Ang paglipat ni Emmanuel “Emman” Hong Atienza sa Los Angeles, California, noong Agosto ng taong ito ay tila isang pahina ng pag-asa at pagsisimula ng bagong yugto sa kanyang buhay. Matapos ang mga kontrobersya at personal na pagsubok na kanyang kinaharap sa Pilipinas, ang LA apartment ay dapat sana ay nagsilbing bagong kanlungan at simbolo ng kanyang pagnanais na makalaya mula sa nakaraan. Sa kanyang sariling vlog at apartment tour, masigla niyang ipinakita ang kanyang bagong tahanan—isang lugar na inilarawan niyang talagang maganda, bagaman hindi pa tapos ayusin at puno pa ng mga baggage. Ang apartment na ito, na dapat sana ay naging saksi sa kanyang tagumpay, ay sa huli ay naging huling tagpo ng kanyang maikling buhay.

Ngunit ang pagbabago ng lugar ay hindi nagdulot ng tunay na katahimikan sa kanyang isipan. Ang lifestyle na kanyang pinili sa LA ay tila nagpapakita ng isang pakikipagsapalaran na puno ng panganib at walang ingat. Ipinagmalaki niya na ang kanyang sasakyan sa LA ay isang simpleng bike—isang pagkilos na nagpapakita ng kanyang pagiging extrovert at pagnanais na makaranas ng simpleng pamumuhay. Gayunpaman, ang kanyang mga pagba-bike ay hindi normal. Nag-vlog siya habang naka-heels at boots na may takong, isang kakaibang paraan ng paglalakbay na nagpakita ng kanyang pagiging walang pakialam sa kanyang kaligtasan. Sa kanyang sariling pag-amin, wala siyang “zero road awareness” at dalawang beses na siyang halos mabangga ng kotse—isang nakakakilabot na senyales na hindi niya sineseryoso ang kanyang buhay.

Ang pinaka-kontrobersyal at nakakatakot na detalye ay ang kanyang madilim na sense of humor. Habang nagba-bike ng isang kamay para kumuha ng video, nagbiro siya sa kamera, “If I die it’s your fault!” Ang biro na ito ay tila nagpapakita ng isang malalim na salik sa kanyang pag-iisip—ang pagiging walang pagpapahalaga sa sariling buhay na pilit niyang tinatawanan. Ang pag-amin niya tungkol sa pagiging friendly niya na madalas na-misinterpret bilang flirting ay nagpakita rin ng kanyang pagiging nakahiwalay at hindi nauunawaan sa bagong kapaligiran. Ang lahat ng detalyeng ito—ang pagba-bike ng walang ingat, ang madilim na humor, ang misinterpretation—ay nagsilbing nakatagong senyales ng isang labanan na hindi nila nakikita sa kanyang masiglang extroverted persona.

Ang kanyang pagkawala ay nagdulot ng matinding pagkabigla sa lahat, lalo na sa kanyang pamilya. Ang kanyang Kuya (maaaring kapatid o bayaw) ay nagpahayag ng kanyang matinding lungkot at pangungulila, sinasabing nakikita niya si Emman sa sikat ng araw at sa mga bituin—isang tunay na patunay ng walang hanggang pag-ibig. Ang kanyang ina naman, si Felicia Hong, ay nagkumpirma ng detalye ng pag-uwi ng kanyang labi sa Maynila para sa huling parangal. Ang pagkawala ni Emman ay nagbigay ng isang masakit na aral: Ang pagsisimula sa bagong lugar, gaya ng LA apartment, ay hindi sapat na lunas sa malalim na sakit ng isipan.

Ang apartment sa LA, na dapat sana ay simbolo ng kanyang pangarap at kalayaan, ay sa huli ay nagsilbing tahimik na saksi sa kanyang pagtatapos ng buhay. Ang kanyang mga vlog at ang kanyang mga kilos, tulad ng walang ingat na pagba-bike, ay nagbigay ng isang mapait na paalala sa lahat na ang pagtawa at ang pagiging masigla sa labas ay hindi palaging nagpapatunay ng katahimikan sa loob. Ang kanyang madilim na biro ay naging isang nakakakilabot na hula sa kanyang maagang paglisan. Ang kanyang kuwento ay isang panawagan upang seryosohin ang mga subtle na senyales ng pagdurusa bago pa mahuli ang lahat.