Julia, na hindi man lang siya tiningnan. Ngunit ang kanyang hinala ay lumaki nang mapansin niya ang kakaibang closeness ni Julia sa accountant nilang si Mark.

Ang paninikip ng dibdib na kanyang naramdaman ay hindi lamang dahil sa stress. Ang mild stroke na findings ng doktor ay nagbigay sa kanya ng pagkakataon na mag-isip ng malalim. Ito ang naging simula ng kanyang radikal na plano.

“Peping, may plano akong hindi mo magugustuhan. Gusto kong malaman kung sino sa kanila ang talagang nagmamahal sa akin. Hindi sa kayamanan ko,” matigas na sabi ni Lorenzo.

Ang plano ay simple at kasabay nito ay delikado: magpanggap na patay.

Ang Libing na Walang Bangkay:

Gamit ang tulong ni Attorney Raul Reyz at Mang Peping, inayos ni Lorenzo ang pekeng atake sa puso habang nasa isang business trip sa probinsya. Sa isang maliit na kubo malapit sa dagat, nagtago siya, nagpalit ng pangalan at hitsura, at naging si Mang Renzo.

Sa Maynila, lumaganap ang balita. Umiyak si Julia sa media, ngunit ang kanyang luhang tinawag na kalungkutan ay nagkubli lamang ng kasakiman. Mula sa kanyang laptop, napanood ni Lorenzo ang video feed ni Julia at Mark: “Finally, Julia tayo na lang. Napakalaking halaga ng makukuha natin sa kumpanya.” Durog ang puso ni Lorenzo. Ang babaeng minahal niya, ang ina ng kanyang mga anak, ay nagtataksil at nagpaplano ng pambabala sa kanyang ari-arian.

Ang Testamento na May Kondisyon:

Sa pagbabasa ng testamento, ipinahayag ni Attorney Reyz na kalahati ng ari-arian ay mapupunta sa asawa at mga anak, subalit may kondisyon: kapag nagpakita ng kasakiman, pagtataksil o hindi pagtulong sa kapwa ang alinman sa kanila, kakanselahin ang kalahating mana.

Ang kondisyong ito ay nagdulot ng pagkataranta at kasakiman. Si Julia at Mark ay nagpalitan ng tingin, nagkakalkula. Si Nico nagbuntong hininga. Si Sofia tuliro. Ngunit si Martin, ang bunso, ay tumayo at lumabas ng silid, hindi interesado sa usapin ng pera.

Ang Liwanag sa Gitna ng Kadiliman:

Sa probinsya, habang naglalakad sa baybayin, nakilala ni Lorenzo si Anna, isang dalagang nagtitinda ng isda. Simple, masayahin, at walang pakialam sa yaman. Si Anna ang unti-unting nagbalik ng sigla sa puso ni Lorenzo. Sa mga kwento ni Anna, nahanap niya ang kapayapaan na hindi niya nakuha sa mansyon.

Samantala, sa kabila ng pagtataksil at kasakiman, may hindi inaasahang liwanag siyang nasaksihan sa kanyang mga anak.

Nico: Sa likod ng kanyang matigas at negosyong-isip na anyo, lihim siyang umiiyak habang hawak ang lumang ballpen na bigay ng ama. Ang kanyang pagiging abala ay pagtatago lamang ng kanyang sugat at takot na bumagsak ang kaharian na itinayo ng ama.

Sofia: Bigla siyang nag-resign para umuwi at alagaan ang pamilya. Naging tulay siya ng magkakapatid at ang kanyang pag-iyak sa lumang polo shirt ni Lorenzo ay nagpapakita ng kanyang pangungulila.

Martin: Ang kanyang sining ang naging boses ng kanyang kalungkutan. Isang painting ni Martin at Lorenzo na nagpapalipad ng saranggola ang nagpaluha kay Lorenzo. Sa sining, ipinahayag ni Martin ang pagmamahal na hindi niya maibigay nang buhay pa ang ama.

“Peping, ang sakit! Akala ko wala na silang paki. Pero nakikita ko ngayon may mga sugat pala silang itinatago na ako rin ang may gawa,” maluha-luhang sabi ni Lorenzo sa telepono.

Ang Pagbabalik:

Nang malaman ni Lorenzo, sa tulong ni Mang Peping, na pinaplano nina Julia at Mark na ibenta ang ilang property sa Hong Kong bago matapos ang probate process, alam niyang panahon na para harapin ang katotohanan.

Hindi siya babalik para iligtas ang kumpanya, kundi para iligtas ang pamilya mula sa sarili nilang kasakiman at para humarap sa kanyang sariling kasalanan bilang isang ama na mas pinili ang gusali kaysa pamilya. Ang pag-ibig ni Anna ay nagbigay sa kanya ng lakas, at ang lihim na kabutihan ng kanyang mga anak ay nagbigay ng pag-asa.

Ang kwento ni Lorenzo Almeda ay hindi tungkol sa kung paano maging isang bilyonaryo; ito ay tungkol sa kung paano maging isang tao. At minsan, ang pinakamalaking tagumpay ay hindi sa board room, kundi sa pag-iyak kasama ng pamilya. Ang laban ay hindi pa tapos. Kailangan niyang bumalik para buwagin ang kasinungalingan, iligtas ang kumpanya, at higit sa lahat, mabawi ang pamilyang iniwan niya. Ang pagbabalik ng “patay” na hari ng real estate ay magpapayanig hindi lamang sa Forbes Park kundi sa buong mundo ng negosyo, at magpapakita ng katotohanan: Ang tunay na kayamanan ay hindi nasusukat sa mga ektarya o dolyar, kundi sa pagmamahal na nabuo at pinahalagahan.