Kumusta ka, kaibigan? Muli tayong nagsasama upang pag-usapan ang isang paksa na sadyang pumupukaw sa ating pinakamalalim na katanungan. Ano nga ba ang itsura ng langit?

Sa ating modernong panahon, ang konsepto ng “langit” ay madalas na nabibigyan ng iba’t ibang kulay. Sa mga pelikula, ito ay malalambot na ulap, mga anghel na tumutugtog ng alpa, at isang mapayapang lugar. Ngunit para sa marami, ang “langit” ay naging isang mas literal na mithiin—ang kalawakan, ang “final frontier,” ang pag-abot sa mga bituin. Ang siyensya at teknolohiya ay tila hinahamon ang sangkatauhan na iwanan ang mga lumang paniniwala at tuklasin ang sarili nating bersyon ng kalangitan. Ngunit, paano kung ang sinasabi ng banal na kasulatan ay higit na kahanga-hanga, mas detalyado, at mas totoo kaysa sa anumang kayang abutin ng ating mga rocket?

Ating sisilipin ang dalawang bersyon ng “langit”: ang pangarap ng tao na maabot ang kalawakan, at ang pangako ng isang Diyos na magbaba ng langit sa atin.

Ang Pangarap ng Tao: Ang Karera Patungong Kalawakan

Hindi na maikakaila, ang teknolohiya natin ay sumusulong sa bilis na hindi natin halos masabayan. Ang dating imposible ay isa nang realidad. Isang malinaw na halimbawa nito ay ang tinatawag na “X Prize.”

Ito ay isang hamon na inilunsad sa United States of America: isang premyo na nagkakahalaga ng 10 milyong dolyar. Ang mga patakaran? Sa unang tingin, simple lang: kailangan mong mag-launch ng tatlong sibilyan patungo sa outer space. Ang depinisyon ng outer space ay 62 milya (o 100 kilometro) pataas mula sa lupa. Pagkatapos, kailangan mong maibalik sila nang ligtas at malusog dito sa planetang Earth.

Pero hindi diyan nagtatapos. Pagkalipas ng labing-apat na araw, kailangan mong muling ilipad ang parehong tatlong tao, gamit ang parehong sasakyan (vehicle), pabalik sa outer space. Ang pinakamalaking hamon? Bawal kang gumamit ng anumang tulong pinansyal (government grants) o materyales mula sa gobyerno. Lahat ay dapat manggaling sa sarili mong bulsa.

Ito ay bukas sa lahat. Kung mayroon kang kakayahan at pangarap, maaari kang sumubok. Ngunit, tulad ng inaasahan, may isang bilyonaryo na ang nakakuha ng X Prize. Nagawa niyang magpalipad ng mga sibilyan, ibinalik sila, at inulit ito. Ang kabalintunaan? Upang mapanalunan ang 10 milyong dolyar na premyo, gumastos siya ng humigit-kumulang 20 milyong dolyar.

Ano ang ipinapahiwatig nito? Hindi ito tungkol sa pera. Ito ay tungkol sa pagpapatunay na posible ito. Ang tagumpay na ito ang nagbukas ng pinto sa isang bagong industriya: ang “space tourism.”

Dahil sa mga batas tulad ng “Commercial Space Launch Amendments Act of 2004” sa Amerika, ang pangarap na makapagbakasyon sa kalawakan ay hindi na lang pang-science fiction. Isipin mo na lang: nakalutang ka, walang gravity, habang tinitingnan ang bughaw na globo ng ating mundo mula sa bintana. Maaari kang maglaro ng tennis o basketball habang lumilipad. May mga plano na para sa mga hotel at accommodations sa orbit.

Ito na ba ang langit na hinahanap natin? Isang lugar kung saan mas malapitan mong makikita ang mga bituin at planeta?

Marahil. Ngunit may isang malaking hadlang: ang presyo. Ang “langit” na ito ay para lamang sa mga sukdulan ng yaman. Ito ay isang eksklusibong bakasyon, hindi isang permanenteng tahanan. At sa huli, gaano man kataas ang iyong marating, babalik ka pa rin sa isang mundong may problema, pagod, at limitasyon.

Ang Pangako ng Diyos: Isang Langit na Walang Hanggan

Ngayon, ibaling natin ang ating pansin sa isang ibang uri ng langit. Isang langit na hindi inaakyat ng tao, kundi isang langit na ipinangako. Isang lugar na hindi lamang para sa bakasyon, kundi isang tirahan na panghabang-buhay.

Ano nga ba ang ibig sabihin ng “habang-buhay” o “walang hanggan”?

Subukan nating isipin ito: Ipunin mo sa iyong isip ang lahat ng butil ng buhangin sa bawat disyerto at bawat baybayin sa buong mundo. Idagdag mo pa ang bawat bato sa bawat bundok. Isama mo pa ang bawat puno sa bawat gubat, at bawat dahon sa bawat sanga. Kung bibilangin mo ang lahat ng iyon, isa-isa, at ang bawat bilang ay katumbas ng isang taon, ang trilyon-trilyong taon na iyon ay simula pa lamang—ang unang segundo pa lamang—ng “forever.”

Ganyan katagal, ganyan kahaba ang buhay na ipinangako sa atin sa langit na bayan.

Ito ang sinabi ni Hesus sa Juan 14:1-3: “Huwag mabagabag ang inyong puso. Sumampalataya kayo sa Diyos, sumampalataya rin kayo sa akin. Sa bahay ng aking Ama ay maraming tirahan; kung hindi gayon, sinabi ko na sana sa inyo. Ako’y aalis upang ipaghanda kayo ng lugar. At kapag ako’s nakaalis na at naipaghanda na kayo ng lugar, ako’y babalik muli at isasama kayo sa aking sarili, upang kung nasaan ako ay naroon din kayo.”

Ito ay isang personal na pangako. Isang lugar na inihahanda para sa atin.

Ang Tatlong Antas ng Kalangitan

Upang mas maunawaan ito, binabanggit sa banal na kasulatan ang tatlong antas ng “langit.”

Ang Unang Langit (First Heaven): Ito ang ating atmospera, ang himpapawid na nakikita natin araw-araw. Dito lumilipad ang mga ibon, dito nabubuo ang mga ulap, at dito naglalakbay ang mga eroplano.

Ang Ikalawang Langit (Second Heaven): Ito ang “outer space.” Dito natin makikita ang araw, ang buwan, ang mga planeta, at ang bilyon-bilyong bituin. Ito ang “langit” na sinusubukang abutin ng ating space tourism.

Ang Ikatlong Langit (Third Heaven): Ito ang “langit ng mga langit,” ang pinakatuktok. Ito ang mismong dwelling place o tirahan ng Diyos. Ito ang tinutukoy sa Mateo 25:34: “Halikayo, mga pinagpala ng aking Ama, manahin ninyo ang kahariang inihanda para sa inyo mula pa sa pagkakatatag ng sanlibutan.”

Ito ang langit na ating pag-uusapan—isang tunay na lugar, isang kaharian na inihanda bago pa man likhain ang mundo.

Ang Nakakagulat na Arkitektura ng Bagong Herusalem

Ano, kung gayon, ang itsura ng Ikatlong Langit? Ang aklat ng Pahayag (Revelation) ay nagbibigay ng mga detalyeng halos hindi kayang arukin ng ating isipan.

Sa Pahayag 21:1-2, nakita ni Apostol Juan ang isang pangitain: “At nakita ko ang isang bagong langit at isang bagong lupa; sapagkat ang unang langit at ang unang lupa ay lumipas na… At nakita ko ang banal na lunsod, ang bagong Herusalem, na bumababa mula sa langit buhat sa Diyos, na inihanda na gaya ng isang nobyang nagagayakang mabuti para sa kanyang asawa.”

Ito ay hindi isang malayong pangarap; ito ay isang siyudad na bababa sa bagong lupa. At ang mga detalye nito ay nakakamangha.

Ang Sukat ng Siyudad: Ayon sa Pahayag 21:15-16, ang siyudad ay parisukat. Ang haba, luwang, at taas nito ay magkakasukat. Ang sukat nito? 12,000 estadyo. Sa modernong sukat, iyan ay humigit-kumulang 2,400 kilometro.

Isipin natin ito: Ang layo mula sa dulo ng Luzon hanggang sa dulo ng Mindanao ay wala pang 2,000 kilometro. Ang siyudad na ito ay mas malaki pa sa buong Pilipinas. At hindi lang iyon—ang taas nito ay 2,400 kilometro rin. Ito ay isang perpektong kubo (o pyramid, ayon sa ibang interpretasyon) na umaabot sa kalawakan. At tulad ng sinabi sa source, ito ay parang “Manila” pa lang, ang sentrong siyudad pa lamang ng buong bagong sanlibutan.

Ang Pader at mga Tarangkahan: Ang siyudad ay may pader na “dakila at mataas,” na may 12 tarangkahan (Pahayag 21:12). Sa bawat tarangkahan ay may isang anghel, at nakasulat ang pangalan ng 12 tribo ng Israel. May tatlong tarangkahan sa bawat panig: silangan, hilaga, timog, at kanluran.

Ang Pundasyon: Ang pader ng siyudad ay may 12 pundasyon, at nakasulat dito ang pangalan ng 12 apostol (Pahayag 21:14). Ito ay sumisimbolo sa pagkakaisa ng Lumang Tipan (mga tribo) at Bagong Tipan (mga apostol) bilang pundasyon ng ating pananampalataya.

Ang Materyales (Dito Nagiging Kakaiba):

Ang Pader: Ang pader, na may kapal na 144 na siko (o 64 metro), ay gawa sa haspe (jasper) (Pahayag 21:17-18).

Ang Siyudad: Ang buong lunsod ay gawa sa dalisay na ginto, na katulad ng malinis na bubog (transparent glass) (Pahayag 21:18). Hindi ito ang gintong alam natin. Ito ay ginto na aninag, na parang kristal. Ang mismong lansangan ng bayan ay “dalisay na ginto, na gaya ng nanganganinag na bubog” (Pahayag 21:21).

Ang Pundasyon: Ang 12 pundasyon ay pinalamutian ng lahat ng uri ng mamahaling bato: haspe, safiro, kalcedonia, esmeralda, sardonica, sardio, krisolito, berilo, topacio, krisopraso, hasinto, at ametista (Pahayag 21:19-20). Isang siyudad na nakatayo sa ibabaw ng kumikinang na bahaghari ng mga dambuhalang hiyas.

Ang mga Tarangkahan ng Perlas: Ito ang isa sa pinakamagandang detalye. “Ang labindalawang pintuan ay labindalawang perlas; bawat isang pintuan ay isang perlas” (Pahayag 21:21).

Hindi ito tarangkahan na may perlas. Ang bawat tarangkahan ay isang buong perlas. Paano nabubuo ang isang perlas? Ito ay nagsisimula sa isang “irritant” o isang bagay na nakakasakit, tulad ng butil ng buhangin, na pumapasok sa loob ng isang talaba (o kabibe). Bilang reaksyon sa s@kit, binabalutan ito ng talaba ng kanyang luha (nacre) nang paulit-ulit, sa loob ng daan-daang taon. Ang resulta ay isang magandang perlas.

Ang simbolismo ay malinaw: ang mga tarangkahan ng langit ay gawa sa mga luha at paghihirap ng mga anak ng Diyos dito sa lupa. Ang bawat pagtitiis, bawat patak ng luha dahil sa pananampalataya, ay naiipon at ginagawang isang maringal na pasukan patungo sa walang hanggang kagalakan.

Ang Pang-araw-araw na Buhay sa Walang Hanggan

Ano naman ang gagawin natin sa loob ng ganoong klaseng siyudad? Ano ang itsura ng buhay na walang hanggan?

Ang Ilaw ng Siyudad: “At ang bayan ay hindi nangangailangan ng araw, o ng buwan man, upang lumiwanag sa kanya: sapagkat nililiwanagan siya ng kaluwalhatian ng Diyos, at ang ilaw doon ay ang Kordero” (Pahayag 21:23).

Wala nang gabi. Wala nang Meralco bill. Ang mismong presensya ng Diyos at ni Hesus ang magsisilbing ilaw na bumabalot sa lahat. Isang liwanag na hindi nakakasilaw, kundi nagbibigay-buhay.

Ang Ilog at Puno ng Buhay: Ipinakita kay Juan ang “ilog ng tubig ng buhay, na makinang na gaya ng kristal, na lumalabas sa trono ng Diyos at ng Kordero” (Pahayag 22:1). At sa magkabilang tabi ng ilog na ito ay naroon ang “punong-kahoy ng buhay.”

Ito ang sagot sa pangarap ng tao na imortalidad. Habang ang mga tao sa lupa ay gumagawa ng lahat para pahabain ang buhay—mula kay Emperor Qin Shi Huang ng China na naghahanap ng “Fountain of Youth” at nagpagawa ng Terracotta warriors para samahan siya sa afterlife, hanggang sa modernong obsesyon natin sa pagpapabata (na minsan ay nauuwi sa biro ng paggamit ng “tupon” o pacifier para magmukhang bata)—ang tunay na imortalidad ay matatagpuan sa langit.

Ang Bagong Katawan: Ang punong-kahoy ng buhay ay namumunga ng 12 iba’t ibang uri ng bunga, isa bawat buwan (Pahayag 22:2). Sa pagkain ng mga bungang ito, magkakaroon tayo ng buhay na walang hanggan. Sinasabi pa sa interpretasyon ng source na babalik tayo sa ating orihinal na anyo, ang taas na katulad ng kay Adan at Eba na sinasabing 14 hanggang 16 na talampakan.

Ang pinakamahalaga, wala nang kukulubot na balat. Ang lola mo at ikaw ay magkakaroon ng parehong itsura ng walang hanggang kabataan. Ito ay isang katawang niluwalhati, perpekto, at hindi na mararanasan ang s@kit.

Wala nang Pagdurusa: Ito ang pinakamagandang pangako sa Pahayag 21:4: “At papahirin niya ang bawat luha sa kanilang mga mata; at hindi na magkakaroon ng kamat@yan; hindi na rin magkakaroon pa ng pagluluksa, o ng pag-iyak, o ng s@kit pa man: sapagkat ang mga unang bagay ay lumipas na.”

Isipin mo ang isang buhay na walang ospital, walang libing, walang depresyon, at walang takot.

Ganap na Kapayapaan at Pakikisama: Maging ang kalikasan ay babalik sa orihinal nitong disenyo. Ang leon at tupa ay magkatabing matutulog. Ang mga bata ay makikipaglaro sa mga hayop na dati’y mababangis.

At syempre, makakasama natin ang ating mga mahal sa buhay na nauna na sa atin. Makikilala natin ang mga bayani ng pananampalataya. Ayon pa sa source, makakausap natin ang ating sariling anghel na nag-alaga sa atin mula pagkabata. Magkwekwentuhan kayo kung paano ka niya iniligtas at ginabayan.

Higit sa lahat, makakapiling natin si Hesus. Magkakaroon ng isang dakilang resepsyon, isang hapunan na napakahaba ng mesa, ngunit dahil sa linaw ng ating mga mata, makikita natin ang lahat.

Walang Hanggang Pagtuklas: Ang buhay sa langit ay hindi pagkabagot. Sinasabi na magkakaroon tayo ng pagkakataon (marahil ay may mga pakpak pa, ayon sa source) na maglakbay sa iba’t ibang mga planeta at galugarin ang buong sansinukob na nilikha ng Diyos. Araw-araw ay isang sorpresa, isang bagong bagay na matututunan at ikamamangha, magpakailanman.

Isang Ligtas at Sariling Tahanan

Sa langit na bayan, ang mga pinto ng siyudad ay palaging bukas; hindi ito isinasara, “sapagkat doo’y hindi magkakaroon ng gabi” (Pahayag 21:25). Bakit laging bukas? Dahil wala nang banta. Wala nang magnanakaw, wala nang security guard, wala nang mga lock ang ating mga pintuan. Ito ay ganap na seguridad.

Maliban sa tirahan natin sa loob ng siyudad, binabanggit sa Isaias 65:21 na maaari tayong magkaroon ng sarili nating mga tahanan sa labas: “Sila’y magtatayo ng mga bahay, at kanilang titirahan; at sila’y magtatanim ng mga ubasan, at kakainin ang bunga niyaon.”

Tayo mismo ang magtatayo ng ating mga bahay—hindi gawa sa graba at hollow blocks, kundi sa mga materyales ng langit, mga mamahaling bato at ginto. Tayo mismo ang magtatanim, at tayo rin ang aaning at kakain ng mga bunga. Isang buhay ng kasaganaan, pagkamalikhain, at kapayapaan.

Ang Babala: Sino ang Hindi Makakapasok?

Napakaganda ng lahat ng ito. Ngunit ang Bibliya ay tapat. Kasabay ng dakilang pangako ay isang seryosong babala.

Pahayag 21:27: “Ngunit hindi kailanman makakapasok doon ang anumang bagay na marumi [sa paningin ng Diyos], o sinumang gumagawa ng bagay na kahiya-hiya, o ng kasinungalingan.”

Ang langit ay isang lugar na banal. Hindi ito para sa lahat, sa kabila ng kagustuhan ng Diyos na ang lahat ay maligtas. May isang kondisyon.

Sino, kung gayon, ang makakapasok? Ang sagot ay nasa dulo ng parehong talata: “Tanging ang mga yaon lamang na nakasulat ang mga pangalan sa aklat ng buhay ng Kordero.”

Ipinaliwanag ng source na may dalawang klase ng libro sa langit: ang “Libro ng Patay” at ang “Aklat ng Buhay.” Habang tayo ay namumuhay sa kasalanan, hiwalay sa Diyos, ang ating mga pangalan ay nakasulat sa libro ng kamat@yan. Ngunit sa sandaling tanggapin natin si Kristo bilang ating personal na Tagapagligtas—sa sandaling magsisi tayo sa ating mga kasalanan at isuko ang ating buhay sa Kanya—binubura ng Diyos ang ating pangalan mula sa libro ng patay at isinusulat ito sa Aklat ng Buhay.

Ang pangarap ng tao ay gumastos ng milyon-milyon upang makarating sa Ikalawang Langit. Ngunit ang paanyaya ng Diyos ay libre. Ang kailangan lang ay ang pagtalikod sa kasalanan at ang pagtanggap sa Kanyang regalo ng kaligtasan.

Ang langit ay hindi isang gantimpala para sa mabubuti; ito ay isang regalo para sa mga nagpatawad.

Nais ng Panginoon na makapiling tayo sa siyudad na ginto. Hinihintay ka Niya na lumapit sa Kanya. At pagdating ng araw na iyon, sasalubungin Niya tayo ng mga salitang: “Mabuting gawa, mabuti at tapat na lingkod… pumasok ka sa kagalakan ng iyong Panginoon.”

Ang tanong na lang, kaibigan, ay ito: Ang pangalan mo ba ay nakasulat na sa Aklat ng Buhay?