Sa isang maingay at abalang kanto ng Maynila, may isang batang lalaki na sa murang edad ay kinailangan nang makipagsapalaran sa buhay. Siya si Janet, isang siyam na taong gulang na batang namamalimos. Sa bawat araw na lumilipas, ang kanyang mga kamay ay sanay nang manghingi ng barya mula sa mga taong nagmamadali, ang kanyang mga mata ay naging bahagi na ng malawak na dagat ng kalungkutan sa lansangan. Hindi na siya nagtataka kung bakit siya naroon; iyon ang naging “normal” para sa kanya. Ang kanyang pamilya ay baon sa utang, at ang tanging paraan para mabuhay sila ay sa pamamagitan ng pagmamakaawa.

Isang hapon, habang abala si Janet sa pag-abot ng kanyang kamay sa mga dumaraang sasakyan, tumigil sa kanyang harapan ang isang malaking itim na kotse. Ang salamin ng kotse ay tinted, kaya’t hindi niya makita ang loob. Isang simpleng hiling na barya lang ang nasa isip niya. Ngunit nang bumaba ang salamin, isang babaeng nakasuot ng eleganteng damit ang nakita niya. Sa unang tingin, mukhang isa siyang babaeng mayaman at walang pakialam sa mundo. Pero habang nagkatitigan sila, isang emosyon ang unti-unting namuo sa mukha ni Janet. Ang kanyang mga mata, na dati’y walang buhay, ay biglang napuno ng luha.

Nais ni Janet na tumakas, ngunit ang kanyang mga paa ay parang nakadikit sa semento. Hindi niya maintindihan kung bakit niya nararamdaman ang matinding pamilyaridad sa babaeng ito. Ang babae naman, na si Gladys, ay nagulat din. Hindi niya inaasahan na mayroong ganitong emosyonal na reaksyon mula sa isang bata na hindi niya kilala. Pero sa kanyang puso, mayroon ding kakaibang pakiramdam. Mayroong isang damdaming nagpapalabas sa kanya na parang matagal na niyang kilala ang batang ito.

“Anak, sino ka?” tanong ni Gladys, ang kanyang boses ay puno ng pag-aalala.

Si Janet, na hindi makapagsalita, ay tiningnan lang ang babae. Sa loob ng kanyang puso, bumalik ang isang alaala. Alaala ng isang pamilya na hindi niya naaalala nang buo. Alaala ng isang bahay na puno ng pagmamahal. Sa sandaling iyon, ang nakaraang limang taon ng kanyang buhay ay bumalik sa kanya sa isang mabilis na pag-ikot.

Ang tunay na kwento ni Janet ay mas kumplikado kaysa sa isang simpleng kwento ng kahirapan. Ang kanyang ama ay mayroong malubhang sakit sa baga na nangangailangan ng patuloy na oxygen. Para sa kanyang mga magulang, ang pagpapagamot ay isang malaking pasanin sa pananalapi. Ang kanyang ama ay isang magsasaka na nawalan ng trabaho dahil sa kanyang sakit. Wala na silang makuha sa gobyerno dahil sa mga papeles na nawala sa isang baha. Ang kanilang bahay ay nasira, ang lahat ng kanilang ipon ay naubos, at ang tanging paraan para mabuhay ay ang umasa sa tulong ng mga tao.

Habang nagkukwento si Janet, biglang naunawaan ni Gladys ang lahat. Ang bata na nasa harapan niya ay ang kanyang nawawalang pamangkin, ang anak ng kanyang kapatid. Ang kanyang kapatid ay nawala nang matagal na panahon, at sa loob ng mga taong iyon, si Gladys ay nagpasyang hanapin sila. Ang kanyang pamilya ay matagal nang naghiwalay dahil sa iba’t ibang mga kadahilanan. Ang kanyang kapatid na babae ay naglayas at nagpakasal nang lihim, at si Gladys ay hindi na siya nakita muli.

Sa sandaling iyon, nanginig ang puso ni Gladys sa awa at kalungkutan. Pumasok siya sa kanyang kotse at kinuha ang kanyang wallet. Kinuha niya ang lahat ng pera na mayroon siya, na umaabot sa halos tatlong milyong piso. Ibinigay niya ito kay Janet. Ang bata, na hindi makapaniwala sa kung ano ang nangyayari, ay napaiyak. Hindi niya maintindihan kung bakit may isang taong gagawin ang ganito para sa kanya.

“Anak, ako si Tita Gladys mo,” sabi niya, ang kanyang boses ay puno ng emosyon. “Halika na, sasama ka sa akin. Hanapin natin ang mga magulang mo.”

Sa mga sumunod na araw, si Janet at Gladys ay nagkasama. Si Gladys, na nagtrabaho nang husto upang maging isang matagumpay na businesswoman, ay ginamit ang kanyang yaman at impluwensya upang tulungan ang kanyang pamilya. Una, kinuha niya si Janet at ang kanyang mga magulang mula sa kalye. Dinala niya sila sa isang pribadong ospital, kung saan ang ama ni Janet ay binigyan ng tamang paggamot. Sa tulong ni Gladys, ang ama ni Janet ay nagkaroon ng kumpletong medical check-up, at sa wakas ay nabigyan ng oxygen concentrator na kinakailangan niya.

Hindi ito naging madali. Sa kanilang paglalakbay, marami silang hinarap na hamon. Ngunit sa tulong ng mga taong naantig sa kanilang kwento, sila ay nagpatuloy. Ang kwento ni Janet ay nag-viral sa social media, na nagdulot ng malaking reaksyon mula sa mga tao. Maraming tao ang nag-abot ng tulong, nagbigay ng donasyon, at nag-alok ng tulong sa pamilya. Ang kwento ni Janet ay naging inspirasyon sa marami, at ito ay nagpakita na sa kabila ng lahat ng pagsubok, mayroong pag-asa.

Sa wakas, ang pamilya ni Janet ay nagkaroon ng bagong simula. Sila ay nagkaroon ng sariling bahay, at ang ama ni Janet ay nagkaroon ng trabaho sa opisina ni Gladys. Si Janet, sa wakas, ay nagkaroon ng pagkakataon na mag-aral. Hindi na siya kinakailangang mamalimos. Ang kanyang buhay ay nagbago nang husto, at ang lahat ay dahil sa isang babae na nagbukas ng kanyang puso para sa isang batang namamalimos.

Ang kwento ni Janet at Gladys ay isang paalala na ang buhay ay puno ng mga himala. Ang bawat isa sa atin ay mayroong pagkakataon na maging bahagi ng isang himala, na baguhin ang buhay ng isang tao sa pamamagitan ng simpleng kabaitan. Sa dulo ng kwento, ang pamilya ni Janet ay nakita ang liwanag sa dulo ng tunnel, at ang lahat ay dahil sa isang nakakagulat na paghaharap sa lansangan na nagpabago sa kanilang buhay magpakailanman.