Ang Pangunahing Artikulo

Muling nabalot sa matinding tensyon at pagkabigla ang pulitika sa bansa matapos pumutok ang balita na naglalagay kay Senador Christopher Lawrence “Bong” Go sa gitna ng pinakamalaking krisis ng kanyang karera. Ang mga contractor na kilala bilang Discaya—na matagal nang naiugnay sa malalaking proyekto ng gobyerno—ay tuluyan nang nagsimulang magbigay ng mga pahayag, na nagbubunyag ng mga koneksyon sa mga transaksyon na tinawag na malawakang anomalya noong nakalipas na administrasyon. Sa isang iglap, ang dating tila hindi natitinag na Senador ay ngayon ay nakaharap sa seryosong imbestigasyon na banta ng pagkawala ng kanyang karera. Ang biglaang pagkilos na ito ng mga testigo, na matagal nang pinaniniwalaang protektado, ay nagbigay ng dahilan upang pormal nang siyasatin ng mga pangunahing ahensya ang mga matagal nang hinala.

Ang pinaka-nakakagulat sa lahat ay ang mabilis na reaksyon ng mga tagapangasiwa ng batas. Hayagang ibinunyag ni Ombudsman Boying Remulla na nagbigay na siya ng direktiba kay Secretary Vince Dizon ng Department of Public Works and Highways (DPWH) na magsagawa ng lubusan at detalyadong pagsisiyasat sa mga kontrata na may kaugnayan sa pamilya ng Senador at sa mga Discaya. Ang utos na ito ay nag-ugat sa matinding hinala na mayroon silang itinatago o ‘ini-i-spare’—na pinoprotektahan—at ang pangalan ni Senador Go ay direktang tinukoy bilang isa sa mga pinaniniwalaang pinapaligtas. Ang pagbawas ng kooperasyon mula sa mga Discaya ang lalong nagtulak sa mga imbestigador na kumilos nang direkta at maghukay nang mas malalim sa katotohanan. Ang dating tila imposibleng kaso ay ngayon ay gumugulong na: isang opisyal na malapit sa kapangyarihan ay ngayon ay hinahabol na ng mga ahensiya ng batas dahil sa mga hinala ng korapsyon at malaking paglabag.

Ang malalim na imbestigasyon ay nakatuon sa mga ulat ng mga anomalya sa malalaking proyekto, lalo na sa flood control at iba pang imprastraktura na sinimulan sa pagitan ng 2016 at 2022. Ayon sa mga ulat, ang mga kumpanyang kaakibat ng pamilya ng Senador ay nakakuha umano ng mga kontrata na umaabot sa bilyun-bilyong piso, na nag-iiwan ng malaking tanong sa publiko tungkol sa tamang proseso at legalidad. Ang pangalan ng construction company ng pamilya ng Senador, ang CLTG, ay matagal nang naging usap-usapan matapos itong magkamit ng tinatayang P7 bilyon na kontrata mula sa gobyerno. Mariing nagtatanong ang mga kritiko kung paano naging posible ang ganitong kalakihan ng mga kontrata, lalo pa’t ang akronim ng kumpanya ay tila hango sa mga inisyal ng pangalan mismo ng Senador (Christopher Lawrence de Surogo Go), na nagpapahiwatig umano ng impluwensya at koneksyon sa proseso ng pagkuha ng proyekto. Ang pagdami ng mga asset at kita ng mga kumpanyang ito noong panahon ng nakaraang administrasyon ay isa sa mga seryosong isyu na tinitingnan ngayon ng mga ahensiya.

Hindi lamang ang usapin ng imprastraktura ang naglalagay kay Senador Go sa gitna ng kontrobersiya. Siya rin ay naiugnay sa malaking iskandalo ng overpriced laptops at iba pang procurement na kinasasangkutan ni Lloyd Christopher Lao, isang indibidwal na nagmula sa Davao at naging protektado umano ng Senador. Si Lao, na nanungkulan sa iba’t ibang posisyon, ay naging sentro ng kontrobersiya tungkol sa mga hindi makatwirang pagbili ng kagamitan noong panahon ng pandemya. Ang koneksyon ni Lao kay Senador Go ay isa sa mga pangunahing ebidensya na ginagamit ng mga nag-iimbestiga, na nagpapakita na ang opisyal ay may malalim na kamay sa lahat ng aspeto ng gobyerno, mula sa pag-a-appoint ng mga tao hanggang sa mga kontrata. Ipinapahiwatig ng mga kritiko na ang papel ng Senador ay hindi lamang isang simpleng “alalay” o tagasuporta, kundi isang “tibo” o sentral na pigura na siyang nagdadala ng mga direktiba at nagpapatakbo ng mga sensitibong operasyon, maging sa mga malalaking kontrobersya at seryosong akusasyon sa nakalipas. Ang lahat ng ebidensya, ayon sa mga kritiko, ay tila nagpapakita na siya ay may malaking papel sa lahat ng mga transaksyon at malalaking desisyon noong nakaraang administrasyon.

Bilang depensa, si Senador Go ay naglabas ng pahayag na puno ng damdamin at pagkadismaya. Sa isang biglaang press conference, iginiit niya na siya at ang lahat ng “identified with the past President” ay unti-unti nang “sinisira ang kredibilidad” at sadyang “tinatarget” para sa pulitikal na pang-aapi. Para sa kanya, ang kasalukuyang imbestigasyon ay isang kalokohan at isang porma ng persecution laban sa kanilang kampo. Tinutuligsa niya ang paraan ng imbestigasyon, na aniya ay dapat na ituon lamang sa panahon ng kasalukuyang administrasyon at hindi sa nakalipas. Mariin niyang sinabi na ang kanyang bisyo ay magserbisyo at tumulong sa kalusugan ng mga tao, at ang mga Malasakit Center ay ang kanyang pruweba na wala siyang intensyong masama. Ngunit ang kanyang pag-aalma ay sinagot ng mga nagpapatupad ng batas: walang sinasanto ang imbestigasyon, at ang katotohanan ay dapat malaman anuman ang panahon na saklaw nito. Ang panawagan ng mga opisyal ay simple: kung may mga ebidensya laban sa ibang kampo, ilabas ito upang managot ang lahat. Ang punto ay hindi ang pag-target sa isang kampo, kundi ang pagpapanagot sa bawat indibidwal na nagkasala sa bayan.

Ang kasalukuyang sitwasyon ay lalong pinatindi ng mga aksyon ng oposisyon. Nag-anunsyo si dating Senador Antonio Trillanes IV na magsasampa siya ng pormal na kasong Plunder laban kay Senador Go at sa mga kasamahan nito sa darating na linggo. Ang hakbang na ito ay nagpapakita na ang pagtugis sa pananagutan ay hindi na lamang limitado sa mga imbestigasyon ng gobyerno, kundi umabot na sa pribadong sektor. Kung magtutuloy-tuloy ang mga kasong ito, ang kinabukasan ng Senador ay mananatiling nakabitin sa balanse. Ang lahat ng kanyang ipinagmamalaking ‘malasakit’ at ‘serbisyo’ ay ngayon ay tinitingnan ng mga kritiko bilang isang “kamuflahi” o panakip sa mas malalalim na isyu ng katiwalian at maling paggamit ng kapangyarihan. Ito ay isang paalala na ang panahon ng pagiging ‘untouchable’ ay may limitasyon.

Sa pagtatapos, ang sitwasyon ni Senador Bong Go ay nagpapakita na ang buhay at pulitika sa bansa ay sadyang “weather-weather lang.” Ang dating protektado at maimpluwensyang opisyal ay ngayon ay pinupuntirya ng batas. Ang kanyang reklamo na “kami na ang tina-target” ay hindi nagpapabagal sa imbestigasyon, bagkus ay lalong nagbibigay-diin sa pangangailangan para sa puspusang pagpapanagot. Ang mga Discaya, na matagal nang naging susing pigura sa mga proyektong may kontrobersiya, ay ngayon ay humaharap na sa batas at nagtuturo ng direksyon sa dating tila hindi mapangalanan na ‘protektor.’ Sa harap ng mga testimonya at mga ulat ng bilyun-bilyong anomalya, ang sambayanan ay nag-aabang kung paano magwawakas ang dramang ito. Ang tanging sigurado: ang mga araw ng pagiging hindi masaling ay tila nagtatapos na, at ang katotohanan ay sisingilin anuman ang posisyon ng sinuman sa gobyerno.