Parang ibinubuhos ang langit nang gabing iyon. Ang bawat patak ng ulan ay tila maliliit na martilyong pumupukpok sa bubong ng mamahaling kotse ni Margo Lim. At ngayon, sa gitna ng isang madilim at halos abandonadong gasolinahan, ang dati’y maaasahan niyang sasakyan ay tuluyan nang bumigay. Usok ang lumalabas mula sa hood. Si Margo, ang 33-taong-gulang na CEO ng tanyag na Limlux Motors, ay napamura sa inis. Siya, na kilala sa pagiging matapang, matalino, at laging may kontrol sa lahat, ay biglang naging isang basang-sisiw na walang magawa.

Sa gitna ng kanyang pagkataranta, isang anino ang lumitaw mula sa madilim na sulok ng gasolinahan. Isang lalaki, payat, nakasuot ng simpleng damit, at may bitbit na isang lumang kahon ng gamit. Agad na tumaas ang depensa ni Margo. Hinigpitan niya ang hawak sa kanyang bag, handa sa anumang masamang tangka.

“Kailangan niyo po ng tulong, Ma’am?” tanong ng lalaki.

Ang boses niya ay mahinahon, walang bakas ng panganib, ngunit puno ng pagod. Tiningnan siya ni Margo mula ulo hanggang paa. “Mekaniko ka ba?” mataray niyang tanong.

Tumango lang ang lalaki, na nagpakilalang si Elmo. Hindi siya nag-aksaya ng oras. Sa pahintulot ni Margo, binuksan niya ang hood. Ang mga kamay niyang mukhang sanay sa grasa ay kumilos nang may pambihirang kasanayan at disiplina. Sa loob lamang ng labinlimang minuto, sa gitna ng malakas na buhos ng ulan, muling umandar ang makina na parang walang nangyari.

Namangha si Margo. Kinuha niya ang kanyang wallet para mag-abot ng bayad, ngunit umiling si Elmo. “Ayos na po ‘yan. Mag-ingat na lang kayo.”

Nang handa na siyang umalis, isang bagay ang pumukaw sa kanyang atensyon. Ang pag-amin ni Elmo. “Kagagaling ko lang po sa kulungan.”

Natigilan si Margo. Ex-convict. Ang lahat ng paghanga ay biglang napalitan ng pagdududa at isang pamilyar na lamig. Ang lalaking nagligtas sa kanya ay galing sa mundo na pilit niyang iniiwasan. Sa isang iglap, ang CEO na sanay magbigay ng utos ay bumalik. Isang mapanghamong biro ang kumawala sa kanyang bibig, isang biro na may halong pangmamata.

“Ganun ba? Sige,” sabi niya, na may malamig na ngiti. “Pag naaayos mo ang buong makina ng sasakyang ‘to… papakasalan kita.”

Iyon ay isang biro. Isang paraan upang tapusin ang usapan. Isang paraan upang ibalik ang pader sa pagitan ng kanilang dalawang magkaibang mundo. Pinaharurot niya ang kotse, iniwan si Elmo na basang-basa pa rin sa ulan, at hindi na muling lumingon.

Ang hindi niya alam, ang pabirong hamon na iyon ay isang propesiya na babago sa kanilang mga buhay magpakailanman.

Ang Dalawang Puso na Binasag ng Pitong Taon

Upang maintindihan ang bigat ng pagtatagpong iyon, kailangan nating balikan ang nakalipas na pitong taon—isang parehong haba ng panahon na bumasag sa dalawang taong ito sa magkaibang paraan.

Si Margo Lim ay hindi palaging isang babaeng may pusong-bato. Pitong taon na ang nakalilipas, siya ay isang masayahin at mapagmahal na babae, nakatakdang ikasal sa lalaking pinakamamahal niya. Ngunit ilang araw bago ang kasal, bigla na lang siyang iniwan. Walang paliwanag, walang paalam. Ang sakit at kahihiyan ay nagpatigas sa kanya. Ibinuhos niya ang lahat ng kanyang oras at galit sa kumpanya ng kanilang pamilya, ang Limlux Motors. Ginawa niya itong isang higante sa industriya, ngunit ang kapalit ay ang kanyang puso. Nagtayo siya ng matataas na pader; naging mailap siya, mapanghusga, at walang tiwala, lalo na sa mga lalaki.

Sa kabilang banda, si Elmo. Pitong taon din ang nakalipas, siya ay isang magaling at respetadong mekaniko. Ngunit nadawit siya sa isang krimen na hindi niya ginawa. Isang kababata, si Lando, ang nagsangkot sa kanya sa carnapping. Dahil sa kawalan ng pera para sa magaling na abogado, si Elmo ay nahatulan at nakulong. Pitong taon. Sa loob ng piitan, ang tanging nagpatatag sa kanya ay ang kanyang abilidad—ang pag-aayos ng mga sirang bentilador, radyo, at anumang kagamitan.

Nang siya ay makalaya dahil sa “early release,” dala niya ang stigma ng pagiging isang ex-convict. Wala siyang pamilya, walang pera, walang babalikan. Ang tanging pag-asa niya ay ang alok na trabaho mula sa isang matandang may-ari ng talyer sa Tondo, si Mang Pepe, na naniwala sa kanyang kwento.

Dalawang tao. Parehong biniktima ng nakaraan. Parehong nawalan ng pitong taon. Ang isa ay nawalan ng tiwala sa pag-ibig, ang isa ay nawalan ng tiwala mula sa lipunan.

Ang Bagong Bilangguan sa Limlux Motors

Ang kwento ng misteryosong mekaniko at ang “proposal” ng CEO ay kumalat sa social media. Bagama’t naasar sa una, nakita ni Margo ang isang oportunidad. O marahil, naramdaman niya ang isang pambihirang kuryusidad. Hinanap niya si Elmo at, sa pagtataka ng lahat sa kanyang kumpanya, inalok ito ng trabaho bilang mekaniko sa restoration division.

Para kay Elmo, ang Limlux Motors ay isang bagong mundo. Malinis, makintab, at puno ng mga taong hindi tumitingin sa kanya bilang isang kasamahan, kundi bilang isang ex-convict. Ang kanyang naging direktang supervisor ay si Greg, isang senior mechanic na matagal nang may inggit sa atensyong nakukuha ng iba. Mula sa unang araw, ginawa ni Greg ang lahat upang iparamdam kay Elmo na hindi siya kabilang.

“Baka nakakalimutan mo kung saan ka galing,” madalas na parinig ni Greg. “Isang pagkakamali mo lang, ex-con, at sisiguraduhin kong babalik ka sa kulungan.”

Ang mga bulungan, ang mga nawawalang gamit, ang mga maling utos—lahat ay tiniis ni Elmo. Nagtrabaho siya nang tahimik, ipinapakita ang kanyang galing hindi sa salita, kundi sa gawa.

Ang kanyang pagkakataon ay dumating sa anyo ng isang lumang Porsche. Isang mamahaling sasakyan na matagal nang sinukuan ng buong team ni Greg. “Sira na ang makina niyan. Imposible nang ayusin,” deklara ni Greg. Ngunit isang gabi, habang nag-o-overtime si Elmo, pinag-aralan niya ang kotse. Nakita niya ang isang maliit na depekto na hindi nakita ng mga modernong scanner. Kinuha niya ang kanyang mga lumang gamit mula sa kahon na dala niya mula pa sa kulungan.

Kinabukasan, si Margo, habang nag-iinspeksyon, ay natigilan sa isang tunog na matagal nang hindi naririnig sa garahe: ang malinis at malakas na ugong ng makina ng Porsche. Nakita niya si Elmo sa driver’s seat, pinupunasan ang pawis.

Walang sinabi si Margo, ngunit ang tingin niya kay Elmo ay nagbago. Hindi na ito pagdududa, kundi paghanga.

Sabotahe at ang Huling Hamon

Ang paghangang iyon ang nagsindi ng mas matinding inggit kay Greg. Sa isang malaking showroom event para sa mga VIP clients, plinano ni Greg ang kanyang paghihiganti. Sinadya niyang sirain ang isang crucial part ng sasakyang ipi-presenta, isang trabahong naka-assign kay Elmo. Nang hindi umandar ang kotse sa harap ng lahat, mabilis na sinisi ni Greg si Elmo.

“Siya ang may gawa niyan, Ma’am! Sinabi ko na sa inyo, hindi mapagkakatiwalaan ang isang ex-convict!”

Tumahimik ang buong kwarto. Ang mga kliyente ay nagbubulungan. Ang reputasyon ng Limlux Motors ay nakataya. Si Elmo ay nakatayo lang, hindi makapagtanggol. Lahat ng mata ay nakatuon kay Margo. Ito ang kanyang desisyon. Maniniwala ba siya sa kanyang mapagkakatiwalaang senior mechanic, o sa isang ex-convict na halos hindi niya kilala?

Huminga ng malalim si Margo. “Elmo,” sabi niya, ang kanyang boses ay kalmado ngunit may bigat. “Ayusin mo.”

Sa harap ng lahat, lumapit si Elmo. Sa loob ng ilang minuto, natagpuan niya ang sabotahe. Kinuha niya ang isang piyesa mula sa kanyang bulsa, inayos ang wiring, at muling pinaandar ang makina. Nagpalakpakan ang mga tao. Si Greg ay namutla.

Ang tiwala ni Margo ay hindi nabigo.

Dahil sa pangyayaring iyon, nagsimulang magbahagi ang dalawa. Ikinuwento ni Elmo ang tungkol kay Lando at ang pitong taon na ninakaw sa kanya. Ikinuwento ni Margo ang tungkol sa kasal na hindi nangyari. Dinala pa siya ni Margo sa puntod ng kanyang ina, isang lugar na hindi pa niya dinadalhan ng kahit sino. Habang tumatagal, ang pader na itinayo ni Margo sa paligid ng kanyang puso ay unti-unting ginigiba ng tahimik na katapatan ni Elmo.

Ngunit si Greg ay hindi pa tapos. Sa kanyang desperasyon, gumawa siya ng isang huling, mapanganib na hakbang. Ninakaw niya ang mga confidential na disenyo ng kumpanya at ibinenta ito sa kalaban, gamit ang computer ni Elmo upang palabasin na siya ang may sala.

Ang ebidensya ay malakas. Si Elmo ay agad na sinuspinde. Ang board of directors ay galit. “Tanggalin mo na ‘yan, Margo! Isa siyang kriminal!”

Ito na ang pinakamabigat na pagsubok sa tiwala ni Margo. Ang lahat ng ebidensya ay nagsasabing nagkamali siya. Ngunit ang kanyang puso ay nagsasabing may mali. Gamit ang sarili niyang yaman at koneksyon, palihim siyang nag-imbestiga. Natuklasan niya ang katotohanan—isang security footage na nagpapakita ng aktwal na ginawa ni Greg.

Hindi lang tinanggal si Greg; ipinakulong siya ni Margo. At sa harap ng buong board, ipinagtanggol niya si Elmo.

Nang gabing iyon, pinuntahan ni Margo si Elmo. Ngunit hindi lang para ibalita ang magandang nangyari. May dala siyang isang huling hamon—ang pinakamahalaga sa lahat.

“Ang biro ko noon,” simula niya, “gusto kong gawin itong totoo. Pero hindi sa paraang iniisip mo.” Dinala niya si Elmo sa isang luma at maalikabok na warehouse. Sa gitna nito ay isang lumang Mercedes-Benz, na nababalutan ng lona.

“Ito ang kotse ng tatay ko,” sabi ni Margo, ang kanyang boses ay nanginginig. “Dalawampung taon na itong hindi gumagalaw. Mula nang mamatay siya, hindi ko na ito pinagalaw. Sabi ng lahat, wala na itong pag-asa. Sira na.”

Tumingin siya kay Elmo, ang kanyang mga mata ay puno ng luha. “Kung kaya mong ayusin ito, Elmo… kung kaya mong buhayin muli ang kotseng ito… maniniwala na akong lahat ng bagay, gaano man kasira, ay kaya pang ayusin.”

Ito ay higit pa sa isang kotse. Ito ang simbolo ng puso ni Margo—ang kanyang nakaraan, ang kanyang pamilya, ang kanyang pagkabigo. Tinanggap ni Elmo ang hamon. Hindi para sa kasal, kundi para kay Margo.

Limang araw siyang hindi natulog. Limang araw niyang binuhay ang bawat piyesa. Nang, sa huling araw, pinihit niya ang susi at ang makina ay muling umugong, hindi lang ang kotse ang nabuhay. Nabuhay muli ang puso ni Margo. Sa araw na iyon, sa loob ng maalikabok na warehouse, sila ay umibig.

Ang Bagong Simula at ang Lihim sa Puntod

Ang pag-ibig na nabuo sa grasa at tiwala ay nagbunga ng isang bagong pangarap. Iniwan ni Margo ang kanyang posisyon bilang CEO ng Limlux Motors, at kasama si Elmo, itinayo nila ang “Balikgulong Restoration Hub.”

Pero hindi ito isang ordinaryong talyer. Ang misyon nito ay kumuha, sanayin, at bigyan ng pangalawang pagkakataon ang mga tulad ni Elmo—mga dating bilanggo na gustong magbagong-buhay. Maging ang dati nilang kasamahan sa kulungan na si Toran ay binigyan nila ng trabaho. Ang kanilang negosyo ay naging isang simbolo ng pag-asa. Pinatunayan nila na ang isang tao ay hindi dapat husgahan batay sa kanyang nakaraan, kundi sa kanyang kahandaang magbago.

Nakuha rin ni Elmo ang basbas ng ama ni Margo, na nakita ang kanyang katapatan. Tila ang lahat ay nasa tamang lugar na. Ang mekaniko at ang CEO ay nakahanap ng kapayapaan.

Hanggang sa isang araw, nagpasya si Margo na bisitahin ang puntod ni Jerome, ang kanyang yumaong asawa. Pitong taon na ang lumipas. Handa na siyang tuluyang magpatawad at isara ang kabanatang iyon.

Ngunit ang kanyang pagbisita ay nauwi sa isang pagtuklas na muling yayanig sa kanyang mundo.

Pagdating niya sa puntod, may isang bagay na nakalagay sa ibabaw ng lapida. Isang duyan. At sa loob nito, isang sanggol na mahimbing na natutulog. Sa tabi ng sanggol ay isang sobre.

Nanginginig ang mga kamay ni Margo habang binubuksan ang liham.

“Kung sino ka man na nakakabasa nito,” sabi sa sulat, “patawad. Lalo na kung ikaw si Margo. Ang sanggol na ito ay si Julia. Siya ay anak ni Jerome.”

Ang mundo ni Margo ay gumuho. Ang liham ay mula sa isang babaeng nagkaroon ng lihim na relasyon kay Jerome bago ito mamatay. Ang babae ay may malubhang sakit at alam niyang hindi na siya magtatagal. Nagmakaawa siya sa sulat na si Margo na ang kumalinga sa bata.

Isang anak sa pagkakasala. Isang buhay na simbolo ng kataksilan na matagal nang ibinaon sa limot.

Umuwi si Margo, yakap ang sanggol, ang kanyang puso ay basag na naman. Paano niya sasabihin ito kay Elmo? Ang lalaking tumanggap sa lahat ng kanyang nakaraan, paano tatanggapin ang isang bagong multo na hindi naman sa kanya?

Nang makita ni Elmo ang sanggol at marinig ang kwento, hindi siya nagsalita. Tinitigan niya si Margo, na umiiyak at handa nang masira muli. Pagkatapos ay lumapit si Elmo, kinuha ang sanggol mula sa kanyang mga bisig, at niyakap ito.

“Hindi kasalanan ng bata ang pagkakamali ng mga magulang niya,” mahinang sabi ni Elmo. “Kung ang isang sirang makina ay kaya nating ayusin, Margo, kaya rin nating ayusin ito. Hindi ka nag-iisa.”

Sa sandaling iyon, naintindihan ni Margo ang tunay na kahulugan ng pagmamahal. Ito ay hindi tungkol sa perpektong nakaraan. Ito ay tungkol sa pagtanggap sa kasalukuyan, gaano man ito kasakit, at pagbuo ng isang pamilya mula sa mga basag na piraso.

Pinili nilang ampunin si Julia. Pinili nilang palakihin ito bilang sarili nilang anak.

Ang kwento ay nagtatapos hindi sa isang malaking kasalan, kundi sa isang tahimik na hapon sa Balikgulong Restoration Hub. Habang karga ni Elmo si Julia, lumapit siya kay Margo. Mula sa kanyang bulsa, inilabas niya ang isang maliit na singsing—hindi gawa sa dyamante, kundi gawa sa bakal na pinulot niya mula sa unang kotse na inayos nila, ang kotseng tumirik sa gitna ng ulan.

“Margo,” sabi niya, “hindi ko na kailangang ayusin ang kotse mo para pakasalan mo ako. Pero gusto ko pa ring magtanong.”

Ang dating CEO at ang dating bilanggo, kasama ang anak na ibinigay sa kanila ng pagkakataon, ay nagpatunay na ang tunay na pag-aayos ay hindi nangyayari sa makina. Ito ay nangyayari sa puso.