Sa likod ng tahimik at payapang tanawin ng isang distrito sa West Java, Indonesia, ay nababalot ang isang kuwento ng labis na kahirapan, pagkabalisa, at karumal-dumal na krimen na nagpatunay na ang pambabalot ng utang at stress ay kayang kumain sa katinuan ng isang tao. Ito ang kuwento nina Tarsum Binaspin, 50 taong gulang, isang magsasaka at nagtitinda ng kambing, at ng kanyang mabait at mapagmahal na asawang si Yanti Bin Talpa, 44 taong gulang. Ang pamilya, kasama ang kanilang dalawang anak, ay lumipat sa lugar noong 2010, at si Tarsum ay kilala bilang isang masipag at kalmadong tao na halos buong araw ay nasa bukid, nagtatanim, nag-aani, at nag-aalaga ng kanilang munting sakahan. Ngunit ang kasipagan na iyon ay hindi sapat upang ipagtanggol sila mula sa pag-atake ng kapalaran.

Ang buhay ay biglang nagbago. Dumating ang sunod-sunod na pagsubok na tila inihanda para lang sirain sila. Una, nagkasakit ang kanilang bunsong anak, na nagtulak sa mag-asawa na ibenta nang palugi ang ilang alagang hayop para lang may pambayad sa pagpapagamot. Sunod, lalong sumipa ang pagtaas ng presyo ng bilihin sa Indonesia, na nagbigay ng matinding dagok sa kanilang maliit na kita. Sa puntong ito, wala na silang mapagkukunan dahil ang kanilang mga alaga ay masyado pang bata para ibenta. Ang kahihiyan at desperasyon ay nagtulak kina Tarsum at Yanti na mamalimos ng pagkain sa kanilang mga kapitbahay—kanin, ulam, prutas—pero kalaunan, tumigil na rin ang mga tao sa pagbigay.

Dahil sa matinding pangangailangan, napilitan si Tarsum na kumapit sa patalim: ang mangutang sa mga loan shark na may napakalaking tubo. Ang sitwasyon ay lalong lumala dahil ang presyo ng bilihin ay hindi bumababa, kaya ang kanilang utang ay lalong lumubog nang lumubog. Ayon sa ulat, umabot sa mahigit Php350,000 ang kanilang pagkakautang—isang napakalaking halaga para sa isang pamilyang umaasa lamang sa maliit na sakahan.

Habang lumalaki ang utang, unti-unting nagbago ang katauhan ni Tarsum. Ang mga kapitbahay ay madalas nang nakakarinig ng pagtatalo nina Tarsum at Yanti tungkol sa pera, na nauuwi sa pananakit ng lalaki sa kanyang misis. Napansin din ng mga residente ang pagbabago sa kilos ni Tarsum: hindi na ito palangiti at malaki ang ibinaba ng kanyang timbang. Dahil sa pag-aalala na baka may sakit na sa pag-iisip ang kanyang mister, humingi ng tulong si Yanti sa health center at sumailalim si Tarsum sa psychological check-up. Bagama’t idineklara siyang “stable” ng mga doktor, binigyan pa rin siya ng gamot para sa kanyang matinding anxiety at depression. Sinunod naman ni Tarsum ang payo at tila kumalma sa loob ng ilang araw.

Ngunit ang panandaliang kapayapaan ay nagwakas nang sumalakay ang pinagmulan ng kanilang pagdurusa—isang nag-aalab na maniningil na marahas na kumatok sa kanilang pinto. Ang pangyayaring ito ang tila nagpatumba sa huling piraso ng katinuan ni Tarsum.

Noong araw ng Abril 30, 2025, binisita si Tarsum ng kanilang Punong Barangay na si Yoyo upang kamustahin ang kanyang kalagayan. Walang imik si Tarsum sa mga tanong ni Yoyo, ngunit bago umalis ang chairman, mayroon siyang isang nakakakilabot na hiling: “Kayo na ang bahala sa bunso kong anak.” Nag-alala si Yoyo sa sinabi ni Tarsum, at hindi nagtagal, nakatanggap siya ng balita na nagpunta si Tarsum sa mga kapitbahay at hiniling na pumunta sila sa kanilang bahay sa ganap na 7 ng gabi dahil may kailangan siyang “tulong.”

Pagdating ng 7 ng gabi, nagulat ang lahat nang makita nilang sinasakal ni Tarsum ang kanyang sarili habang ang kanyang kamay ay nakalagay sa kanyang leeg. Napigilan siya at naawat ng mga tao, ngunit nang akalain nilang kalmado na siya, bigla siyang lumabas at sinaktan ang kanyang sarili nang paulit-ulit. Mabilis siyang dinala sa ospital, nakaligtas, at pinayagang umuwi. Sa mga sumunod na araw, tila kalmado at ngumingiti pa si Tarsum—isang huling, nakakatakot na palatandaan ng isang malaking pagkasira ng isip na malapit nang sumabog.

Ang tunay na horror ay sumambulat sa umaga ng Mayo 3, 2024. Abut-abot ang pagmamadali ng Punong Barangay na si Yoyo matapos makatanggap ng tawag na nagwawala na naman si Tarsum. Habang papunta sa bahay, nasaksihan ni Yoyo ang isang pangyayaring nagpatakbo ng kanyang dugo: nakita niya si Tarsum na naglalakad sa kalsada, may bitbit na isang plastic bag na may bahid ng dugo, at sumisigaw na nag-aalok at nagtitinda ng karne. Nang tanungin ni Yoyo kung anong klaseng karne, sumagot si Tarsum: “Ang binebenta kong karne ay si Yanti”—ang kanyang sariling misis.

Napatakbo si Yoyo at nagtungo sa pinakamalapit na police station. Nang dumating ang pulisya, nakita nila si Tarsum na hila-hila ang mga labi ng kanyang asawa papunta sa bahay ng kapitbahay. Agad nilang inaresto ang lalaking tila wala na sa sarili, ngunit hindi ito naging madali dahil may kutsilyo itong hawak. Nagpangbuno pa ang lalaki at isang sundalo bago tuluyang nadakip si Tarsum, na tila isang hayop na nagwawala.

Ayon sa imbestigasyon ng pulisya, inatake ni Tarsum si Yanti nang walang babala habang nag-aayos ang babae para magtungo sa moske. Ilang beses niyang pinukpok si Yanti hanggang sa bawian ito ng buhay. Pagkatapos, bumalik siya na may dalang kutsilyo at doon niya hiniwalay ang mga labi ng kanyang misis. Inilagay niya ang mga ito sa isang plastic bag na ginagamit niya sa pagtitinda ng karne ng kambing, at tinangkang ibenta sa kanyang mga kapitbahay—isang aksyon na nagdulot ng matinding trauma at takot sa mga residente.

Pagdating sa kulungan, hindi na makausap nang maayos si Tarsum. Siya ay tulala at paulit-ulit na nagtatanong kung nasaan si Yanti. Bagama’t inamin niya kalaunan ang krimen, sinisisi niya ang matinding utang at problema sa pamilya na naging sanhi ng kanyang pagkawala sa sarili. Pormal siyang kinasuhan ng premeditated murder (pagpatay na may planong gawin), ngunit dahil sa mabilis na pagbabago ng kanyang kilos at ugali, sumailalim siya sa psychiatric evaluation.

Ang resulta ay nagdulot ng panibagong alon ng pagkagulat: napag-alaman ng doktor na may matinding sakit sa pag-iisip ang suspect at dahil dito, hindi siya maaaring panagutin sa krimen na kanyang ginawa. Sa halip na makulong, inilipat si Tarsum sa isang mental institution para sa kanyang paggamot. Kalaunan, siya ay dinala sa isang rehabilitation center.

Ang balita ng kanyang posibleng pag-uwi ay nagpaigting ng galit at takot sa mga residente, na hindi pa rin makalimutan ang trauma na idinulot ng lalaki. Ang kuwento ni Tarsum ay isang nakakawasak na paalala sa lahat: Ang kahirapan at utang ay hindi lamang problema sa bulsa, kundi isa ring krisis sa mental health na kapag hindi ginamot, ay may kakayahang humantong sa pinakamadilim na dulo ng pagkatao. Ito ba ay krimen dahil sa kahirapan, o krimen dahil sa sakit sa pag-iisip? Para sa pamilya ni Yanti at sa mga kapitbahay, ang sagot ay hindi na mahalaga, dahil ang malaking pinsala at pangmatagalang takot ay naiwan na.