Sa bawat kuwento ng matinding paghihirap, may nakatagong pag-asa at kabutihan. Subalit, mayroon ding mga kabanata ng kalupitan at pagtalikod sa obligasyon na nakakapunit ng damdamin. Ito ang tila baligtad na kapalaran ni Nanay, isang matanda at bulag na ina na nag-viral kamakailan matapos siyang makita na nag-iikot-ikot sa mga lansangan—naghahanap ng kaunting limos para lamang may mailuto. Ang masakit na katotohanan? Siya ay hinahayaan umanong manlimos ng kanyang mga anak na, nakakalungkot isipin, ay tanging pera lang ang gusto mula sa kanya.

Ang insidenteng ito, na ibinahagi ng isang naantig na motorista na si Jham Reblando, ay naglantad ng isang kasuklam-suklam na realidad tungkol sa pag-abandona at pagtalikod sa pamilya, lalo na sa panahon kung kailan pinakamahirap ang buhay.

Ang Pagtatawid sa Dilim: Isang Sakripisyong Walang Katapusan
Nagsimula ang lahat sa isang abalang kalsada. Napansin ni Reblando na bumagal ang takbo ng mga sasakyan. Ang dahilan: isang matandang babae na dahan-dahang tumatawid, pilit na hinahanap ang kanyang daan sa gitna ng panganib.

Bilang isang motorista na may malasakit, agad siyang bumaba at inalalayan ang matanda. Ngunit doon niya natuklasan ang nakakabiglang katotohanan ng kalagayan ng matanda. Ang tanging nakita at narinig ni Reblando ay nagdulot ng matinding emosyon: “Kaya pala ang bagal umandar dahil kay nanay. Mangiyak-ngiyak ako ng lapitan ko ang lola at ng maaninagan ko ang mukha nya nakapikit ang dalawa nyang mata. Tanging dilim lang ang nakikita nya,” saad ni Reblando.

Ang matanda, sa kabila ng kanyang kapansanan at edad, ay pilit na nagtatrabaho. Hindi siya naglilimos para sa luho. Ang tanging hinihingi niya ay ang pinakapangunahing pangangailangan ng buhay: pambili ng bigas. Nag-iikot siya sa lansangan, pilit na nakikipagsapalaran sa dilim at panganib, hindi para sa sarili kundi para sa tila walang katapusang obligasyon sa pamilya.

Ang ‘Malungkot na Pahayag’: Isang Pamilyang Nagtaksil
Ang pagiging bulag ni Nanay ay isang pambihirang kapansanan na nangangailangan ng labis na pangangalaga. Subalit, ang tadhana ni Nanay ay tila binaligtad ng kanyang sariling pamilya. Ibinunyag niya na mayroon siyang dalawang anak—isang babae at isang lalaki—na “kapwa malalaki na.”

Ang inaasahan ni Reblando at ng sinuman ay ang samahan at alalayan si Nanay ng kanyang mga anak sa bawat pagtawid at paghiling. Kaya naman, nang tanungin ni Reblando kung bakit siya nag-iisa at bakit hindi siya sinasamahan ng kanyang mga anak, ang matanda ay nagbigay ng isang napakapait na sagot: “Ang gusto lang nila pera.”

Ang mga salitang ito ay hindi lamang naglalarawan ng pagkakabaon sa kahirapan; naglalarawan din ito ng kalupitan ng mga anak na pinipili ang materyal na bagay kaysa sa kanilang ina. Ang bulag na ina ay naging tanging pinagkukunan nila ng pera, hinahayaan siyang mamalimos sa dilim para lamang may maibigay sa kanila.

Dahil sa matinding pagdududa, ipinaliwanag ni Reblando na ipinatago niya sa matanda ang perang ibinigay niya “kasi malamang kukunin lang ng anak nya yun.” Ang pagdududa ni Reblando ay agad na naging katotohanan nang matunton niya ang looban kung saan nakatira si Nanay.

“Ng matunton ko ang looban tinanong ko kung taga doon ba si nanay at sumagot ang mga tao oo daw at isa pala s mga anak nya ang napagtanungan ko s may tindahan may hawak na delata,” dagdag ni Reblando.

Isipin ang tagpo: ang bulag na ina ay nakikipagsapalaran sa kalsada para sa kaunting barya, habang ang isa sa kanyang mga anak, na dapat sana’y nag-aalaga sa kanya, ay nasa loob lang ng looban, may hawak na delata—ang pera ay tila ginamit na, ngunit ang ina ay pinabayaan.

Isang Hamon sa Konsensya at Puso
Ang kuwento ni Nanay ay isang malalim na paghahanap sa kaluluwa ng ating lipunan at sa halaga ng pamilya. Ang pag-aalaga sa mga magulang, lalo na sa kanilang katandaan at kapansanan, ay isang sagradong obligasyon na tinalikuran ng kanyang mga anak. Ang kanilang aksyon ay nagpapahiwatig na mas mahalaga sa kanila ang instant na ginhawa o ang “pera” kaysa sa dignidad at kaligtasan ng kanilang ina.

Ang pag-viral ng kuwentong ito ay hindi lamang nagdulot ng pag-antig at awa, kundi ng matinding galit sa mga anak na ito. Ang insidente ay isang hamon sa konsensya ng bawat isa: Gaano katindi ang kahirapan kung ang isang anak ay pipiliing pabayaan ang bulag niyang ina na manlimos sa kalsada?

Si Jham Reblando, ang netizen na naglantad ng kuwentong ito, ay nagpakita ng kabutihang-loob na dapat tularan. Ang kanyang paglingap ay nagbigay ng pansamantalang ginhawa kay Nanay. Ngunit ang pangmatagalang solusyon ay nakasalalay sa mga anak na ito—kung kailan sila magigising sa katotohanan ng kanilang pagtalikod.

Ang kuwento ni Nanay ay nagpapaalala sa atin na ang pag-aalaga sa mga magulang ay hindi usapin ng pera, kundi ng pagmamahal, utang na loob, at karangalan. Sana ang kuwentong ito ay maging simula ng isang pagbabago, kung saan si Nanay ay makakatanggap ng tamang pangangalaga na karapat-dapat para sa isang inang nagbigay ng buhay.