Sa bawat sulok ng malalaking siyudad, may mga kwentong nagtatago sa likod ng ordinaryong pamumuhay—kwentong puno ng pag-ibig, sakripisyo, at minsan, pagtataksil na nauuwi sa trahedya. Ito ang kwento ni Noel Paterno, isang 37-anyos na taxi driver mula Quezon City, na ang simple at tahimik na buhay ay biglang gumuho, na humantong sa isang nakakapanindig-balahibong krimen na nagulantang sa buong bansa. Hindi ito aksidente, kundi bunga ng galit na matagal nang kinimkim, ng pusong binasag, at ng pagnanasang matagal nang itinatago sa dilim.

Taong 2017, si Noel ay kilala sa kanyang terminal sa loob ng mahigit sampung taon bilang isang masipag at walang bisyong driver. Araw-araw, mula pagsapit ng dilim, bumibiyahe siya sa mahabang kalsada ng EDSA, Aurora Boulevard, at Ortigas Extension, at umuuwi lamang kapag madaling araw para iparada ang kanyang boundary-only na taxi. Ang buhay niya ay umiikot sa kanyang asawang si Roselyn, 33-anyos, at ang kanilang dalawang anak na nasa elementarya, na nakatira sa isang maliit na inuupahang apartment sa Pasig City. Ang tanging pangarap ni Noel ay makabili ng sariling bahay para sa kanyang pamilya at mapagtapos ang kanyang mga anak. Walang reklamo, walang ingay, bawat pasahero ay isang hakbang palapit sa pangarap na iyon. Ang bawat sentimong kinikita niya ay para sa kanila.

Ngunit, sa likod ng kanyang pagiging masipag, unti-unting napansin ni Noel ang mga pagbabago kay Roselyn. Madalas itong magpalusot ng “overtime” sa butik na pinapasukan niya sa Mandaluyong. Ang mga gabing pag-uwi ay mas gabi pa, na may laging dahilan ng “dami ng inaasikaso.” Ang dating malambing ay naging mailap, minsan tahimik, minsan naman ay mainit ang ulo. Hindi na rin siya madalas tumabi kay Noel sa gabi; sa halip, nakaharap siya sa kanyang cellphone, minsan nakangiti pa habang nagta-type. Sa simula, ipinagkibit-balikat ni Noel ang lahat, iniisip na marahil stress lang ang kanyang asawa sa trabaho. Pilit niyang ibinalik ang kanilang dating relasyon, ngunit tila si Roselyn ang patuloy na lumalayo. Ang komunikasyon ay unti-unting nawala; ang mga araw ay lumipas na halos hindi na sila nagkakausap nang maayos o nagkakasama nang matagal. Sa kabila ng lahat ng ito, nanatiling responsable si Noel, umaasa na isang araw, babalik ang sigla ng kanilang pagsasama.

Ngunit dumating ang isang gabing hindi niya kailanman malilimutan, isang gabi na sumira sa lahat ng kanyang pag-asa. Noong Setyembre 2017, habang nagpapasada si Noel sa Ortigas Extension, napagpasyahan niyang huminto sa isang convenience store para magkape. Pagod na ang kanyang mga mata, at nagpasa siyang umuwi. Habang nagpapahinga, lumingon siya sa labas, at tila huminto ang kanyang oras. Sa kabilang kalye, nakita niya ang isang babaeng pamilyar—si Roselyn, nakabihis panlakad, at may kasamang ibang lalaki. Ang lalaki ay kinilala kalaunan bilang si Raymond Dulatre, 29-anyos, isang supplier ng motorcycle parts sa Cainta. Kitang-kita ni Noel ang tawanan at malambing na titigan ng dalawa, mga galaw na hindi lang basta magkaibigan. Sinundan niya ang dalawa patungo sa parking area, at nakita silang sumakay sa isang pulang kotse. Ang kape ni Noel ay naiwang hindi nauubos.

Naramdaman niya ang matinding pagkabigla at pagdududa, ngunit pilit niyang pinaniwala ang sarili na marahil mali ang kanyang hinala. Sinundan niya ang pulang kotse, at matapos ang ilang minuto, huminto ito sa tapat ng isang motel malapit sa Raymundo Avenue sa Pasig. Nakita niyang sabay na bumaba ang dalawa, nagtatawanan pa habang naglalakad papasok. Si Roselyn ay may dalang maliit na bag, si Raymond naman ay may hawak na helmet. Doon, naramdaman ni Noel ang panginginig ng kanyang mga kamay. Hindi siya bumaba. Hindi siya gumawa ng gulo. Nanatili lang siyang nakamasid sa loob ng kanyang taxi, tahimik, habang pinagmamasdan ang pinto ng motel na dahan-dahang nagsara. Sa loob ng isang oras, hindi siya umalis, hindi niya alam kung paano haharapin ang natuklasan.

Kinabukasan, wala siyang nabanggit kay Roselyn. Pinanatili niya ang kanyang pagiging normal sa asawa, ngunit sa loob niya, nagtalo ang damdamin ng galit at pag-asang mali ang kanyang hinala. Mula ng gabing iyon, nagbago ang bawat araw ni Noel Paterno. Sa labas, nanatili siyang kalmado. Nagpapasada pa rin tuwing gabi at umuuwi sa parehong oras. Ngunit sa loob niya, may mabigat na pasanin na araw-araw niyang dinadala.

Sa loob ng tatlong linggo, hindi siya nagsalita, ngunit nagsimula siyang magmanman sa kilos ng kanyang asawa. Tuwing gabi, humihinto siya sa ilang metro mula sa kanilang bahay. Sa malayo, tinitingnan niya ang mga kilos ni Roselyn. Napansin niyang dalawang beses kada linggo, umalis si Roselyn bandang 9 ng gabi, kung kailan mahimbing nang natutulog ang kanilang mga anak. Lagi siyang nakabihis ng maayos. Sinusundan siya ni Noel sa mga pagkakataong iyon. Nakikita niyang lumalabas si Roselyn at tumatawid sa kabilang kanto, kung saan naghihintay si Raymond Dulatre, sakay ng motorsiklo. Sa una, pinipigilan pa niya ang sarili, umaasang magigising si Roselyn at ititigil ang pagtataksil. Ngunit sa bawat gabing inuulit-ulit ni Roselyn ang kasalanan, unti-unting naramdaman ni Noel na para siyang sasabog sa galit. Ang pagtataksil ay parang apoy na dahan-dahang sumusunog sa kanyang pagkatao.

Nang dumating ang ikatlong linggo, hindi na niya kayang magpanggap. Noong gabi ng Oktubre 26, 2017, sinundan niyang muli si Roselyn. Mula Pasig, tinahak niya ang daan patungong Cainta gamit ang kanyang taxi. Nakasunod sa liwanag ng tail light ng motorsiklo ni Raymond. Huminto ang dalawa sa isang maliit at tahimik na kalye, sa tabi ng isang karinderya na bukas pa kahit 10 ng gabi. Habang kumakain ang dalawa, nakamasid lang si Noel sa loob ng kanyang taxi. Ang bawat tawanan nila ay parang kutsilyong paulit-ulit na tumatama sa kanyang dibdib. Hindi niya alam kung ilang minuto siyang nakatingin, ngunit sa bawat segundo, nadaragdagan ang apoy sa loob niya. Ang naipong galit ni Noel mula sa mga gabing pagtitiis ay handa na niyang pakawalan.

Nang matapos kumain ang dalawa, napansin niya ang kanilang malambing na mga kilos. Matapos magbayad sa tindera, naglakad ang dalawa palabas ng karinderya. Nang tumawid na ang dalawa sa kabilang kalsada, dito na nagsimulang kumilos si Noel. Umugong ang makina ng taxi. Walang pagdadalawang-isip habang nakikita niyang nakahawak si Roselyn sa braso ng lalaki. Agad niyang pinaharurot ang sasakyan. Isang malakas na pag-arangkada ang umalingawngaw sa kalsada. Sa bilis ng nangyari, ang taxi ay sumalpok mula sa likuran, diretso sa dalawa. Tumilapon si Raymond, bumagsak ilang metro ang layo. Samantalang si Roselyn ay nabuwal sa gitna ng kalsada. Agad na nagsigawan ang mga taong nakasaksi. Huminto ang ibang sasakyan sa paligid. Sa isang iglap, nakita ni Noel ang tanawin ng magkalaguyo, isang eksenang hindi niya kailanman makakalimutan.

Tumigil ang taxi ilang metro mula sa pinangyarihan ng insidente. Sa loob ng sasakyan, nakatulala lang si Noel habang hawak pa rin ang manibela. Nanginginig ang mga daliri. Sa sandaling iyon, parang nawala ang lahat ng ingay sa paligid. Tanging kabog ng kanyang dibdib ang kanyang naririnig. Maya-maya, lumapit ang ilang bystander. May tumawag ng ambulansya; sa loob ng ilang minuto, dumating ito halos kasabay ng patrol. Habang binubuhat ang dalawang katawan papunta sa sasakyang pang-responde, hindi gumalaw si Noel. Hindi rin siya tumakas. Samantala, dumating ang patrol at huminto sa tapat ng taxi ni Noel. Binuksan ng isang pulis ang pinto at hinawakan siya sa balikat. Wala siyang pagtutol. Tahimik siyang bumaba at itinaas ang mga kamay. Sa gabing iyon, natapos sa isang trahedya ang kinikimkim na galit ni Noel. Ang taxi na minsan naging simbolo ng kanyang mga sakripisyo ay naging saksi sa isang malagim na pangyayari.

Kinabukasan, ang balita tungkol sa pagnanasa ay mabilis na nakarating sa kanyang mga anak. Ang suspek, si Noel Paterno, ay agad na nahuli, at ang dalawang biktima, sina Roselyn Paterno, 33-anyos, at Raymond Dulatre, 29-anyos, ay parehong nasawi. Sa imbestigasyon, lumabas na si Noel ay asawa mismo ng babaeng nasagasaan. Ang mga awtoridad ay nagtaka sa unang pagkakataon, ngunit agad din nilang nakita ang motibo matapos ma-review ang CCTV footage mula sa poste ng ilaw sa tapat ng karinderya. Sa video, makikitang ilang minuto munang nakaparada ang taxi bago sumalpok sa dalawang biktima. Sa loob ng istasyon ng pulisya, si Noel ay nananatiling kalmado. Inamin niya ang kanyang motibo sa nagawang kasalanan sa imbestigasyon sa mga kasamahan niya sa terminal. Ilang araw bago ang insidente, naging tahimik at malayo ang loob ni Noel. Madalas niyang banggitin na ayaw na niyang umuwi; may isa pang araw na nakarinig sa kanyang balak na maghiganti.

Habang nagpapatuloy ang imbestigasyon, lumabas ang buong kwento ng pagtataksil. Nalaman ng publiko ang relasyon nina Roselyn at Raymond na nagsimula halos mag-iisang taon na rin. Ang ilan ay nakisimpatya kay Noel, ngunit ang batas ay mananatiling may pangil sa lahat ng mga kasalanan. Nang dalhin ang kaso sa Regional Trial Court, si Noel ay sinampahan ng mabigat na kaso ng pagpatay. Ngunit sa paglilitis, iprinesenta ng depensa ang argumento ng “crime of passion”—ang uri ng krimen na nag-ugat sa matinding emosyon dulot ng pagtataksil. Pinanindigan ni Noel ang kanyang pag-amin, walang halong pagtanggi. Matapos ang halos isang taon ng paglilitis, inilabas ng hukuman ang desisyon. Ayon sa korte, bagama’t malinaw na sinadya ni Noel ang aksyon, kinilala rin ang matinding emosyon na nagtulak sa kanya sa sandaling iyon. Ang kaso ay ibinaba dahil sa “mitigating circumstances” ng “passion and obfuscation.” Hinatulan si Noel Paterno ng 15 taong pagkakakulong, na may karapatang magparol kung makikitaan ng maayos na pag-uugali sa loob ng piitan.

Sa huling araw ng paglilitis, bago siya dalhin sa kulungan, humiling si Noel na makausap ang kanyang mga anak. Sa silid, tahimik silang nagyakapan. Paulit-ulit na humingi ng tawad si Noel sa mga anak. Bagama’t maliliit pa ang mga anak, tila nauunawaan nila ang naging aksyon ng ama, at bago maghiwalay, binigyan nila ito ng mahigpit na yakap. Nanatili ang mga bata sa pamilya ni Noel sa Albay habang pinagsisilbihan niya ang kanyang sentensya, na maluwag niyang tinanggap.

Ang kaso ni Noel Paterno ay nanatiling paalala sa marami na ang kataksilan ay isang mapanganib na laro, dahil maaaring maging kapalit nito ang pagkasira ng pamilya o ng pagkawala ng buhay. Sa huli, parehong naparusahan ang mga may kasalanan. Sina Roselyn at Raymond ay nasa ilalim ng hukay, tahimik na at wala nang pag-asang makapanlokong muli. Samantalang si Noel, bagama’t nasa loob ng bilangguan, ay may pag-asang makalaya at makapiling muli ang kanyang mga anak balang araw. Ang trahedyang ito ay nag-iwan ng marka sa bawat isa, isang malagim na paalala sa kapangyarihan ng galit at ang bigat ng pagtataksil.