Si Maya ay isang simpleng babae na nangarap lang ng isang masayang pamilya. Nang makilala niya si Gary, ang kaisa-isang tagapagmana ng Delos Santos Group of Companies, akala niya ay natagpuan na niya ang kanyang prinsipe. Noong una, napakabait ni Gary. Ibinibigay nito ang lahat ng luho at pagmamahal. Ngunit nang makasal sila at mabuntis si Maya, doon na lumabas ang tunay na kulay ng lalaki. Si Gary ay seloso, mainitin ang ulo, at mapanakit. Dahil takot si Maya na masira ang pamilya at dahil na rin sa kahihiyan na galing siya sa mahirap na pamilya, tiniis niya ang lahat. Ang akala ng mga tao, lalo na ng kanilang mga kaibigan, ay napakaswerte ni Maya dahil nakatira siya sa mansion at may asawang gwapo at mayaman. Hindi nila alam, gabi-gabi ay umiiyak si Maya sa sakit ng katawan at damdamin.

Isang umaga, ang araw ng ika-60 kaarawan ni Don Arturo, ang amang Chairman ni Gary, nagising ang lalaki na mainit ang ulo. Nagmamadali si Maya na ipagtimpla ito ng kape kahit na hirap na siyang kumilos dahil sa laki ng kanyang tiyan. Pitong buwan na siyang nagdadalang-tao sa kanilang panganay. Nang maiabot niya ang kape kay Gary, napangiwi ang lalaki matapos sumimsim. “Ano ba ‘to?! Ang lamig-lamig! Tanga ka ba? Simpleng kape hindi mo magawa nang tama?!” sigaw ni Gary sabay hagis ng tasa sa pader. Nabigla si Maya at napaatras. “Sorry, Mahal, papalitan ko na lang,” nanginginig niyang sagot. Pero hindi nakuntento si Gary. Sa tindi ng galit, nilapitan niya si Maya at walang awang tinadyakan sa tagiliran. “Palamunin ka lang dito, wala ka pang silbi!”

Napahagulgol si Maya at napaluhod sa sahig, sapo-sapo ang kanyang tiyan. “Aray ko! Gary, ang anak natin! Maawa ka!” sigaw ni Maya. Nanlilisik ang mga mata ni Gary, pero nang makita niyang namimilipit sa sakit ang asawa, tila natauhan siya nang kaunti—hindi dahil sa awa, kundi dahil sa takot na baka may makahalata sa party mamaya. “Tumayo ka diyan! Huwag kang mag-inarte. Siguraduhin mong maayos ka mamaya sa birthday ni Dad. Kapag may napansin silang mali sa’yo, lagot ka sa akin pag-uwi.” Iniwan ni Gary si Maya na umiiyak sa sahig, habang pilit na hinihimas ang kanyang tiyan, nagdarasal na sana ay ligtas ang sanggol.

Kinagabihan, sa grand ballroom ng hotel na pag-aari ng pamilya, nagtipon-tipon ang mga mayayaman at kilalang personalidad. Nandoon ang mga business partners, pulitiko, at mga kamag-anak. Dumating sina Gary at Maya. Si Gary ay naka-suit at puno ng kumpiyansa, habang si Maya ay naka-long gown na itinatago ang mga pasa sa kanyang katawan. Makapal ang make-up ni Maya para takpan ang pamumutla at ang bakas ng iyak. Pilit siyang ngumingiti sa bawat bumabati, pero sa bawat hakbang niya, kumikirot ang kanyang tagiliran kung saan siya tinamaan ng sapatos ng asawa. Mahigpit ang hawak ni Gary sa kanyang bewang, na sa tingin ng iba ay lambing, pero sa totoo ay diin ng pagbabanta. “Umurong ka, ngumiti ka,” bulong ni Gary sa tenga niya.

Lumapit sila sa mesa ni Don Arturo. Ang Chairman ay kilala sa pagiging istrikto at prangka, pero may prinsipyo. Tiningnan niya ang mag-asawa. “Happy Birthday, Dad,” bati ni Gary sabay yakap sa ama. “Mano po, Dad,” bati naman ni Maya, na medyo napangiwi nang yumuko siya dahil sa sakit ng kanyang katawan. Napansin iyon ni Don Arturo. Matalas ang mata ng matanda. Napansin din niya ang panginginig ng kamay ni Maya at ang takot sa mga mata nito tuwing titingin kay Gary. Pero hindi muna kumibo ang Chairman. Pinaupo niya ang mga ito sa kanyang tabi. Habang kumakain, hindi makagalaw nang maayos si Maya. Nahihirapan siyang abutin ang tubig. Nang subukan niyang kunin ang baso, nabitiwan niya ito dahil sa biglang kirot sa kanyang tiyan. Nabagsak ang baso at nabasag.

Napatingin ang lahat sa kanila. Agad na namula sa galit si Gary. Sa harap ng maraming tao, hindi niya napigilan ang kanyang ugali. “Ano ba yan, Maya?! Napaka-clumsy mo talaga! Nakakahiya ka!” asik ni Gary habang dinuduro ang asawa. Naluha si Maya sa hiya. “S-sorry, hindi ko sinasadya,” bulong niya. Akmang hahawakan ni Gary ang braso ni Maya nang madiin nang biglang humampas ang kamay ni Don Arturo sa mesa. “ENOUGH!” Ang boses ng Chairman ay parang kulog na nagpatahimik sa buong ballroom. Tumigil ang musika. Tumigil ang mga nagkukwentuhan. Lahat ay nakatingin sa main table.

Tumayo si Don Arturo. Ang akala ni Gary ay kakampihan siya ng ama dahil napahiya sila sa mga bisita. “Dad, pasensya na. Itong si Maya kasi, tatanga-tanga, hindi nag-iingat,” sumbong pa ni Gary, naghahanap ng kakampi. Dahan-dahang lumapit si Don Arturo kay Maya. “Hija, tumayo ka,” malumanay na utos ng matanda. Dahan-dahang tumayo si Maya, hawak ang kanyang tiyan. Humarap si Don Arturo kay Gary. “Gary, anak kita. Ibinigay ko sa’yo ang lahat. Pinag-aral kita sa pinakamagandang paaralan, ibinigay ko sa’yo ang posisyon sa kumpanya. Pero may isa akong hindi naituro sa’yo… ang maging TAO.”

Naguluhan si Gary. “Dad? Anong ibig mong sabihin?” Tinitigan ni Don Arturo ang anak, puno ng dismaya at galit. “Akala mo ba bulag ako? Akala mo ba hindi ko nakikita ang nangyayari sa loob ng pamamahay niyo?” May inilabas na cellphone si Don Arturo at ipinakita sa malaking screen sa stage. Konektado ito sa CCTV ng bahay nina Gary. Sa screen, kitang-kita ng lahat ng bisita ang footage kaninang umaga—kung paano sigawan, murahin, at sa huli, ang malupit na pagtadyak ni Gary sa tiyan ng buntis niyang asawa.

Napahiyaw ang mga bisita sa gulat at horror. “Oh my God!” sigaw ng isang ginang. “Walang hiya!” sigaw ng isa pa. Namutla si Gary. Parang binuhusan siya ng malamig na tubig. Hindi niya alam na may access ang ama niya sa security system ng bahay nila. “Dad… let me explain… mainit lang ulo ko…” katwiran ni Gary.

Isang malakas na sampal ang dumapo sa mukha ni Gary mula sa kanyang ama. “Walang paliwanag sa pananakit ng babae! Lalo na at asawa mo siya! Lalo na at dinadala niya ang apo ko!” Sigaw ni Don Arturo na nanggigil. “Napakalaki mong duwag! Ang lalaking nananakit ng babae ay hindi lalaki, kundi isang hayop!” Lumapit si Don Arturo kay Maya at inalalayan ito. “Patawarin mo ako, Hija, kung pinalaki ko ang halimaw na ito. Patawarin mo ako kung hindi ko agad nalaman.” Umiyak na nang tuluyan si Maya at niyakap ang biyenan.

Humarap muli si Don Arturo sa lahat at gumawa ng anunsyo na yumanig sa mundo ni Gary. “Sa gabing ito, tinatanggalan ko ng karapatan si Gary Delos Santos bilang anak ko at tagapagmana. Tinatanggal ko siya sa lahat ng posisyon sa kumpanya. Wala siyang makukuhang kahit singkong duling mula sa akin.” Nanlaki ang mata ni Gary. “Dad! Hindi mo pwedeng gawin ‘yan! Anak mo ako!”

“Ang anak ko ay may prinsipyo at respeto,” sagot ni Don Arturo nang madiin. “At simula ngayon, ang lahat ng ari-arian ko, ang kumpanya, at ang mansion… ay ipapangalan ko kay Maya at sa magiging apo ko. Siya ang magiging Chairman kapag wala na ako, at ikaw Gary… pinalalayas kita.”

“Guards!” tawag ni Don Arturo. Agad na lumapit ang mga security. “Ilabas ang lalaking ito. At siguraduhin niyo na hindi na siya makalalapit kahit limang metro kay Maya. Ipakulong niyo siya sa kasong Violence Against Women and Children. Ako mismo ang magsasampa ng kaso.”

Nagpupumiglas si Gary habang kinakaladkad ng mga guard palabas ng ballroom. “Dad! Maya! Huwag! Patawarin niyo ako!” Pero walang nakinig sa kanya. Ang mga bisita ay nagpalakpakan habang inaalis ang abusadong asawa. Niyakap ni Don Arturo si Maya. “Huwag kang mag-alala, anak. Simula ngayon, ligtas ka na. Hinding-hindi ka na niya sasaktan. Ako ang bahala sa inyo ng apo ko.”

Agad na isinugod si Maya sa ospital para masigurong okay ang baby. Sa awa ng Diyos, matibay ang bata at walang naging komplikasyon. Nakulong si Gary at pinagbayaran ang kanyang mga kasalanan sa loob ng selda, kung saan wala siyang yaman o kapangyarihan. Si Maya naman, sa tulong ni Don Arturo, ay naging isang mahusay na ina at negosyante. Ginamit niya ang kanyang posisyon para tumulong sa iba pang mga kababaihan na biktima ng pang-aabuso.

Ang kwentong ito ay patunay na hindi habambuhay na maghahari ang kasamaan. May mga mata ang pader, at may hustisya ang langit. Ang tunay na yaman ng isang tao ay hindi nasusukat sa dami ng pera, kundi sa kung paano niya tratuhin ang kanyang kapwa, lalo na ang kanyang pamilya. Ang pananakit sa asawa ay hindi kailanman magiging tama, at darating ang araw na ang mga mapang-api ay luluhod din sa lupa.

Kayo mga ka-Sawi, ano ang gagawin niyo kung malaman niyong sinasaktan ang inyong anak o kapatid ng kanilang asawa? Papatawarin niyo ba o gagawin niyo rin ang ginawa ni Don Arturo? Mag-comment sa ibaba at i-tag ang mga dapat makabasa nito para magsilbing babala! 👇👇👇