Sadyang mapaglaro ang tadhana at minsan, ang inaakala nating pintuan patungo sa magandang kinabukasan ay siya palang daan papasok sa isang bangungot na susubok sa ating katatagan bilang tao at bilang isang magulang. Ganito ang sinapit ni Andrea, isang 28-anyos na Filipina na nangarap lamang na mabigyan ng marangyang buhay ang kanyang pamilya ngunit nabulag sa kinang ng pangako ng isang mayamang mag-asawa mula sa Canada. Sa hangaring makapag-ibang bansa, tinanggap niya ang alok na maging isang surrogate mother para sa mag-asawang William at Carrie, na sa unang tingin ay tila mga anghel na hulog ng langit dahil sa kanilang kabaitan at pagiging galante. Sagot nila ang lahat—mula visa, tirahan, hanggang sa lahat ng gastusin—isang oportunidad na para bang too good to be true, ngunit sa likod ng mararangyang ngiti ay may nakakubling anino na unti-unting lalamon sa payapang isipan ng ating kababayan.

Nang makarating sa Winnipeg, Canada, tila nasa paraiso si Andrea; nakatira sa isang malawak na mansyon, may sariling silid, at ibinibigay ang lahat ng luho habang ipinagbubuntis ang bata na bunga ng IVF. Subalit, habang lumalaki ang sanggol sa kanyang sinapupunan, ay siya ring paglaki ng kakaibang pagbabago sa ugali ng kanyang “amo” na si Carrie. Mula sa pagiging maalalahanin, naging sobrang higpit nito na tila isang bilanggo na si Andrea sa loob ng bahay; bawat kilos, kain, at pakikipag-usap ay binabantayan, na para bang may itinatago silang napakalaking sekreto na ayaw nilang makalabas. Ang tensyon ay mas lalong tumindi nang mapansin ni Andrea ang kakaibang ikinikilos ng matandang kasambahay na si Anjali, na pilit siyang binibigyan ng babala gamit ang mga tingin na puno ng takot at pangamba, tila sinasabing nasa panganib ang kanyang buhay.

Ang lahat ng katanungan ay nagsimulang magkaroon ng sagot nang isang gabi, napasok ni Andrea ang isang silid na mahigpit na ipinagbabawal sa kanya at doon ay nakita niya ang larawan ng isang batang lalaki na hindi pamilyar sa kanya. Dahil sa labis na kuryosidad at kutob na may mali, naglakas-loob siyang mag-imbestiga at hinalungkat ang mga dokumento ng mag-asawa kung saan tumambad sa kanya ang katotohanan na ang bata sa litrato ay si Jacob, isang ampon na misteryosong nawala taon na ang nakararaan. Sa tulong ng takot na takot na kasambahay na si Anjali, ibinunyag nito ang mapait na sinapit ni Jacob sa kamay ni Carrie—ang bata ay dumanas ng matinding kalupitan at kapabayaan mula sa mag-asawa noong panahong bumagsak ang kanilang negosyo, na naging dahilan kung bakit hindi na muling nagising ang bata. Ang masakit pa dito, pinalabas nilang natural na karamdaman ang sanhi ng pagkawala ng bata upang pagtakpan ang kanilang madilim na kahapon.

Dahil sa takot na baka matulad ang sanggol na kanyang dinadala sa sinapit ni Jacob, lalo pa’t nalaman niyang walang dugong nananalaytay mula kay Carrie ang bata, binalot ng matinding pangamba si Andrea na baka maulit ang kasaysayan. Alam niyang kailangan niyang iligtas ang walang kamuwang-muwang na sanggol mula sa mga taong may kakayahang gumawa ng hindi maganda. Sa tulong ng isang dating kaibigan na nasa ibang probinsya ng Canada, binuo nila ang isang mapanganib na plano ng pagtakas sa gitna ng gabi. Habang himbing na natutulog ang mga bantay, dahan-dahang tumakas si Andrea bitbit ang ilang gamit, tinatawid ang dilim at lamig ng gabi patungo sa naghihintay na sasakyan na siyang magdadala sa kanila sa kaligtasan. Ito ay isang karera laban sa oras kung saan ang bawat segundo ay mahalaga at ang bawat kaluskos ay maaring maging hudyat ng kanilang kapahamakan.

Ang pagtakas ay hindi naging madali dahil sinundan sila ng mag-asawa hanggang sa kanilang pinagtataguan, ngunit sa tapang ng mga tumulong kay Andrea at sa banta ng batas, hindi nagtagumpay ang mga ito na mabawi siya. Sa huli, nanaig ang katotohanan nang lakas-loob na isinuplong ni Andrea at ng kasambahay na si Anjali ang tunay na nangyari kay Jacob sa mga awtoridad. Ang mga ebidensya at testimonya ay naging sapat upang panagutin ang mag-asawa sa kanilang nagawang pagkakamali sa batas at sa sangkatauhan. Nakauwi nang ligtas sa Pilipinas si Andrea at isinilang ang malusog na batang lalaki na pinangalanan niyang Thomas. Bagama’t hindi natupad ang kanyang pangarap na yumaman sa ibang bansa, nakuha naman niya ang hustisya at ang pinakamahalagang yaman sa lahat—ang karapatang maging ina at tagapangalaga ng isang buhay na muntik nang malagay sa panganib, patunay na sa kabila ng dilim, laging may liwanag na naghihintay para sa mga taong lumalaban para sa tama.