Sa isang iglap, ang marangyang buhay na may mango shake, imported chocolates, at tatlong katulong na nag-aagawan sa pagsilbi sa kanya ay naglaho. Nagising si Ingrid de la Peña mula sa isang magandang panaginip, pabalik sa malupit na realidad: ang maingay at nanginginig na electric fan, ang maliit na apartment, at ang katotohanang huli na naman siya sa paggising. Ang buhay na dati niyang tinatamasa ay naging isang malayong alaala na lamang.

Naulila nang maaga at naiwang baon sa utang ng mga magulang, si Ingrid ay nabubuhay na lang sa pagla-live selling ng mga phone case at Korean skincare, kung saan ang tatlo niyang viewers ay kabilang pa ang matulungin niyang kapitbahay na si Aling Bebang. Si Aling Bebang, na siyang nag-abot sa kanya ng ininit na adobong paa ng manok para may makain siya.

Habang nginunguya ang realidad kasabay ng agahan, ang kanyang social media feed ay puno ng tagumpay ng iba. Ang dating kaklaseng si Mika na may bagong condo sa BGC, at si Andrea na lumilipad patungong Paris. “Sana all, Lord,” bulong niya sa sarili, habang tinitingnan ang sariling repleksyon sa salamin—may eyebags, tagihawat, at tuyong labi. Mahirap magpaganda kapag walang pera.

Sa bawat araw na lumilipas, ang pakiramdam ng pag-iisa at kalungkutan ay lalong tumitindi. Sa isang pagtatangka na takasan ang lahat, nagdesisyon siyang magpalamig sa mall. Doon, isang promo ang pumukaw sa kanyang atensyon: “Spin and Win a washing machine or a trip to Hong Kong.” Ang kailangan niya lang ay ang P500 na halaga ng detergent para sa dalawang raffle entry. Ang pangarap niya: ang washing machine, ang second prize.

Ngunit ang mall trip na iyon ay hindi lang tungkol sa raffle. Habang nasa elevator, sa kanyang pagkadulas, isang estranghero ang mabilis na sumalo sa kanya. Ang kaso, sa hindi inaasahang pagkakataon, ang kamay ng lalaki ay lumapat mismo sa kanyang dibdib.

“Hoy! Bakit mo ako hinawakan? Dinakot mo!” sigaw ni Ingrid, namumula sa galit at hiya.

“Miss, kalma lang. Tinulungan lang kita,” depensa ng lalaki, na halatang nagulat.

Ang pagtatalo ay nauwi sa pag-walkout ni Ingrid, ngunit bago pa siya makalayo, narinig niya ang bulungan: “Si Sir Liam, ‘yun ‘ba? Yung CEO ng mall.” Ang lalaking pinagbintangan niyang “manyakis” ay walang iba kundi si Liam Vergara, ang may-ari ng mismong mall na kinatatayuan niya.

Ilang araw ang lumipas, isang tawag ang gumulat kay Ingrid. Siya ang nanalo sa raffle. Pero hindi ang inaasam niyang washing machine, kundi ang first prize: isang all-expense-paid trip sa Hong Kong. At hindi lang iyon, may kasama siyang “celebrity travel partner,” ang matagal na niyang crush na si Lance Javier. Bigla, ang pagkadismaya ay napalitan ng kilig.

Subalit, ang tadhana ay tila mapaglaro. Sa mismong araw ng awarding, isang panibagong balde ng malamig na tubig ang ibinuhos sa kanya. Hindi makakarating si Lance Javier. Ang papalit bilang kanyang travel partner? Walang iba kundi ang CEO na si Liam Vergara. Ang ngiti ni Ingrid ay naging pilit habang hawak ang malaking premyo, katabi ang lalaking gusto niyang sampalin. Ang trip na sana ay pantasya ay naging isang bangungot.

Parang hindi pa sapat ang gulo, isa pang rebelasyon ang yumanig sa mundo ni Ingrid. Isang abogado ang kumontak sa kanya. May naiwang mana ang kanyang mga magulang: limang milyong piso at isang house and lot sa Batangas. Ngunit may isang nakakalokang kondisyon.

“Makukuha mo lamang ang mana,” paliwanag ng abogado, “kapag kasal ka na.”

Natawa si Ingrid sa kabaliwan ng sitwasyon. “Attorney, wala bang ibang paraan? Saan naman ako hahanap ng asawa ngayon?”

Ang kanyang desperadong paghahanap ng mapapangasawa ay nagsimula sa dating apps. Ang una niyang naka-date, si Mark, isang “crypto trader” na mas interesado sa pagbagsak ng coin nito kaysa sa kanya, at sinubukang hikayatin siyang mag-invest. Mabilis siyang tumakas, at sa kanyang paglabas, namataan niya si Liam sa sulok ng cafe, tahimik na nagmamasid.

Ang pangalawang date, si Carlo, na “family-oriented,” ay nagdala ng chaperone: ang kanyang ina. Ang date ay naging isang interogasyon, kumpleto sa selfie para sa family group chat at pilit na paghalik sa pisngi para “sweet.” Muli, tumakas si Ingrid, pakiramdam niya ay mas kawawa pa siya kaysa sa kawawang si Carlo na “under de saya.”

Sa gitna ng kanyang pagkabigo, palagi niyang nakakasalubong si Liam Vergara. Sa cafe, sa McDo, sa parking lot. “Stalker ka ba? Sinusundan mo ba ako?” akusa niya rito.

“Ang dami mong binibintang sa akin,” sagot ni Liam, na tila naiinis. “Nung una manyakis, ngayon stalker.”

Sa puntong iyon, isang desperadong ideya ang pumasok sa isip ni Ingrid. Tinitigan niya ang CEO at walang paligoy-ligoy na sinabi, “Pakasal tayo.”

Ipinaliwanag niya ang sitwasyon: isang pekeng kasal para sa mana, na may mahigpit na patakaran. “Rule number one: Walang halikan. Rule number two: Walang sharing ng bed.”

Ang ikinagulat niya, ang naging sagot ni Liam ay isang mabilis at desididong, “Sige, magpakasal tayo.”

Sa kanilang “negosasyon” sa isang mamahaling restaurant, habang abala si Ingrid sa pagsusulat ng mga patakaran, bigla na lang siyang hinalikan ni Liam sa mga labi.

“Ayoko sa rules mo,” sabi ni Liam na may ngisi. “Gusto kong mag-benefit sa kasunduang ‘to. Ikaw, makukuha mo ang mana mo. At ako, mamahalin ang asawa ko.” Doon, sinuotan siya nito ng isang mamahaling singsing. Si Ingrid, na akala niya ay siya ang namimilit, ay naramdamang siya pala ang napasubo.

Ang kasal ay naging mabilis at magarbo. Isang tunay na kasalan. Lumipat si Ingrid sa bahay na minana niya sa Batangas, at sa ikinagulat niya, sumunod si Liam. Iginiit nitong kung nasaan ang asawa niya, doon siya. Ang CEO ng malaking mall ay walang reklamong bumiyahe araw-araw, o di kaya ay sumasama pa kay Ingrid sa pagde-deliver ng kanyang mga online orders.

Ang supladong CEO ay naging isang maaalaga at selosong asawa. Binabakuran siya mula sa mga delivery rider at iba pang kliyente. “Seloso ako,” pag-amin ni Liam. “Ang ganda mo eh. Araw-araw padagdag ng padagdag ang kagandahan mo. Nahihirapan na ako.”

Isang gabi, sa wakas ay hinayaan ni Ingrid si Liam na tumabi sa kanyang kama. Doon, lumabas ang pinakamatinding sikreto.

“Hindi mo pa rin ba ako naalala, mahal ko?” tanong ni Liam.

Ang buong katotohanan ay lumabas. Si Liam ay ang kanyang kababata. Isang batang lalaki na dati niyang kalaro, na madalas saktan ng lasenggong ama. Si Ingrid ang tanging umiiyak para sa kanya noon. Nang siya ay ampunin ng mayamang pamilya Vergara, si Ingrid pa rin ang hinahanap ng kanyang puso.

Ang lahat ay isang plano. Nang makita ni Liam si Ingrid na sumali sa raffle, sinadya niyang manalo ito ng first prize. Kinansela niya ang pinsan niyang si Lance para siya ang makasama. Ang “aksidente” sa elevator, ang mga “random” na pagkikita sa cafe at McDo—lahat ay sinadya. Si Liam ay matagal nang “naka-stalk” sa kanya, naghahanap ng tamang tiyempo.

“Mahal lang talaga kita,” pag-amin ni Liam, habang yakap siya.

Si Ingrid, na puno ng luha, ay napatawa na lang sa kalokohan ng lalaki. Ang buong akala niya ay isa siyang desperadang naghahanap ng asawa para sa mana; ang hindi niya alam, siya pala ang matagal nang pangarap ng isang CEO na gagawin ang lahat para makuha siya.

Ang kwento ni Ingrid ay isang paalala na ang tadhanang inaakala nating istorbo—isang lalaking napagkamalang manyakis—ay maaaring siya palang sagot sa mga panalanging matagal nang hindi natutupad.