Disyembre ng taong 2015 nang mabalot ng nakabibinging katahimikan ang isang lumang bahay sa Cainta, Rizal, isang katahimikan na tila nagbabadya ng isang malaking unos na paparating sa buhay ng pamilyang naninirahan doon.

Sa likod ng mga saradong pinto ay ang kwento ni Elmer, isang 35-anyos na dating construction worker na naging technician, na tahimik na nagtiis sa loob ng mahabang panahon sa ilalim ng pamumuna ng kanyang biyanan na si Editha.

Mula pa sa simula ay hindi boto si Editha kay Elmer para sa kanyang anak na si Maris, isang empleyado ng bangko, dahil sa mababang antas ng pinag-aralan nito at simpleng trabaho, na madalas niyang ipamukha sa lalaki sa pamamagitan ng masasakit na salita at parinig na siya ay walang mararating at pabigat lamang.

Sa kabila ng pagsisikap ni Elmer na maging mabuting asawa at ang pagtitiis na manirahan sa puder ng biyanan, tila naging bulag at bingi ang mga tao sa paligid niya sa kanyang mga sakripisyo, lalo na nang magsimulang manlamig ang pakikitungo ng kanyang asawang si Maris na unti-unting nahulog sa impluwensya ng ina na humanap ng lalakeng mas may sinasabi sa buhay.

Ang mga hinala ni Elmer ay nagsimulang mabuo nang mapansin niya ang pagbabago sa ikinikilos ng kanyang asawa, na naging mailap, laging mainit ang ulo, at tila wala na ang isip sa kanilang tahanan.

Sa kagustuhang malaman ang katotohanan, sinundan niya ito isang araw at doon ay gumuho ang kanyang mundo nang makita niya ang pagsakay nito sa kotse ng ibang lalaki, isang eksena na nagkumpirma sa kanyang pinakamasakit na kutob na may namamagitan nang iba sa kanyang misis.

Sa halip na humingi ng tawad nang komprontahin siya, si Elmer pa ang binaligtad at pinalayas sa bahay na tila ba siya ang may kasalanan sa lahat ng pagkukulang, isang pangyayari na sinabayan pa ng masakit na balita ng pagpanaw ng kanyang ama sa probinsya na hindi man lang niya madalaw dahil sa kawalan ng pera at suporta mula sa pamilyang pinagsilbihan niya.

Umalis si Elmer na luhaan at dala lamang ang isang backpack, at sa paningin nina Maris at Editha, tuluyan na silang nakalaya sa kanya, ngunit lingid sa kanilang kaalaman, ang lalaking inakala nilang umuwi na sa probinsya ay nanatili lamang sa paligid, nagmamasid, at naghihintay ng tamang pagkakataon habang ang sakit sa kanyang dibdib ay unti-unting napapalitan ng matinding poot.

Isang gabi noong Nobyembre 2016, mahigit dalawang buwan matapos siyang palayasin, bumalik si Elmer sa bahay hindi upang makipag-ayos kundi upang tapusin ang gumugulo sa kanyang isipan, gamit ang kanyang kabisado sa pasikot-sikot ng bahay ay dumaan siya sa likod na bahagi kung saan sira ang bintana at tahimik na pumasok habang wala ang biyanan at nasa loob ang kanyang asawa kasama ang ibang lalaki.

Ang gabing iyon ay naging saksi sa isang pangyayaring yumanig sa buong komunidad nang marinig ang mga sigaw mula sa kwarto sa itaas, kung saan nadatnan ni Elmer ang isang tagpo na dumurog sa kanyang pagkalalaki at nagtulak sa kanya upang magdilim ang paningin at gawin ang isang bagay na hindi inaasahan ng sinuman.

Nang dumating ang mga awtoridad at ang biyanan na si Editha, huli na ang lahat at tanging pagsisisi na lamang ang naiwan sa matandang babae habang nakikita ang naging bunga ng kanyang pangmamaliit at panghihimasok sa buhay mag-asawa ng kanyang anak, samantalang si Elmer naman ay payapang sumuko sa mga pulis bitbit ang bigat ng nangyaring trahedya na tumapos sa kwento ng kanilang pag-ibig.

Ang kasong ito ay naging usap-usapan hindi lamang dahil sa tindi ng pangyayari kundi dahil sa naging hatol ng korte, kung saan sa halip na mabulok sa kulungan ay pinalad si Elmer na mapatawan lamang ng “Destierro” sa ilalim ng Article 247 ng Revised Penal Code, isang batas na nagbibigay ng proteksyon sa mga asawang nakahuli sa akto ng pagtataksil ng kanilang kabiyak.

Dahil napatunayan na ang krimen ay udyok ng matinding bugso ng damdamin dulot ng pagkakadiskubre sa pagtataksil, hindi siya ikinulong kundi pinagbawalan lamang na bumalik o lumapit sa lugar na pinangyarihan ng insidente sa loob ng itinakdang panahon.

Sa huli, si Elmer ay bumalik sa probinsya upang magsimula ng bagong buhay nang tahimik at malayo sa mapapait na alaala, habang ang kanyang biyanan ay naiwan sa malaking bahay na puno ng pagsisisi at pangungulila, isang mapait na leksyon na minsan, ang labis na panghuhusga at pagtulak sa isang tao sa kanyang hangganan ay maaaring magbunga ng isang wakas na walang sinuman ang nagnanais na masaksihan.