Isang alon ng matinding kalungkutan at panghihinayang ang humampas sa social media at sa puso ng libo-libong Pilipino matapos kumalat ang balitang pumanaw na si Eman Atienza, ang anak ng kilalang si Kuya Tim. Sa murang edad na 20, ang kabataang dating sumasayaw, tumatawa, at puno ng sigla ay tahimik na ngayon, kasabay ng pagdating ng kanyang labi sa General Santos City. Ang kanyang pagkawala ay hindi lamang isang simpleng trahedya kundi isang mapait na salamin ng tago at seryosong laban sa mental health na kinakaharap ng maraming kabataan sa kasalukuyan.

Noong Oktubre 24 at 25, 2025, sa pamamagitan ng kanyang Instagram, ibinahagi ni Kuya Tim ang pinakamasakit na kabanata ng kanilang buhay. Ang mga salita ng isang ama, na puno ng dalamhati, pagkagulat, at matinding pagsisisi, ay tumagos sa kaibuturan ng damdamin ng bawat tagasubaybay. Ayon kay Kuya Tim, ang pangunahing dahilan ng pagpanaw ni Eman ay ang kanyang matagal nang laban sa depresyon at iba pang mental health struggles. Isang laban na, sa huli, hindi na kinaya ng batang puso at isip ni Eman ang bigat ng mundo at ang mapanghusgang tinig sa kanyang paligid.

Ang Lihim sa Likod ng Matatag na Imahe
Para sa marami, si Eman Atienza ay simbolo ng kasiglahan, talento, at pagiging palakaibigan. Sa mga vlogs at larawan, siya ay palangiti, palabiro, at tila walang dalahin sa buhay. Ngunit, ayon kay Kuya Tim, sa likod ng bawat ngiti ay isang pusong unti-unting napapagod at isang kaluluwang naghahanap ng kapayapaan na hindi nito mahanap sa mundo.

Ito ang nakakapangilabot na katotohanan na madalas nating makaligtaan: ang mga taong tila pinakamasaya at pinakamatatag ay siya ring may pinakamalaking laban sa loob. Naging tapat si Kuya Tim sa pagsasabing ilang beses nilang tinangkang tulungan si Eman, ngunit tila mas malalim at mas masakit ang sugat na hindi nakikita at hindi naipapahayag nang buo ng kanyang anak.

Ang social media, na madalas nating ginagamit bilang platform ng koneksyon, ayon sa ama, ay naging isa ring mapagkukunan ng matinding pressure at mapanirang salita para kay Eman. Ang mga masasakit na komento at online hate, kasabay ng personal na pinagdaanan, ay unti-unting nagpabigat sa kanyang kalooban. Sa isang bahagi ng kanyang pahayag, binanggit ni Kuya Tim ang tungkol sa mga kontrobersyang kinasangkutan ni Eman, kung saan nakaranas siya ng matinding backlash at pagkamuhi sa Pilipinas. Ang mga verbal attack na ito, na paulit-ulit na naririnig sa kanyang isip, ay pinaniniwalaang nag-ambag sa kanyang mental na pasakit.

Ang Bigat ng Pagsisisi ng Isang Ama
Ang pinaka-nakakadurog na bahagi ng kwento ni Kuya Tim ay ang kanyang matinding pagsisisi. Sa harap ng kabaong ng kanyang anak, napagtanto niya ang mga senyales na kanyang pinalampas. “Akala ko ay kaya pa niya,” ang mga salitang tumagos sa bawat nagbabasa. “Akala ko ay malalampasan pa namin ang lahat.” Ngunit habang nakikita niya ang walang buhay na labi ni Eman, doon niya lubusang naunawaan kung gaano kabigat ang dinala ng kanyang anak sa maikling panahon ng kanyang kabataan.

Ang kanyang panawagan na “patawarin sana kami [ng kanyang anak] sa mga pagkukulang namin bilang mga magulang” ay nagpapakita ng bigat ng pasanin na dinadala ng bawat magulang na nawalan ng anak dahil sa mental health crisis. Ang kwento ni Eman ay nagpapaalala sa lahat na ang depresyon ay hindi simpleng kalungkutan, ito ay isang seryosong karamdaman na nangangailangan ng agarang at propesyonal na tulong.

Huling Paalam at Panawagan para sa Pag-unawa
Ang pagdating ng labi ni Eman sa General Santos City ay sinalubong ng mga taong nagmamahal at nagluluksa. Sa bawat hikbi ng mga kaanak at kaibigan, sa bawat tahimik na panalangin, at sa mga inialay na bulaklak, ramdam ang bigat ng pagkawala ng isang kabataang may malaking potensyal. Nagkaroon ng public viewing upang bigyan ng huling pagkakataon ang publiko na magbigay-pugay sa binata na minsan ay nagbigay ngiti at inspirasyon.

Sa gitna ng matinding sakit, nagpasya si Kuya Tim na gamitin ang kwento ni Eman bilang isang makapangyarihang paalala sa lahat. Ang kanilang layunin ngayon ay ituloy ang mga pangarap ni Eman at gamitin ang kanyang trahedya upang i-normalize ang usapan tungkol sa mental health.

“Gagamitin namin ang kwento ni Eman bilang paalala sa lahat na alagaan ang mental health at huwag ikahiya ang pakikipaglaban sa depresyon. Napakahalaga ng pag-unawa, ng pakikinig at ng pagkakaroon ng malasakit sa kapwa.”

Ang kanyang mensahe ay direkta at matindi: “Kung may kakilala kang tila tahimik ngunit may dinadala, lapitan mo. Kaibiganin mo. Ipadama mo na hindi siya nag-iisa.” Binigyang-diin niya na ang isang simpleng salita ng pag-asa, ang isang yakap, o ang taos-pusong pakikinig ay maaaring makapagligtas ng buhay.

Maraming netizen at kabataan ang naantig, na nagbahagi ng kanilang sariling karanasan sa depresyon, na nagpapatunay na ang kwento ni Eman ay nagbigay sa kanila ng lakas ng loob na magsalita. Ang kanyang pagpanaw ay nag-iwan ng isang aral: Hindi natin alam ang pinagdadaanan ng bawat isa sa likod ng kanilang screen o ngiti. Ang katahimikan ay madalas na nagtatago ng isang sigaw na hindi natin naririnig.

Ngayon, sa pagtatapos ng kabanata ni Eman Atienza sa mundong ito, ang kanyang kwento ay mananatiling isang hindi malilimutang inspirasyon at isang alerto sa lahat. Sa kabila ng sakit, ang pamilya Atienza ay naniniwala na si Eman ay nasa isang mas mapayapang lugar na, malayo sa lungkot at kirot.

“Mahal ka namin anak. Hanggang sa muli.” Ang mga salitang ito ay nagpapaalam, ngunit ang kanyang alaala at ang aral na kanyang iniwan ay patuloy na mabubuhay sa puso ng mga taong nagmamahal sa kanya. Ang laban ni Eman ay nagbigay-liwanag sa dilim ng mental health, at ang kanyang panawagan para sa kabaitan at pag-unawa ay dapat nating ipagpatuloy.