Isang matinding rebelasyon ngayon ang gumugulong sa social media, na kinasasangkutan ng isa sa mga dating pangunahing tauhan mula sa nakaraang administrasyon ni Pangulong Rodrigo Duterte. Ang usapin: isang tila pag-amin mula mismo sa dating pinuno ng Presidential Anti-Corruption Commission (PACC) na si Greco Belgica, na sa kabila ng maingay na kampanya noon, ay wala palang naparusahan o naipasok na “malalaking isda” sa loob ng kulungan. Ang dating matapang na tagapagtanggol ng administrasyon, ngayon ay tila napipit sa isang katanungan na matagal nang bumabagabag sa isipan ng marami: nasaan ang mga buwaya?

Ang kwento ay nagsimula nang kuwestiyunin si Belgica kung bakit tila walang nangyari sa kanilang mga imbestigasyon laban sa mga sinasabing tiwaling opisyal. Bagama’t sa una ay iginiit niyang “meron naman” silang mga nakasuhan, bigla itong nagbago nang hilingin siyang pangalanan ang mga “big fish” na ito. Ayon sa mga ulat, ang kanyang naging tugon ay umiiwas—kesyo ang iba ay “naglisan na sa mundo” kaya hindi na kailangang banggitin pa, at ayaw na raw niyang magdulot ng “kahihiyan” sa mga nasampahan na ng kaso. Ipinasa pa niya ang responsibilidad sa mga korte, na nagsasabing ang PACC ay tagapag-imbestiga lamang at ang korte ang may kapangyarihang magpasya.

Ngunit para sa mga kritiko, ang kanyang mga paliwanag ay isang malinaw na pag-amin na sa loob ng anim na taon, ang mga malalaking pangalan—mga senador, kongresista, at matataas na opisyal—ay nanatiling hindi nagagalaw. Lumabas ang mga lumang ulat mula pa noong 2020, sa gitna ng kapangyarihan ni PRRD, na nagsasabing mismong si Belgica ang naglantad na halos 50% umano ng pondo sa DPWH ay nawawala dahil sa mga anomalya. Subalit sa kabila ng ganitong kalaking rebelasyon noon, ang tanong ay nananatili: sino ang mga pinangalanan? Sino ang mga nasibak? Tila, wala.

Ang sitwasyong ito ay lalong nagiging kapansin-pansin kapag inihambing sa mga aksyon ng kasalukuyang administrasyon ni Pangulong Bongbong Marcos. Iginiit ng mga tagamasid na ito ang “kauna-unahang pagkakataon” sa kasaysayan na isang nakaupong pangulo ang buong-tapang na bumabangga sa mga sindikato at pinapangalanan ang mga sinasabing sangkot, kabilang na ang mga makapangyarihang kongresista, senador, at mga kontratista. Ito raw ay isang “hands-on” na diskarte na hindi nakita noon, kung saan ang mga imbestigasyon ay tila hanggang pag-iingay lamang at walang malalimang resulta.

Ang pinakamatinding katanungan ngayon ay ang katahimikan. Bakit ngayon lang lumalabas ang mga pag-aming ito? Bakit ang mga dating may hawak ng kapangyarihan para tumugis ay tila walang nagawa laban sa mga “buwaya” na sila mismo ang nagsabing laganap noon? Habang patuloy ang bangayan, isang bagay ang malinaw: ang mga malalaking isda ng nakaraan ay malayang nakalangoy, at ang publiko ngayon ay naghahanap ng tunay na kasagutan kung bakit sila pinabayaan.