Unang Kabanata: Ang Pagguho

Tahimik ang umagang iyon sa bayan ng San Isidro. Habang nag-aayos ng mesa si Marites para sa almusal, napansin niya ang kakaibang kilos ng kanyang asawa. Hindi na nakikipag-usap si Ramil gaya ng dati, hindi na rin siya tumitingin sa mga mata ni Marites. Hanggang sa bumigkas ito ng mga salitang sumugat nang malalim:

“Marites, tapos na tayo. Nakapagsampa na ako ng diborsyo sa abroad. Wala ka nang makukuha sa akin. At higit sa lahat… dito na titira si Liza.”

Para siyang nabingi. Hindi niya agad naintindihan ang ibig sabihin ng mga salitang iyon. Ngunit nang makita niya si Liza, isang babaeng halos kaedad niya, hawak-hawak ang mga maleta, doon niya napagtanto—totoo nga. Ang bahay na itinayo nila mula sa dugo’t pawis, ay hindi na kanya.

Ikalawang Kabanata: Ang Pinakamasakit na Araw

Lumipas ang mga linggo, at si Marites ay tumira muna sa maliit na apartment sa bayan. Wala siyang dalang anumang ari-arian—iniwan niya lahat para sa mga anak na umaasa pa ring magbabalik ang kanilang ama. Ngunit mas masakit, tila pati ang mga anak ay unti-unting lumalayo sa kanya dahil naiimpluwensyahan ni Ramil at Liza.

Tuwing gabi, umiiyak si Marites. “Diyos ko, bakit ganito? Lahat ibinigay ko. Ako na ang nagtiis, nagpakababa. Pero bakit parang ako pa ang walang karapatan?”

Ikatlong Kabanata: Ang Liwanag

Isang araw, habang naglalakad siya pauwi galing palengke, nakasalubong niya si Aling Nena, isang matandang negosyante sa lugar. Nakita nito ang lungkot sa mukha niya at inalok siya ng trabaho sa maliit na bakery.

“Ayaw kong makita kang ganyan, Marites. Marunong ka sa pagluluto, hindi ba? Tulungan mo ako sa panaderya. Malay mo, ito na ang simula mo.”

Sa panaderya, natutunan ni Marites muling ngumiti. Doon niya nakilala ang mga bagong kaibigan, mga taong hindi niya inasahan na susuporta at magpapakita ng tunay na malasakit.

Ikaapat na Kabanata: Pagbangon

Dahil sa sipag at tiyaga, unti-unting natutunan ni Marites ang pasikot-sikot ng negosyo. Nagsimula siya sa pagtulong lang sa paghuhurno ng tinapay, hanggang sa siya na mismo ang nagpapatakbo ng mga order. Sa kalaunan, nakapag-ipon siya at nakapagbukas ng sarili niyang maliit na café na pinangalanan niyang “Bagong Umaga.”

Sa bawat tinapay na kanyang niluto, dama ng mga suki ang init ng kanyang puso. Doon siya nagsimulang makilala sa bayan bilang “ang babaeng bumangon mula sa pagkawasak.”

Ikalimang Kabanata: Ang Muling Pagkatagpo

Makalipas ang tatlong taon, isang umaga, pumasok si Ramil sa café. Payat, tila problemado, at halatang iniwan na rin ni Liza.

“Marites… tulungan mo naman ako. Wala na akong mapuntahan,” nanginginig ang tinig nito.

Tinitigan siya ni Marites. Ang dating sugat na iniwan niya ay bahagyang bumalik sa kanyang alaala. Ngunit sa halip na galit, isang mahigpit na desisyon ang lumabas sa kanyang labi:

“Ramil, tinulungan na kita noon. Binigay ko lahat. Ngayon, sarili ko naman ang uunahin ko. Hindi ako ang sagot sa pagkakamali mo. Pero kung gusto mong bumangon, gawin mo iyon nang mag-isa.”

Umalis si Ramil, at sa kauna-unahang pagkakataon, dama ni Marites ang tunay na kalayaan.

Huling Kabanata: Ang Bagong Simula

Lumipas pa ang mga taon, at ang café ni Marites ay lumaki, naging tanyag na tambayan ng mga estudyante at pamilya. Naging inspirasyon ang kanyang kwento sa buong bayan—isang babaeng iniwan, ngunit hindi sumuko.

“Hindi ko na kailangang hintayin ang pag-ibig ng iba para maramdaman kong buo ako. Dahil natutunan kong mahalin ang sarili ko, at iyon ang pinakamahalagang aral sa lahat.”

At doon nagtapos ang kanyang kuwento—hindi sa diborsyo, hindi sa pagkakanulo, kundi sa muling pagkakatagpo ng kanyang halaga.