Isang Pilipinong seaman ang nagbunyag ng isang karumal-dumal at nakapangingilabot na operasyon sa loob mismo ng isang marangyang cruise ship na naglalayag sa karagatan. Ang kaniyang matinding paghihinala at personal na paghahanap sa isang nawawalang kaibigan ang nag-udyok sa kaniya upang alamin ang katotohanan, at ang kaniyang nadiskubre ay lalong nagpatunay sa masamang ugat ng pandaigdigang sindikato na gumagamit ng malalaking sasakyang pandagat bilang takip sa kanilang iligal at makahayop na gawain. Ang kuwentong ito ay hindi lamang tungkol sa isang nawawalang tao, kundi tungkol sa isang lihim na sadyang inilibing sa ilalim ng asul at malalim na dagat.

Nagsimula ang lahat noong Setyembre ng taong 2015 sakay sa MV Eastern Voyager, isang barkong pang-cruise na sikat sa rutang Singapore patungong Thailand. Si Ricardo Manalang, isang 32-anyos na seaman mula sa Cavite, Pilipinas, ay nagtatrabaho bilang bahagi ng housekeeping crew. Sa kabila ng karangyaan ng barko, mayroon siyang kakaibang pakiramdam dito. Ngunit ang nagpalubag-loob sa kaniya ay ang kaniyang malapit na kaibigan at kasamahan na si Budy Santoso, isang 28-anyos na utility crew mula Indonesia. Kilala si Budy bilang masipag, mabait, at laging may kuwento tungkol sa kaniyang pamilya. Subalit, isang araw, bigla na lamang hindi sumipot si Budy sa kanilang duty.

Nag-alala si Ricardo. Alam niyang hindi basta-basta mag-aalanganin sa trabaho ang kaniyang kaibigan. Nang hanapin niya si Budy sa kaniyang cabin, tumambad sa kaniya ang isang silid na tila hindi nagamit—walang gamit, bakante ang kama, at parang walang nagtagal doon. Mula noon, nagsimulang kumalat ang mga bulong-bulungan. May nagsabing bumaba na raw si Budy sa huling port, subalit walang nakakita sa kaniya. May ilan pang nag-aakala na nag-AWOL (Absent Without Official Leave) lamang ito, ngunit para kay Ricardo, hindi ito kapanipaniwala. Lalo siyang kinabahan nang mapansin niyang marami sa kanilang mga kasamahan ang umiiwas sa kaniya at tila nag-aalangan tuwing siya ay nagtatanong. Halatang may malaking tinatago ang lahat.

Kinagabihan, habang naglilibot si Ricardo, napansin niya ang isang nakapangingilabot na palatandaan: isang bahagyang bakas ng dugo sa sahig, sa isang madilim na sulok ng lower deck malapit sa cargo area. Tila sinubukang linisin ang mantsa, ngunit hindi ito tuluyang naalis. Sa di kalayuan, may mga tauhan ng barko na nakatayo, at may narinig siyang mahihinang usapan. Tumindi ang kutob ni Ricardo—alam niyang hindi lang basta nawala si Budy. Lumakas ang hinala niya na may masamang nangyari, at malamang ay hindi ito ang unang pagkakataon na may tripulanteng naglalaho sa barkong iyon.

Hindi matahimik ang kaniyang loob. Sa loob ng ilang araw, sinubukan niyang maghanap ng karagdagang ebidensya. Nagdesisyon siyang bumaba sa cargo hold, ang lugar kung saan nakaimbak ang mga supply ng barko. Napansin niya ang maraming selyadong lalagyan, ngunit may ilang kahon na hindi namarkahan. Nang tangkain niyang silipin ang label ng isa sa mga ito, isang malamig na boses mula sa security team ng barko ang pumigil sa kaniya. Ang mensahe ay malinaw, kahit walang sigaw: Huwag makialam. Sa puntong iyon, nagdesisyon si Ricardo na mag-ingat. Alam niya na ang pagsisiyasat ay maaaring magdulot ng matinding panganib sa kaniyang sarili, at baka siya na ang susunod na hindi na matagpuan.

Ngunit ang kasindak-sindak na pangyayari ang tuluyang nagpatunay sa kaniyang hinala. Isang madaling araw, habang patapos na ang kaniyang shift, nagpahangin siya sa deck. Napansin niya ang dalawang lalaking miyembro ng crew na hindi niya madalas makita. May buhat silang itim na sako na dahan-dahang inilapit sa gilid ng barko. Maingat siyang nagtago, at nasilayan niya kung paano itinapon ng mga lalaki ang sako sa dagat. Ang malakas na hinala niya ay nagbago at naging isang malagim na katotohanan: may itinago sila, at malamang ay may kaugnayan ito sa pagkawala ng kaniyang kaibigan.

Hindi na nag-aksaya ng oras si Ricardo. Subalit, bago siya kumilos, isang kasamahan na nakasaksi sa nangyari kay Budy ang lumapit sa kaniya. Ayon sa kasamahan, nakita niya si Budy na galing sa restricted area ng lower deck, tila hinahabol ng mga security personnel. Narinig niya ang pagmamakaawa ni Budy na huwag siyang saktan, ngunit kinaladkad ito patungo sa madilim na bahagi malapit sa cargo area at saka sinikmuraan. Iyon na ang huling pagkakataon na nakita at narinig si Budy.

Dahil sa matinding pananagutan sa kaibigan, naglakas-loob si Ricardo na bumalik sa restricted area sa ilalim ng barko. Sa likod ng malalaking drum, may nakita siyang isang makipot na pasilyo patungo sa isang silid. Labis man ang kaba, nagawa niyang buksan ang pinto. Laking gulat niya nang makita niya ang isang grupo ng mga dayuhan—karamihan ay mga babae, may mga lalaki, at mga bata—na nakagapos at may takip sa bibig.

Ang tuluyang nagpatindig-balahibo sa kaniya ay ang isang cold storage sa tabi ng mga biktima, na may nakasulat na mga letra na kapag binasa ay “for transplant.”

Doon niya lubos na napagtanto ang karumal-dumal na iligal na operasyon sa barko. Ang mga taong ito ay dinukot at inihanda upang gawing organ donor para sa mga mayayamang kliyente ng isang sindikatong nagtatago sa anino ng lehitimong cruise ship. Malinaw na sa kaniya kung bakit nawala si Budy at ang iba pang tripulanteng basta na lang naglaho: ang sinumang makatuklas ng sikreto ay tuluyan at mabilis na pinatatahimik.

Mabilis siyang tumakas. Alam niyang kung mahuhuli siya, siya na ang sunod na itatapon sa dagat. Nagtago siya sa isang utility closet at nag-isip ng paraan. Kailangan niyang makatakas sa Port Klang, Malaysia, ang susunod na daungan ng MV Eastern Voyager. Sa loob ng magdamag, naramdaman niyang may mga matang sumusunod sa kaniya, at tila hindi siya iniiwan ng ilang security personnel.

Nang dumaong ang barko, sinubukan ni Ricardo na lumabas sa unloading area. Nakita niyang mahigpit ang seguridad sa gangway. Subalit, nang may grupo ng mga lokal na supplier na pumasok para magdala ng supply, mabilis siyang sumingit sa likod ng isang troly na puno ng kahon. Dahan-dahan siyang gumalaw, sinisikap na hindi gumawa ng tunog.

Sa wakas, nakatapak siya sa lupa. Hindi na siya nag-aksaya ng oras. Diretso siyang tumakbo sa isang grupo ng Malaysian Port Police na nakatayo sa di kalayuan. Halos hindi siya makahinga sa kaba at pagod habang ipinapaliwanag niya ang lahat ng kaniyang nadiskubre—ang iligal na pagkuha ng organ, ang pagpupuslit ng mga tao, at ang pagkawala ng kaniyang kaibigan.

Agad na kumilos ang mga awtoridad. Pinalibutan ng Malaysian Maritime Police ang MV Eastern Voyager. Isang malawakang inspeksyon ang isinagawa, at sa loob ng cargo hold, natuklasan ang grupo ng mga biktima—karamihan ay nagmula sa India, Nepal, at Cambodia. Nahuli ang ilan sa mga kasabwat, kabilang ang ilang tripulante, security personnel, at mismong ilang opisyal ng barko.

Bagama’t hindi tuluyang natutuldukan ang sindikatong nagpapatakbo ng operasyon, na ayon sa ulat ay konektado sa isang malaking grupo mula sa China, nakamit ni Ricardo ang katarungang kaniyang hinahanap para sa kaniyang kaibigan at nagawa ring iligtas ang marami pang biktima. Nang makabalik siya sa Pilipinas, dala niya ang bigat ng mga alaala, ngunit may kapayapaan sa kaniyang puso. Ang kaisipang ito ang nagbigay sa kaniya ng lakas matapos niyang pagdaanan ang isang mapanganib at matinding bangungot na hindi na niya gugustuhing balikan kailanman. Ang kaniyang katapangan ay naging liwanag na bumunyag sa isa sa pinakamadilim na sikreto ng karagatan.