Isang nakakapangilabot na kaso ang yumanig hindi lamang sa India kundi sa buong mundo nitong Agosto 2025. Ang biktima: si Manisha Swami, isang 19-anyos na guro sa isang playschool at nangangarap maging nurse upang maiahon ang pamilya mula sa kahirapan. Ngunit imbes na abutin ang kanyang mga pangarap, naging biktima siya ng isang krimen na hindi malilimutan ng kasaysayan—isang krimeng puno ng kalupitan, misteryo, at kontrobersya.

Ang Araw ng Pagkawala

Noong Agosto 11, 2025, umalis si Manisha upang magturo sa kanilang playschool. Sa hapon, tinawagan pa niya ang kanyang ama upang ipaalam na dadaan siya sa isang nursing school para alamin ang requirements ng kursong nais niyang kunin. Ngunit iyon na ang huling pagkakataon na narinig siya ng kanyang pamilya.

Mula alas-sais ng gabi, hindi na siya nakauwi. Isang misteryosong tawag mula sa kanyang cellphone ang tumunog sa telepono ng kanyang ama, ngunit bigla itong binaba bago pa masagot. Nang subukan muling tawagan, hindi na sumasagot ang linya. Dito na nagsimulang mabalot ng kaba ang kanyang pamilya.

Ang Madugong Pagkatagpo

Dalawang araw matapos mawala, natagpuan ang bangkay ni Manisha sa isang bakanteng lote. At ang eksenang bumungad ay hindi kakayanin ng kahit sinong magulang: wasak ang kanyang panga, walang mata, winasak ng kemikal ang kanyang mukha, at maraming internal organs ang natanggal—kabilang ang kidneys, spleen, at uterus. Ayon sa pamilya, malinaw na hindi simpleng pagpatay ang naganap kundi isang krimeng may kinalaman sa organ trafficking.

Ang Sumbat sa mga Pulis

Mas lalong nagngitngit ang mga tao nang lumabas ang balitang binalewala umano ng mga pulis ang unang sumbong ng pamilya. Sa halip na kumilos agad, sinabi pa umano ng mga awtoridad na baka “nag-date lang” si Manisha. Ang ganitong kapabayaan ang nagtulak sa libo-libong mamamayan na magprotesta, dala ang mga plakard na may sigaw: Justice for Manisha!

Magkakasalungat na Post-Mortem Reports

Ang kaso ay mas lalo pang lumabo matapos lumabas ang tatlong magkaibang resulta ng post-mortem examination.

    Unang Report – nagsabing walang bakas ng sexual assault, at ang sugat sa leeg ay dahil sa matigas na bagay.

    Ikalawang Report – nagsabing nawawala ang mas maraming organs at posibleng kinain ng hayop ang katawan.

    Ikatlong Report – nagsabing ang sanhi ng kamatayan ay pag-inom umano ng pesticide, at inilabas pa ang isang “suicide note” na nakasulat sa Ingles—bagay na lalong ikinagalit ng pamilya dahil hindi bihasa si Manisha sa Ingles at hindi rin makakaintindi ang kanyang mga magulang.

Dahil dito, marami ang naniniwalang may pagtatakip ang mga lokal na awtoridad at posibleng sangkot ang mga mayayaman at maimpluwensyang tao.

Sigaw ng Bayan

Katulad ng mga kilalang kaso sa India gaya ng “Nirbhaya Case,” muling lumabas sa kalsada ang mga tao. Libo-libo ang nagprotesta, nagmartsa, at sumigaw para kay Manisha. Dahil sa lakas ng presyon mula sa publiko, napilitan ang gobyerno ng Haryana na i-turn over ang kaso sa Central Bureau of Investigation (CBI) at magsagawa ng panibagong forensic investigation sa Delhi.

Ang Masakit na Katotohanan

Para sa pamilya ni Manisha, malinaw na hindi niya ginusto ang kanyang sinapit. Ang kanyang mga pangarap bilang panganay at unang makakapagtapos sa kolehiyo ay naglaho sa isang iglap. Ang kanilang tanging panawagan: hustisya at katotohanan. Ngunit ang malalaking katanungan ay nananatiling nakabitin—sino ang tunay na may kagagawan? Bakit tinanggal ang kanyang mga organs? At hanggang kailan maghihintay ang kanyang pamilya bago maranasan ang tunay na hustisya?

Ang kasong ito ay nagsilbing salamin ng bulok na sistema ng hustisya, hindi lamang sa India, kundi maging sa iba’t ibang bansa kung saan kinakailangan pa ang sigaw ng bayan bago magkaroon ng aksyon. Hanggang ngayon, ang pangalan ni Manisha ay nananatiling simbolo ng paglaban para sa hustisya, at ang kanyang kwento ay patuloy na kumakalat sa buong mundo—isang kwento na hindi dapat malimutan.