Sa isang highway papuntang Batangas, may isang convoy ng mga mamahaling sports car ang humaharurot. Ito ay ang grupo ng “Elite Racers Club,” pinamumunuan ni Ricky, isang anak-mayaman na kilala sa pagiging hambog at mainitin ang ulo. Ang sasakyan ni Ricky ay isang customized na Ferrari, kulay pula, at nagkakahalaga ng halos bente milyong piso. Siya ang hari ng kalsada, o iyon ang akala niya. Habang nasa kalagitnaan ng karera, biglang umusok ang makina ng kanyang sasakyan. “Boom!” Tumirik ito sa gilid ng daan.

Bumaba si Ricky, galit na galit. Sinipa niya ang gulong. “Bwisit! Kung kailan nangunguna na ako!” Nagsihintuan din ang kanyang mga kaibigan. Sinubukan nilang tingnan ang makina, pero dahil puro porma lang ang alam nila at hindi naman talaga mekaniko, wala silang nagawa. Tumawag sila ng rescue, pero sabi ng towing service, aabutin pa ng tatlong oras bago makarating dahil sa traffic.

Habang nagmumura si Ricky sa init ng araw, may lumapit na isang matandang lalaki. Siya si Mang Gardo. Maitim ang balat sa araw, punit-punit ang damit, may bitbit na sako ng mga lata, at pudpod ang tsinelas. Halatang gutom at pagod. Lumapit siya kay Ricky.

“Boss,” mahinang tawag ni Mang Gardo. “Mukhang overheat ‘yan ah. Pero sa tunog, parang may problema sa fuel injection system at timing belt.”

Tiningnan siya ni Ricky nang masama. “Hoy, Tanda! Anong alam mo sa Ferrari? Baka dyip lang ang nakikita mo sa buong buhay mo! Umalis ka nga diyan, ang baho mo!”

Hindi natinag si Mang Gardo. Kumakalam ang sikmura niya. “Boss, mekaniko po ako dati. Kaya ko pong paandarin ‘yan sa loob ng kinse minutos. Ang kapalit lang po… isang order ng manok at kanin sa Jollibee. Gutom na gutom na po kasi ako.”

Nagtawanan ang mga kaibigan ni Ricky. “Hahaha! Dude, pakinggan mo ‘to! Mekaniko daw siya! Baka mekaniko ng kariton!” kantiyaw ng isa.

“Umalis ka na!” taboy ni Ricky. “Baka magasgasan mo pa ang kotse ko! Wala kang pambayad kapag nasira mo ‘yan!”

Aalis na sana si Mang Gardo, pero naawa siya sa sasakyan. Para sa kanya, ang sasakyan ay may kaluluwa. “Sayang naman, Boss. Simpleng bypass lang ‘yan. Kung hihintayin niyo ang tow truck, lalong masisira ang makina niyo dahil sa init.”

Dahil sa inip at desperasyon, at dahil gusto na rin niyang mapahiya ang matanda, pumayag si Ricky. “Sige! Sige! Subukan mo! Pero kapag hindi mo naayos ‘yan in 15 minutes, o kapag lalo mong sinira, ipapakulong kita at ipapagulpi kita sa mga bodyguard ko! Deal?”

“Deal po, Boss. Basta yung manok ko ha,” sagot ni Mang Gardo.

Inilabas ni Mang Gardo ang kanyang lumang wrench mula sa sako. Binuksan niya ang hood. Sa sandaling hawakan niya ang makina, nagbago ang kanyang anyo. Ang matandang gusgusin ay tila naging isang siruhano. Mabilis ang kanyang mga kamay. Alam niya ang bawat turnilyo, bawat wire, bawat tubo. Nakita niya agad ang problema—isang loose connection sa sensor na nagtri-trigger ng safety shutdown. Kumuha siya ng kapirasong wire mula sa sako niya, nilinis ito, at ginamit pang-jumper. Inayos niya ang timing gamit lang ang pandinig.

“Subukan niyo po, Boss,” sabi ni Mang Gardo makalipas lang ang sampung minuto.

Pumasok si Ricky sa kotse, handa nang magalit. Pinihit niya ang susi.

“VROOOOM!”

Umugong ang makina! Mas malakas, mas pino, at mas maganda ang tunog kaysa kanina. Nanlaki ang mga mata ni Ricky. Napanganga ang kanyang mga kaibigan. Ang matandang tinawag nilang “mekaniko ng kariton” ay napagana ang isang Ferrari gamit lang ang basura at lumang wrench.

“P-Paano mo ginawa ‘yun?” gulat na tanong ni Ricky.

“Tenga lang, Boss. Ang makina, kinakausap ka niyan. Kailangan mo lang makinig,” simpleng sagot ni Mang Gardo habang pinupunasan ang grasa sa kamay gamit ang kanyang maruming damit. “Yung manok ko po?”

Inabutan siya ni Ricky ng limang daang piso. Medyo napahiya ang binata pero bilib siya. “Ito, bumili ka ng marami. Pero teka, saan ka natuto niyan?”

Bago pa makasagot si Mang Gardo, may humintong isang itim na limousine sa likod nila. Bumaba ang isang lalaking naka-amerikana—si Mr. Cheng, ang may-ari ng pinakamalaking racing circuit sa Asya at organizer ng “Asian Grand Prix.” Kilala siya ni Ricky dahil idol niya ito.

“Mr. Cheng! Sir!” bati ni Ricky, nagpapapogi. “Nasiraan lang po ako, pero okay na.”

Pero hindi si Ricky ang pinansin ni Mr. Cheng. Nakatingin ito kay Mang Gardo. Nanlaki ang mata ng bilyonaryo. Mabilis itong lumapit sa matanda.

“Legend?!” sigaw ni Mr. Cheng.

Naguluhan sina Ricky. “Legend?”

Yumuko si Mr. Cheng kay Mang Gardo bilang paggalang. “Edgardo ‘The Ghost’ Morales? Kayo po ba ‘yan? Diyos ko! Buong racing world, hinahanap kayo! Akala namin patay na kayo!”

Natahimik ang lahat. “The Ghost?” bulong ni Ricky. Narinig na niya ang pangalang iyon. Siya ang legendary driver noong 80s na hindi matalo-talo. Siya ang nag-set ng record sa pinakamabilis na lap time na hanggang ngayon ay wala pang nakakabasag. Bigla itong nawala matapos ang isang aksidente kung saan iniligtas niya ang kalaban niya sa nasusunog na kotse, kapalit ng pagkasira ng kanyang binti at career.

“Wala na ‘yun, Sir Cheng. Matanda na ako,” ngiti ni Mang Gardo. “Namumulot na lang ako ng kalakal.”

“Hindi!” sigaw ni Mr. Cheng. “Kayo ang pinakamagaling na mekaniko at driver na nakilala ko. Sir, bumalik na kayo. Gagawin ko kayong Chief Mechanic ng team ko. Kayo ang magtuturo sa mga bagong henerasyon. Sayang ang talento niyo dito sa kalsada.”

Tumingin si Mang Gardo kay Ricky na ngayon ay namumutla na sa hiya. Ang taong minaliit niya ay ang idolo pala ng mga idolo niya.

“Sige, Sir Cheng,” sagot ni Mang Gardo. “Basta ba may libreng manok araw-araw.”

Nagtawanan sila. Isinakay ni Mr. Cheng si Mang Gardo sa limousine. Naiwan si Ricky at ang kanyang mga kaibigan na nakanganga. Ang barya na ibinigay niya ay parang sampal sa kanyang mukha.

Mula noon, bumalik si Mang Gardo sa racing world, hindi bilang driver, kundi bilang legendary mentor. Siya ang nasa likod ng mga bagong kampeon. At si Ricky? Tuwing nakikita niya si Mang Gardo sa TV, naaalala niya ang leksyon na hinding-hindi niya makakalimutan: Ang tunay na galing ay hindi nakikita sa kintab ng kotse o ganda ng damit, kundi sa dumi ng kamay ng taong totoong nakakaalam ng kanyang ginagawa.

Kayo mga ka-Sawi, naranasan niyo na bang maliitin ang isang tao na may itinatago palang galing? Anong gagawin niyo kung kayo si Ricky? Mag-comment sa ibaba at i-share ang kwentong ito para magbigay inspirasyon! 👇👇👇