Ang araw na iyon sa presscon ay hindi tulad ng inaasahan ng publiko. Ang simula ay tahimik, tila ordinaryong briefing sa Malacañang: mga cameraman naka-standby, mga reporter nakahanda sa kanilang mga notepad, at ang mga staff ay maayos ang paglalakad, dala ang mga files at folders. Ngunit may isang envelope na biglang nagbago ng lahat—hawak ng isang miyembro ng kampo ni Romualdez, may lihim na dokumento na tila may bigat na hindi kayang ipaliwanag ng ordinaryong papel. Ang bawat mata sa silid ay nakatutok, ramdam ang tensyon sa hangin, at bawat galaw ng hawak na envelope ay parang may senyales ng paparating na revelation.

Pagkapasok ng kampo ni Romualdez sa presscon, ramdam agad ang kakaibang determinasyon at sigla sa kanilang lider. Hindi tulad ng nakasanayan, may hawak silang confidential memo at ilang video clips na tila may kakayahang baguhin ang pananaw ng publiko. Ang mga cameraman ay agad nag-adjust ng lente, habang ang mga reporter ay huminto sa pagsusulat para tingnan ang mga inilalapit na dokumento. May insider na nagbulong, “Ito na ang dokumentong matagal na nilang tinatago. Kapag lumabas, iba ang magiging kulay ng buong senaryo.”

Mabilis na nagsimula ang presscon, ngunit sa bawat tanong ay ramdam ang bigat ng bawat sagot. Ang mga tanong ay malalim, probing, at may kasamang direktang implication. Nang marinig ng publiko ang unang linya mula sa kampo ni Romualdez, napalingon ang isa pang opisyal, bahagyang napangiti si Marcos Jr, na tila may sarcasm at subtle na warning sa tono ng kanyang ngiti. Ngunit hindi iyon nagtagal, dahil ang isa pang tanong ay tumama nang direkta sa pinaka-sensitive na isyu: ang alleged “actuall cash flow” sa Malera, na pinaniniwalaang hindi inaasahan ng sinuman sa presscon.

Sa sandaling iyon, ang pressure sa silid ay tumaas. Dalawang opisyal ang napa-utal sa harap ng camera, ang isa ay muntik nang matapon ang kanyang kape sa pagkagulat, at ang mga staff ay halos hindi makagalaw sa kanilang kinatatayuan. May bulong mula sa likod ng room: “Huwag ipakita… hindi pa dapat…” ngunit huli na—nakuhanan ng lens ang bawat galaw at bawat titig. Ang reaction ng bawat opisyal ay hindi na mapigil: may kumapit sa mesa, may sumigaw nang pabulong, at may isa pang nagulat sa unang reveal ng leaked video clips.

Habang naglalabas ng documents, isang confidential memo ang nagpakita ng pangalan ng mga taong involved sa alleged cash flow. Ang mga pangalan ay hindi inaasahan, at ayon sa fictional insider na nakaupo sa gilid ng panel, “’Yon ang linya na tumama sa pinakadelikadong isyu. Ang bawat galaw, bawat reaction, ay hindi maipaliwanag—tila lahat ay ramdam ang bigat ng moment.”

Isa pang shocking development: may video clip na biglang inilabas, na ipinapakita ang supposedly actual entry ng pera sa Malera. Ang mga opisyal na dati’y kalmado ay biglang napa-utal, may isang staff na nagtakbo para pigilan ang live feed, at may bulong na nagsabi: “Hindi pa dapat makita ng publiko.” Ngunit huli na, ang camera ay nakasakay sa bawat detalye, bawat action. Ang clip ay nagpapakita ng coordinated movement ng pera at personnel, na sa narrative ng story na ito ay sapat para mag-create ng scandalous buzz.

Ang presscon ay naging isang political thriller na halos hindi makontrol. Ang mga reporter ay nagtatanong ng mas probing, ang mga cameraman ay nagsusumikap upang makuha ang bawat angle, at ang bawat statement ay may malalim na implication. Ang pinakamalaking eksena ay nang si Marcos Jr ay nagbigay ng subtle banat kay Imee Marcos, na kahit hindi direktang accusation, ay ramdam ng lahat sa tono ng boses, sa ngiti, at sa titig. Ang reaksyon ni Imee Marcos ay malinaw: muntik nang sumagot ngunit pinigilan ang sarili, at ang tension sa silid ay umabot sa punto na halos maramdaman ng lahat.

Pagkatapos ng presscon, ang hallway ay puno ng bulung-bulungan. May insider na nagsabi: may tawag si Romualdez sa isang mysterious figure na tumagal ng labinlima hanggang dalawampung minuto. Ayon sa kwento, iyon daw ang tawag na magpapatuloy sa drama sa susunod na araw. May ibang insider na nagbulong, “Kung lumabas ’yan sa media, tapos na ang maraming plano.”

Sa loob ng ilang araw, nagbago ang political landscape. Ang mga opisyal ay mas maingat, ang mga staff ay hindi makapagsalita nang malakas, at ang media ay patuloy na nagbabantay, naghihintay ng kahit anong leak. Ang envelope at memo ay na-archive sa vault, ngunit ang epekto nito ay ramdam sa bawat sulok ng palasyo—mga mukha ng opisyal na bahagyang namutla, mga ngiti na pilit at may halong kaba, at mga mata ng publiko na hindi makapaniwala sa nangyari.

May mga pabulong rin na lumabas sa social media—fictional accounts lamang sa narrative na ito—na nagsasabing may pangalawang batch ng documents na paparating, at ang susunod na revelation ay mas malaki, mas shocking, at maaaring magpabago sa buong political dynamic. Ang suspense ay tumaas, at bawat galaw ng kampo ni Romualdez at Marcos Jr ay sinusuri ng mabuti ng publiko at media.

Sa huli, isang malinaw na tanong ang nananatili: hanggang kailan maitataas ang suspense bago lumabas ang susunod na revelation? Ang presscon na ito ay hindi lamang simpleng Q&A; ito ay isang unfolding drama, isang political thriller na halos maabot ang puso at isipan ng bawat nakasaksi. Ang envelope, memo, at video clip ay nai-archive sa vault, ngunit ang tensyon, ang suspense, at ang hindi masagot na mga tanong ay nananatiling buhay sa isip ng lahat.

At iyon ang naiwan sa bawat mata na nakakita: isang presscon na nagbukas ng lihim, nagpakita ng tension, at nag-iwan ng cliffhanger na tiyak ay hihintayin ng publiko sa susunod na kabanata ng political saga.