Si Amelia “Lia” Santos ay namuhay sa ilalim ng pretense ng isang perfect marriage. Sa loob ng labing-limang taon, binuo niya at ng kanyang asawang si Marco ang kanilang dream—isang fleet ng delivery trucks at isang logistics company na nagserbisyo sa buong Central Luzon. Si Lia ang brains at finance manager ng negosyo; si Marco ang face at operations head. Habang si Marco ay abala sa site, si Lia naman ay nagpaplano, nagtitipid, at nag secure ng mga asset. Ang symbol ng kanilang tagumpay ay ang kanilang mansion sa isang exclusive subdivision—isang bahay na halos kalahati ng total assets nila.

Ngunit ang success ay may corrupting influence. Nang lumaki ang company at lumawak ang power ni Marco, biglang naglaho ang pagmamahal. Si Marco ay nagkaroon ng affair sa kanyang secretary, si Veronica—isang babaeng mas bata, mas flashy, at mas socially aggressive.

Ang affair ay nagdulot ng painful, public humiliation kay Lia. Si Marco, na dating loving husband, ay naging monster. Binigyan niya si Veronica ng expensive cars, designer jewelry, at monthly allowance na mas malaki pa sa operating cost ng kanilang company.

“Hindi na kita mahal, Lia,” sabi ni Marco isang gabi, ang kanyang boses ay cold at final. “Tingnan mo ang sarili mo. Ikaw ay old-fashioned at boring. Si Veronica? She is my future. She is the face of success.”

“Marco, ang success na ‘yan, ako ang nagtayo!” sigaw ni Lia. “Ang company na ‘yan, half sa akin! Ang bahay na ‘yan, half sa akin!”

Ngumisi si Marco. “Hindi. Everything is mine, Lia. Everything is under my name. Hindi ka marunong makipag deal sa mga lawyer. I own everything.”

Doon, naglabas si Marco ng official document—ang title ng mansion, ang title ng trucks, at ang corporate documents. Lahat ay solely under his name.

“Sige, Lia,” sabi ni Marco, ang kanyang arrogance ay unbearable. “Kunin mo ang mga damit mo. At umalis ka na sa bahay ko. I am filing for annulment. At hinding-hindi ka makakakuha ng single cent.”

Ang shock ni Lia ay napalitan ng pure, cold anger. Walang legal battle na mangyayari. She was wiped out. Si Marco, ang lalaking pinagkatiwalaan niya ng kanyang life, ay robbed siya ng kanyang assets at dignity.

Si Lia ay umalis sa bahay. Hindi siya lumuha. Sa halip, nag-file siya ng suit laban kay Marco. Ngunit ang suit ay simple lang: Emotional Damage at Support. Atty. Veronica Alcantara, ang private lawyer ni Marco, ay tumawa sa courtroom. “Ang claim na ito ay ridiculous, Your Honor. Walang asset ang plaintiff.”

Ang humiliation ni Lia ay complete. Ang money at power ni Marco ay overwhelming.

Ngunit ang hindi alam ni Marco, ang trust ni Lia sa kanya ay limited lang. Si Lia ay hindi isang naive wife. Si Lia ay isang certified public accountant (CPA) at isang brilliant finance manager.

Nang simulan ni Lia ang logistics company, she was ready for anything. Kasama na ang infidelity ni Marco.

Ang real asset ay hindi ang trucks o ang mansion. Ang real asset ay ang patent at corporate title ng logistics system na i-de-develop ni Lia—ang brain ng company.

Sa loob ng labing-limang taon, ang lahat ng assets na binili ni Marco ay under his name. Correct. Ngunit ang source ng capital? Ang source ng capital ay galing sa isang corporation na fully owned ni Lia, ang Santos Financial Services (SFS).

Hindi i-de-declare ni Lia ang SFS bilang business asset nila. Ito ay her private asset mula pa noong pre-marriage. Ang SFS ay hindi operational sa Pilipinas. Ang SFS ay offshore corporation sa Cayman Islands.

Ang million-peso check na binayad ni Lia para sa mansion? Galing sa SFS. Ang million-peso capital para sa trucks? Galing sa SFS. Ang SFS ay loaned ang money kay Marco.

Ang title ni Marco ay real. Ngunit ang title ni Marco ay may lien. He was the debtor.

Ang battle ni Lia ay hindi annulment. Ang battle ni Lia ay foreclosure.

Dumating ang araw ng final decision sa annulment case. Si Marco at Veronica ay naroon, confident. Si Lia at ang kanyang lawyer ay naroon, calm.

“Your Honor,” sabi ni Atty. Veronica, ngumingiti. “Ang annulment ay final. Walang asset ang plaintiff. Ang suit ay frivolous.”

“Your Honor,” sabi ng lawyer ni Lia, tumayo. “Humihingi po kami ng temporary injunction sa annulment. May pending case po kami laban kay Mr. Reyes. Foreclosure.”

Nanlaki ang mga mata ni Marco. “Foreclosure? Kalokohan! Sino ang creditor?!”

“Ang creditor, Mr. Reyes,” sabi ng lawyer ni Lia, “ay Santos Financial Services (SFS). Ang offshore corporation na nag loan sa’yo ng capital para sa trucks at mansion.”

Si Marco ay nalula. “Wala akong deal sa SFS!”

“Mayroon po,” sabi ng lawyer ni Lia. “Ang wife mo ang sole owner ng SFS. At she signed a contract with SFS.”

“Ito ay fraud!” sigaw ni Marco. “Ginamit mo ang corporate veil!”

“Hindi fraud, Mr. Reyes,” sabi ni Lia, tumayo. “Ito ay due diligence. Ang loan ay payable sa loob ng five years. It’s due now. Ang interest ay compounded. Ang mansion at trucks ay foreclosed na.”

Ang shock sa courtroom ay electric. Ang husband na nag title ng lahat ay debtor ng kanyang asawa.

Si Marco ay wiped out. Ang mansion at trucks ay foreclosed ng SFS. Si Lia ay owner ng lahat.

Si Marco, na nag file ng annulment para i-dump si Lia, ay homeless at jobless.

Si Veronica ay tumalikod kay Marco. “Hindi ka na rich? Wala akong time para sa mga poor man.”

Si Lia ay nanalo. Hindi lang ang asset, kundi ang dignity niya. Ang husband niya, na nag title ng lahat, ay natigilan sa real owner.

Ang title ni Marco ay fake. Ang title ni Lia ay real. Para sa iyo, mas matindi ba ang fraud ni Marco, o ang master planning ni Lia? At kung ikaw si Lia, i-foreclose mo ba ang mansion at ibenta ito, o i-donate mo ito sa charity? Hinihintay namin ang inyong saloobin sa comments.