Sa bawat sulok ng mundo, libu-libong Pilipino ang nangangarap ng mas magandang buhay, at para kay Eloisa Gatalan, ang 27-taong-gulang na mula sa Batangas, ang pangarap na iyon ay tila nasa Amerika. Lumaki sa isang pamilyang halos umaasa sa karampot na kita, si Eloisa ang panganay sa apat na magkakapatid, at sa kanyang mga balikat nakasandal ang pag-asa ng kanyang ina para sa mga bayarin at pang-araw-araw na pangangailangan. Kaya nang dumating ang pagkakataong makapunta sa Amerika noong 2010, bagaman bilang isang turista lamang, pinanghawakan niya ito nang mahigpit. Nangutang sila sa mga kamag-anak para sa pamasahe at gastusin, at sa mga nakakakilala, ito ay simpleng “bakasyon.” Ngunit sa puso ni Eloisa, mas malalim ang rason: gusto niyang makapagsimula ng bagong buhay.

Ang unang buwan niya sa California ay puno ng pagsubok. Sinubukan niyang mag-apply bilang caregiver at cashier sa mga Filipino-owned store, ngunit wala ni isa ang nagbigay sa kanya ng pagkakataon. Umuwi siya nang ilang beses na luhaan, bitbit ang mga papel na hindi man lang tiningnan ng mga employer. Habang nauubos ang araw ng kanyang tourist visa, tumindi ang pangangailangan niyang makahanap ng paraan para manatili. Sa tulong ng isang kakilala mula Batangas na matagal nang nakabase sa San Diego, nalaman niya ang tungkol sa “arranged marriage scheme.” May isang fixer na nag-aalok ng kasal sa mga Amerikano kapalit ng malaking halaga. Nag-alinlangan si Eloisa sa una, alam niyang delikado. Ngunit nang maalala niya ang pamilyang umaasa sa kanya, wala na siyang ibang nakitang paraan.

Doon niya unang nakilala si Elliot Harper. Si Elliot, 32 anyos, ay isang tahimik na lalaki mula Idaho, na nakaranas din ng kabiguan. Iniwan ng dating kasintahan, nabigo sa maliit na negosyo, at nalubog sa utang, si Elliot ay tila nawalan na ng gana sa buhay. Sa unang pagkikita nila, pareho silang alanganin. Si Elliot, para sa pera; si Eloisa, para manatili sa Amerika. Ngunit pareho silang may desperadong dahilan. Sa tulong ng fixer, inensayo nila ang lahat. Gumawa sila ng pekeng love story—kung paano sila nagkakilala, kung saan sila unang nag-date. Nag-picture sila sa iba’t ibang lugar, nakangiti, masaya—lahat ay nakaplano. Sa gabi, nagpa-practice sila ng mga sagot na tila isang dula ang kanilang binubuo.

Dumating ang araw ng unang interview, at kabadong-kabado sila. Nanginginig ang kamay ni Eloisa habang hawak ang folder ng mga papeles. Ngunit nakalusot sila, at ilang buwan lang ang lumipas, natanggap niya ang liham: aprubado ang kanyang green card. Sa unang pagkakataon, nakahinga si Eloisa ng maluwag, ngunit sa likod ng katahimikan, alam niyang nakasandal pa rin ang lahat sa isang kasinungalingan.

Hindi alam ni Eloisa, may sariling pinagmulan ang kabiguan ni Elliot. Noong 2008, dalawang taon bago sila magkakilala, simpleng service crew lamang si Elliot Harper sa isang diner sa Boise, Idaho. Tahimik ang buhay niya, walang ibang pangarap kundi isang simple at masayang buhay kasama ang kanyang kasintahang si Katherine Wilkins. Si Katherine ay isang babaeng edukada, anak ng isang retired police chief, at mataas ang ambisyon sa buhay. Sa simula, masaya sila, ngunit habang lumilipas ang panahon, nagkaroon ng lamat. Nais ni Katherine na umangat at patunayan ang sarili, habang si Elliot ay kuntento na sa tahimik na buhay. Isang gabi, nagising na lamang si Elliot na wala na si Katherine sa kanyang tabi—walang sulat, walang paalam.

Makalipas ang ilang linggo, nalaman niyang may bago nang kasintahan si Katherine—si Glenn Moreno, isang lalaking may kaya. Sa balitang iyon, gumuho ang mundo ni Elliot. Nawalan siya ng gana sa buhay, napabayaan ang sarili, at halos mawalan ng direksyon. Naubos ang ipon, bumagsak ang maliit na negosyong pinasok, at halos hindi na siya lumalabas ng bahay. Kaya nang alukin siya ng fixer ng kasunduang kasal kapalit ng malaking halaga, pumayag siya—hindi dahil gusto niya, kundi dahil wala na siyang ibang nakikitang paraan para makaahon.

Nang unang beses silang magsama sa isang bubong, ramdam nina Elliot at Eloisa ang tensyon. Parang dalawang estrangherong walang koneksyon, nakatira sa parehong espasyo. Sa umaga, aalis si Elliot nang hindi nagpapaalam; sa gabi, darating siya nang tahimik, at si Eloisa naman ay abala sa kusina at sa iba pang gawain. Ngunit unti-unti, nagsimulang mabuo ang mga simpleng koneksyon. Isang gabi, nagdala si Elliot ng take-out para sa hapunan. Sa unang pagkakataon, nagpasalamat si Eloisa, at doon nagsimula ang maliliit na usapan tungkol sa buhay, sa trabaho, at sa mga bagay na wala namang kinalaman sa kasunduan.

Pagkaraan ng ilang linggo, nagsimula na ring maging mas maaliwalas ang kanilang maliit na apartment. Unti-unting natutunan nilang umakto na parang mag-asawa, hindi dahil kailangan para sa USCIS, kundi dahil sa maliit na ginhawang dala ng presensya ng isa’t isa. Hanggang sa mas lalong lumalim ang pagtingin nila, at nangyari ang unang pagniniig sa silid ni Elliot. Sa mga sumunod na buwan, nagsimula silang bumuo ng isang buhay na magkasama. Nagtayo si Eloisa ng maliit na negosyo ng pagkaing Pinoy para sa mga kababayan sa komunidad, at si Elliot ang naging taga-deliver gamit ang lumang pickup truck. Sa bawat biyahe, sa bawat simpleng hapunan, mas naging malinaw ang hindi maipaliwanag na koneksyong nabuo sa pagitan nila. Hanggang isang araw, sa gitna ng simpleng hapunan, humiling si Elliot na gawing totoo ang kanilang kasal. Hindi na rin tumanggi si Eloisa dahil sa mga panahong iyon ay totoo na rin ang nararamdaman niya para sa lalaki.

Ngunit sa gitna ng unti-unting pagbubuo ng tunay na relasyon nina Elliot at Eloisa, dumating ang balitang muling nagpagulo sa sitwasyon. Nobyembre 2010, isang malamig na umaga, natanggap nila ang isang liham mula sa USCIS. Hindi iyon karaniwang sulat. Nakasaad dito ang “reverification” at “additional interviews.” Bagama’t naguguluhan, tahimik na pinag-usapan nina Elliot at Eloisa ang mga susunod na hakbang. Nangako si Elliot na mananatili sa tabi ni Eloisa ano man ang mangyari.

Ilang araw bago ang itinakdang reinterview, sa isang community fair sa West Covina kung saan nagbebenta si Eloisa ng mga kakanin, isang matangkad at kumpyansang babae ang lumapit sa kanyang mesa. Hindi niya ito namukhaan, ngunit matapos magpakilala, naging malinaw ang lahat. Ito ay si Katherine Wilkins, ang babaeng minsang nanakit kay Elliot. Sa malamig na tinig, nagbitiw ito ng mga salitang puno ng pangungutya. Sinabi nitong alam niya ang pekeng kasal nina Eloisa at Elliot, at kaya nitong ipa-deport si Eloisa at wakasan ang lahat ng pangarap nito sa Amerika sa tulong ng ilang koneksyon. Sa una, pinilit ni Eloisa na manahimik. Ngunit nang tawagin ni Katherine ang mga Pilipino na “mga patay-gutom, katulong, at walang lugar sa Amerika,” sumabog ang galit ni Eloisa. Nagkaroon ng matinding pagtatalo. Naunang sumugod si Katherine, ngunit hindi nagpatalo si Eloisa. Pilit silang inawat, hanggang sa naramdaman ni Eloisa ang matinding pananakit ng puson at pagkahilo. Ilang minuto pa ang lumipas, dumaloy ang dugo mula sa kanyang hita, at halos mawalan siya ng malay. Dumating si Elliot makalipas ang ilang minuto, matapos tawagan siya ng isang kakilala. Agad niya itong dinala sa pinakamalapit na klinika. Doon, sa gitna ng kaba, nalaman nila ang isang bagay na hindi nila inaasahan: Buntis si Eloisa.

Ngunit sa halip na kasiyahan, takot ang unang dumapo sa kanya. Takot na baka hindi kayanin ng kanyang katawan ang pagbubuntis. Takot na baka hindi mailigtas ang bata. At higit sa lahat, takot na baka mawala ang lahat dahil sa imbestigasyon na sinimulan ni Katherine. Pagkalipas ng ilang araw sa ospital, tuluyang nakalabas si Eloisa. Ligtas ang bata, ngunit mahigpit ang bilin ng doktor: bawal ang sobrang pagod, bawal ang stress. Sa kabila ng lahat, pinanghawakan nina Elliot ang pag-asang kakayanin nila ang laban, lalo na para sa batang dinadala ni Eloisa. Nagtangkang lumapit si Katherine kay Elliot matapos ang insidente, ngunit hindi na humarap ang lalaki. Ayaw na rin itong magkaroon pa ng koneksyon sa babaeng itinapon siya na parang basura. Pinag-usapan nina Eloisa at Elliot kung maghahabla pa ng kaso kay Katherine, ngunit nagkasundo silang pabayaan na lamang ito upang hindi na gumulo ang lahat, lalo na’t may koneksyon ang ama nito sa hanay ng pulisya.

Habang papalapit ang araw ng final interview sa USCIS, lalong bumigat ang bawat oras para kina Eloisa at Elliot. Sa bawat araw na dumaraan, nararamdaman nila ang pressure at pangamba, hindi lamang para sa kanilang kinabukasan, kundi pati na rin para sa batang dinadala ni Eloisa. Dumating ang araw ng panayam. Sa malamig na silid ng USCIS, magkahawak sila ng kamay habang nakaupo sa harapan ng opisyal. Mahigpit ang proseso, mas malalim at mas personal ang mga tanong. Sinilip ang mga papeles, sinuri ang bawat litrato, at pinakinggan ang kanilang mga sagot. At nang malaman ang buong kuwento at ang pagbubuntis ni Eloisa, huminto ang panayam.

Ilang linggo matapos ang huling panayam, tila humupa ang lahat. Sa kabila ng katahimikan nina Eloisa at Elliot, may isang unos sa kabilang dako ng lungsod. Nakarating sa kasintahan ni Katherine ang pagkakasangkot nito sa gulo at ang pagre-report nito sa pekeng kasal nina Elliot Harper at Eloisa Gatalan. Habang pinagdurugtong ang mga piraso ng impormasyon, naging malinaw sa kanya ang koneksyon ni Katherine kay Elliot. Napagtanto niyang may nararamdaman pa rin si Katherine kay Elliot at nakipagrelasyon lamang ito sa kanya dahil sa kanyang reputasyon at estado sa buhay. Dahil dito, nakipaghiwalay ang lalaki kay Katherine. Sa unang pagkakataon, naranasan ni Katherine Wilkins ang parehong sakit na minsang ibinigay niya kay Elliot.

Samantala, sa West Covina, patuloy ang pag-usad ng buhay nina Elliot at Eloisa. Nakalipat sila sa isang mas maaliwalas na apartment—hindi kalakihan, ngunit sapat ang espasyo para sa kanilang tatlo: siya, si Elliot, at ang batang hinihintay nilang dumating. Isang hapon, isang sobre ang dumating sa kanilang pintuan mula sa USCIS. Sa loob, may isang liham na nagpapatunay ng pinal na pag-aproba ng green card kay Eloisa, na labis niyang ikinatuwa.

Dumating ang Hulyo, at sa kanilang tahanan, isinilang si Liam, isang maliit at malusog na batang lalaki—isang sanggol na nagbigay ng bagong kahulugan sa kanilang relasyon. Tahimik at payak ang naging pamumuhay ng pamilya. Minsan, dinala ni Eloisa ang kanyang pamilya sa Batangas. Masayang sinalubong ng mag-anak si Elliot at Liam. Pagbalik sa Amerika, ipinagpatuloy ni Eloisa ang kanyang simpleng negosyo, habang si Elliot naman ay naghanap ng trabaho na tutustos sa pangangailangan ng kanyang mag-ina.

Sa huli, mas naging masaya sina Mr. and Mrs. Harper. Sa kabila ng pag-uumpisa ng kanilang pagsasama sa isang pekeng kasunduan, ito ay nagwakas sa isang totoong pagmamahalan. At kailanman, hindi ito matutumbasan ng green card o ng kahit na anong dokumento lamang. Ang kuwento ni Eloisa at Elliot ay patunay na kahit sa pinakamadilim na sitwasyon, ang pag-ibig at tiwala ay maaaring lumabas na totoo, nagbibigay liwanag at pag-asa sa mga hindi inaasahang pagkakataon. Ito ay isang paalala na ang tunay na halaga ng isang relasyon ay hindi nakabatay sa mga dokumento o kasunduan, kundi sa lalim ng damdamin at pagmamahalan na nabuo sa pagitan ng dalawang puso.